یوحنایِ مکاشفه 15 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

هَفت فرشته، هفتا بِلائه هِمراه

¹ اون مووقه یِتا دییه گَتِ نِشونه و عجیب، آسمونِ دِله بَدیمه: هفتا فرشته که هَفتا بِلا وِشونِ هِمراه بییه، وِشون آخِرین بِلاها هَسِنه- چوون وِشونِ هِمراه خِدائه غَضِب تِموم بَییه.

² و یه چی بَدیمه که شیشه ای دریا ره موندِسه که تَشِ هِمراه قاطی بَییه بییه، و اونا ره هم بَدیمه که شیشه ای دریائه پَلی اِیست هاکارده بینه و اون وحشی جانور و وه مجسمه و وه اسمِ شمارهِ سَر پیروز بَییه بینه. و خِدائه سازهائه چَنگ وِشونِ دَسِ دِله دَییه.

³ و وِشون خِدائه خادِم، موسیِ سرود و وَرهِ سرودِ خوندِسِنه و گاتِنه: «تِ کارا گَت و عجیبِ، ای خداوند خِدائه قادرِ مطلق. تِ راه ها چَنده عدل و حقِّ، ای مِلّت هائه پادشاه.

⁴ ای خِداوند،کیِ که تِ جِم نَتِرسه و تِ اسمِ، جِلال نَده؟ چوون فِقَط تِ قدّوسی. تِمومِ مِلّت ها اِنِنه و تِ ره پرسِش کاندِنه چوون که تِ عادلانه کارا دیار بَییه.»

⁵ اَی بَدیمه که شِهادتِ خیمهِ مِقدّسِ جا، آسمونِ دِله واز بَییه.

⁶ و هَفتا فرشته که هفتا بِلا ره داشتِنه اونِ مِقدَّسِ جائه جِم بیرون بییَمونه. و وِشون یِتا لِواس کَتونِ پارچهِ جِم که پاک بییه و سوسو زوئه دَپوشی بینه و یِتا شال که طِلائه جِم بییه شه سینهِ دور داشتِنه.

⁷ یِتا از اون چهارتا زنده مخلوق، اون هفتا فرشته ره هَفتا طِلا پیاله که خِدائه غَضِبِ جِم پِر بییه، هِدا، خِدایی که تا اَبد و تا اَبد زنده ئه.

⁸ و اون مِقدَّسِ جا، خِدائه جِلال و قِوَّتِ هِمراه دیِ جِم پِر بَییه و تا اون مووقه که اون هَفتا فِرشتهِ هَفتا بِلا تِموم نَییه، هیچکس نَتونِسه اون مِقدَّسِ جائه دِله بوره.