یوحنایِ مکاشفه 4 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

تخت آسِمونِ دِله

¹ بعد هارِشیمه و یِتا واز بَییه دَر، آسِمونِ دِله بَدیمه و اون اَوِّلین صِدا که بِشنُسه بیمه که شیپورِ صِدائه واری مِ هِمراه گَب زوئه، اَت کَش دییه بااوته: «اینجه بِرو بالا، و مِن اونچی که بعد از این وِنه اِتفاق دَکِفه ره تِ ره سِراغ دِمبه.»

² هَمون لَحظه خِدائه روحِ جِم پِر بَیمه و یِتا تخت آسمونِ دِله بَدیمه که یه نَفِر اون تَختِ سَر نیشته بییه.

³ و اونی که نیشته بییه ئه ظاهر، یشم و عقیقِ سَنگِ واری بییه و اون تَختِ دور تا دور یِتا رنگین‌کمون دَییه که زِمرّدِ واری بییه.

⁴ اون تَختِ دور تا دور، بیست و چهار تا تخت دَییه و اون تختائه سَر بیست و چهار تا پیر نیشته بینه. که اسبه لِواس شه تَن و طِلا تاج شه سَر داشتِنه.

⁵ تَختِ جِم، برق و گَتِ صِدا و رَعد اییَمو. هفتا روشنِ مشعل تَختِ جلو دَییه. که خِدائه هفتا روحِنه.

⁶ و تَختِ جلو، یه چی دَییه که یِتا شیشه ای دریا ره موندِسه، بلورِ واری. تَختِ دور تا دور و چهارگوشه چهار تا زنده مخلوق دَیینه، و وِشونِ تَن هر طَرِف، پَس و پیش چِشِ جِم پِر بییه.

⁷ اَوِّلین زنده مخلوق، شیرِ واری بییه و دِوّمین زنده مخلوق، گوِ واری. و سِوّمین زنده مخلوق، آدِمِ واری بییه و چهارمین زنده مخلوق، یِتاعقابِ واری بییه که داشته پرواز کارده.

⁸ و اون چهارتا زنده مخلوق، هر کِدوم شیش تا بال داشتِنه و دور تا دور و وِشون میون، چِشِ جِم پِر، و شو و روز یه سَرِ گاتِنه: «قدّوسِ، قدّوسِ، قدّوسِ خِداوندْ خِدائه قادر مطلق، وه که دَییه و دَره و اِنه.»

⁹ هر وَخت که اون زنده مخلوقا، اون تخت‌نشینِ وِسه، اونی که تا اَبد و تا اَبد زنده ئه، جِلال و حِرمت و شُکر پیشکش کاندِنه،

¹⁰ اون بیست و چهارتا پیر، اون تخت‌نشینِ روب رو بِنهِ سَر کَفِنِنه و وه ره که تا اَبد و تا اَبد زنده ئه ره پَرَسِش کاندِنه و شه تاجِ وه تَختِ جلو دِم دِنِنه و گاننه:

¹¹ «ای اَمه خِداوندْ، اِی اَمه خِدا، تِ لایقی که جِلال و حِرمت و قِوَّت تِ ره پیشکش بَووه، چوون که همه چی ره تِ خَلق هاکاردی و همه چی تِ خواسِ هِمراه به وجود بییَمو و خَلق بَییه.»