یوحنایِ مکاشفه 18 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیبابِل له بوردن 1 بعد بَدیمه یِتا دییه فرشته آسمونِ جِم دَره جِر اِنه. که یِتا گَتِ اِقتدار داشته و زِمین وه جِلالِ هِمراه نورانی بَییه. 2 یِتا بِلِندِ صِدائه هِمراه داد بَزو که: «له بورده! گَتِ بابِل له بورده! اون دیوهائه سِره بَییه! و هر ناپاکِ اِرواحِ مَقَر، و هر ناپاک پَرِندهِ کِلی و هر وحشی جانورِ کِلی که ناپاک و نفرت انگیزِ. 3 چوون وه هرزگیِ هِوا و هوسِ شِرابِ جِم تِمومِ مِلّت ها بَخُردِنه. و زِمینِ شاهون وه هِمراه زِنا هاکاردِنه، و زِمینِ تاجِرون وه زیادِ تجمّلاتِ جِم پولدار بَینه.» 4 بعد یِتا دییه صِدا آسمونِ جِم بِشنُسِمه که گاته: «ای مِ قوم، اون شَهرِ جِم بیرون بِئین، نَووه که وه گِناهونِ دِله شَریک بَووین، نَووه که وه بِلاها شِمه سَر هم بِیّه، 5 چوون که وه گِناهون تا آسِمون بَرِسیه، و خِدا وه خِطا ها ره شه‌یاد بیارده. 6 هَمون طی که وه بَقیهِ هِمراه رِفتار هاکارده، وه هِمراه رِفتار هاکانین؛ اون کارائه عَوِض که هاکارده، دِ برابر وه ره عَوِض هادین. اون شِرابِ پیالهِ دِله که شه دِرِس هاکارده، دِ برابر وه ره هادین. 7 هَمون اِندا که شه ره جِلال هِدا و تِجَمّلاتِ دِله زندگی هاکارده هَمون اِندا وه ره عِذاب و شیون هادین. چوون شه دلِ دِله گانه، ”مِن این طی یِتا مَلِکهِ واری نیشتِمه. بیوه نیمه و هیچ وَخت شیون نَکامبه.“ 8 اینِ وِسه وه بِلاها یه روزِ دِله اِنِنه، مَرگ و شیون و قحطی. و تَشِ هِمراه سوزِنه. چوون که خِداوندْ خِدایی که وه ره داوِری هاکارده، قادِرِ.» 9 و زِمینِ پادشاهون که وه هِمراه زنا هاکاردِنه و وه هِمراه تِجِمّلاتِ دِله زندگی هاکاردِنه، وَختی وه بَسوتِنِ دی ره بَوینِن، وه وِسه شیون و زاری کاندِنه و وه وِسه عزا گِرنِنه. 10 وه تَرسِ عِذابِ جِم دور اِیست کاندِنه و گانِنه: «وای، وای! ای گَتِ شَهر، ای بابِل، ای قِددارِ شَهر! چوون یه ساعتِ سَر تِ داوِری بییَمو!» 11 و زِمینِ تاجِرون وه وِسه بِرمه کاندِنه و عزا گِرنِنه، چوون هیچ کس دییه وِشونِ بارِ نَخرینه، 12 یعنی بارِ، طِلا و نِقره و جواهرات و مِروارید؛ گرونِ نازِکِ کتون و ابریشم و اَرغِوون و سِرخِ حریرِ بار؛ جور واجورِ عطردارِ چو و جورواجورِ ظرفهائه بار و جورواجورِ عاج ها و جورواجورِ گِرونِ چویی ظَرف ها و مفرق و آهن و مرمرِ بار؛ 13 دارچین و ادویه و خِشبو بُخور و مُر و کندرِ بار؛ شِراب و راغون زیتون و خوارِ آرد و گندِمِ بار؛ گو و گُسفِنا و گلّه ها و اسبها و وِشونِ ارابه‌ها و نوکرون؛ یعنی آدِمونِ جان. 14 وِشون گانِنه: «اون میوه که تِ جان وه آرزو ره داشته، از دَس بورده. تِمومِ تِ تِجَملّات و شکوه به باد بورده، و دییه هیچ وَخت اونا ره به دَس نیارنی.» 15 و این بارهائه تاجِرون، که وه هِمراه پولدار بَینه، اون عذابِ تَرسِ جِم که وه کَشِنه، دور اِیست کاندنه و برمه کاندِنه و گَتِ شیونِ هِمراه 16 گانِنه: «وای وای! ای گَتِ شَهر، که لِواسِ نازِکِ کَتونِ پارچه هائه جِم که اَرغِوونی و سِرخ بییه دَپوشیئی، طِلا و جِواهر و مِرواریدِ هِمراه بَزِک بَئی! 17 چوون تِمومِ تِ دارایی یه ساعتِ سَر به باد بورده.» و تِمومِ ناخِداها و هر کِدوم از وِشون که هَمش کَشتِی هِمراه سَفِر کاندِنه، مَلِوانا و تِمومِ کِسایی که دریائه راهِ جِم تجارت کاندِنه، دور اِیست کاندِنه. 18 و هَمون مووقه که وه بَسوتِنِ دی ره بَدینه داد بَزونه و بااوتِنه: «کِدوم شَهر این گَتِ شَهرِ واری بییه؟» 19 و خاک شه سَر دَشِندینه و شیون هاکاردِنه و ماتِم بَییتِنه که: «وای، وای! اون گَتِ شَهرِ وِسه، شهری که تِمومِ کشتی‌دارا، وه ثروتِ هِمراه پولدار بَینه، چوون که اون یه ساعتِ سَر له بورده! 20 ای آسِمون وه وِسه ذوق هاکان! ای مِقدّسین و پِیغَمبِرون و رَسولون وه وِسه ذوق هاکانین! چوون خِدا شِمه تَقاصِ وه جِم بَییته.» 21 بعد یِتا قِددارِ فرشته، یِتا سَنگ، که یِتا گَتِ آسیوِ سَنگِ واری بییه ره بَییته و اونِ دریائه دِله دِم هِدا و بااوته: «بابِل، اون گَتِ شَهر، این طی کشت و کشتارِ هِمراه، له شونه، دییه هیچ وَخت نشونی وه جِم پی دا نَبونه. 22 بعد دییه نا مطربون و چنگ‌نوازونِ صِدا و نا نِی زَنون و شیپور زَنونِ صِدا تِ جِم بِشنُسه نَبونه. دییه هیچ صنعتگری و هیچ صِنفی تِ دِله پی دا نَبونه. و دییه هیچ آسیوِ صِدا تِ جِم بِشنُسه نَبونه؛ 23 دییه هیچ لمپائه سو تِ دِله نَتابِنه؛ دییه هیچ آروس و دومادِ صِدا تِ جِم بِشنُسه نَبونه. چوون که تِ تاجرون، زِمینِ گَت گَتِ بینه و تِمومِ ملّت ها تِ جادویِ هِمراه گمراه بَینه. 24 وه دَس، مِقدَّسین و پِیغَمبِرونِ خون، و تِمومِ اونایی که زِمینِ سَر بَکوشته بَینهِ خونِ هِمراه آلوده بییه.» |
@2024 Korpu Company