یوحنایِ مکاشفه 19 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیخِشالی آسمونِ دِله 1 بعدِ این چیا، یِتا صِدا بِشنُسِمه یِتا گَتِ جمیَّتِ صِدائه واری آسمونِ دِله؛ که داد زونه: «هَلِلویا! نِجات و جِلال و قِوَّت اَمه خِدائه شِنه، 2 چوون که وه داوِری ها حقّ و عدلِ. چوون وه، اون گَتِ فاحشه ره داوِری هاکارده اون فاحشه که شه بی عفتیِ هِمراه زِمینِ فاسد هاکارده، و خِدا، شه خادِمونِ تقاصِ وه جِم بَییته.» 3 و اَت کَش دییه داد بَزونه: «هَلِلویاه! اون شَهرِ جِم تا اَبد و تا اَبد دی بِلِند بونه.» 4 و اون بیست و چهارتا پیر و اون چهارتا زنده مخلوق شه دیمِ سَر دَکِتِنه و خِدا که تَختِ سَر نیشته بییه ره پرسِش هاکاردِنه و بااوتِنه: «آمین. هَلِلویاه!» 5 یِتا صدا تَختِ جِم بییَمو که گاته: «اَمه خِدا ره حمد و ثناء بارین، ای تِمومِ وه خادِمون، ای شِما که وه جِم تَرسِنِنی، از گَت تا کِچیک!» 6 بعد یِتا صِدا بِشنُسِمه که یِتا گَتِ جَمیّتِ صِدا ره موندِسه، و فِراوونِ اوه هائه واری بییه، و رعدِ بِلِندِ صدا، که داد زوئه و گاته: «هَلِلویاه! چوون که اَمه خِدا، خِداوندْ، خِدائه قادر مطلق، دَره سلطِنت کانده. 7 بِئین ذوق هاکانیم و خِشال بوئیم، و وه ره جِلال هادیم، چوون اون وَره ئه آروسیِ مووقه بَرِسیه، و وه آروس شه ره آماده هاکارده؛ 8 یِتا نازِکِ کَتونِ لِواس که سو سو زَنده و پاکِ ره وه ره هِدانه تا شه‌تَن هاکانه.» چوون اون نازِکِ کَتونِ لِواس، مِقدِّسینِ صالحِ اَعمالِ. 9 و اون فرشته مِ ره بااوته: «اینِ بَنویس، خِشا به حال اونایی که اون وَره ئه شومِ آروسی دَعوِتِنه.» و مِ ره بااوته: «اینا خِدائه حَییقی کِلامِنه!» 10 بعد وه لینگ دَکِتِمه تا وه ره پَرَسِش هاکانِم. ولی وه مِ ره بااوته: «این طی نَکِن! چوون مِن هم تِ واری و تِ بِرارونِ واری که عیسیِ شِهادتِ قایم بَچِسبِسِنه، هم خِدمِتِمه. خِدا ره پَرَسِش هاکان! چوون عیسیِ شِهادت، نبِوّتِ روحِ.» اونی که اسبه اسبِ سَر سِوارِ 11 بعد بَدیمه که آسِمون واز بَییه و هارِش، یِتا اِسبه اسب! یه نَفِر وه سَر سِوارِ، که وه اسم وِفادار و حَقِّ، وه عادِلانه داوِری کانده و جَنگِنه. 12 وه چِشا اَلوک بَکِشی تَشِ موندِنه و وه کَلّهِ سَرِ خَله تاج ها دَره. و یِتا بَنوِشته اسم دارنه که هیچ کس نَدونده به جِز شه. 13 یِتا قَوا دَپوشیِ که خون هاشیِ و اسمی که وه ره اونِ هِمراه صِدا کاندِنه’خِدائه کِلامِ‘ 14 آسِمونِ لشکرها، نازِکِ کَتونِ لِواس دَپوشی بینه که اِسبه و پاک بییه، اسبهِ اسبِ سَر سِوار بینه، و وه دِمبالِ سَر اییَمونه. 15 و وه دِهونِ جِم یِتا تیزِ شمشیر بیرون اییَمو، تا اونِ هِمراه ملّتها ره بَزِنه. «آهنی عصائه هِمراه وِشونِ سَر حکومت کانده.» وه خِدائه قادرِ مطلقِ غیظ و غَضِبِ اَنگورِ، شِرابِ حوضِ دِله لَگِد مال کانده. 16 یِتا اسم وه قَوا و رونِ سَر بَنوِشته بَییه: «شاهِ شاهون و خِداوندِ خِداوندون.» 17 و بعد یِتا فرشته بَدیمه که اِفتابِ دِله اِیست هاکارده بییه و بِلِندِ صِدائه هِمراه تِمومِ پَرِنده ها که آسمونِ دلِ دِله پَر زونه ره صِدا هاکارده و بااوته: «بِئین، خِدائه گَتِ شومِ وِسه جَمع بَووین، 18 تا پادشاهون و فرماندِهون و قِددارونِ گوشتِ جِم بَخُرین، و وِشون اسبون و سوارونِ گوشت، و تِمومِ آدِمون، از گَت تا کِچیک، نوکِر و آزادِ گوشتِ جِم بَخُرین.» 19 و اون وحشی جانور و زِمینِ پاشاهونِ بَدیمه که شه لشگرهائه هِمراه جَمع بَییه بینه تا وه علیه که اسبِ سَر نیشته و وه لشگرِ علیه جَنگ هاکانِن. 20 اون وحشی جانور گرفتار بَییه و وه هِمراه اون دِراغی پِیغَمبِر که اون وحشی جانورِ پیش نشونه ها و معجزات اِنجام دائه تا اونا ره گول بَزِنه که اون وحشی جانورِ علامتِ قبول هاکارده بینه و وه مِجَسمه ره پَرِسش کاردِنه. وِشون هر دِتا، زِنده زِنده تَش دریاچهِ دِله که گوگردِ هِمراه سوزِنه، دِم هِدا بَینه. 21 و بَقیهِ وِشون اون شَمشیرِ هِمراه که اون اسب‌سِوارِ دِهونِ جِم بیرون اییَمو، بَکوشته بَینه و تِمومِ اون پَرِنده ها شه ره اونائه گوشتِ جِم سیر هاکاردِنه. |
@2024 Korpu Company