یوحنایِ مکاشفه 14 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیوَره و صد و چهل و چهار هزار نَفِر 1 بعد بَدیمه و هارِش، اون وَره صَهیونِ کوهِ سَر اِیست هاکارده بییه، و وه هِمراه صد و چهل و چهار هزار نَفِر دَینه که شه پیشونی سَر وه اسم و وه پیرِ اسمِ بَنوِشته داشتِنه. 2 و مِن آسِمونِ جِم یِتا صِدا بِشنُسِمه، یَته خَله اوهِ صِدائه واری و رَعدِ واری بِلِند بییه. اون صِدا که بِشنُسِمه چنگنوازونِ صِدائه واری بییه، اون مووقه که چَنگ زَندِنه. 3 وِشون اون تَختِ روب رو و اون چهارتا زنده مَخلوق و اون پیرائه روب رو یِتا جدیدِ سرود بَخوندِسِنه. هیچ کس نَتونِسه اون سرودِ یاد بَیره، به جز اون صد و چهل و چهار هزار نَفِر که زِمینِ مَردِمِ میون اَت کَش دییه بَخری بَییه بینه. 4 وِشون هَمون کِسایینه که شه ره زَن هائه هِمراه نَجس نَکاردِنه، چوون این مَردا اَذِبِنه. وِشون هَمون کِسایینه که وَره هر کِجه بوره وه دِمبال شونِنه. وِشون آدِمونِ میونِ جِم اَت کَش دییه بَخری بَینه تا خِدا و وَرهِ نوبِر بوئِن. 5 وِشونِ دِهونِ دِله هیچ دِراغی پی دا نَییه. چوون وِشون بی عِیبِنه. سه تا فِرشتهِ پِیغوم 6 بعد یِتا دییه فرشته بَدیمه که آسمونِ میون پرواز کارده و اَبدی اِنجیلِ شه هِمراه داشته تا اونِ اونایی که زِمینِ دِله دَرِنه، و هر ملّت و طایفه و زِوون و قومِ اِعلام هاکانه. 7 و وه یِتا بِلِندِ صِدائه هِمراه بااوته: «خِدائه جِم بَتِرسین و وه ره جِلال هادین، چوون که وه داوِریِ ساعت بَرِسیه. وه ره پرسِش هاکانین. وه که آسِمون و زِمین و دریا و چشمه‌هائه اوه ره خَلق هاکارده.» 8 و یِتا دییه فرشته یعنی دوِّمین فرشته وه دِمبال سَر بییَمو و بااوته: «له بورده! اون گَتِ بابِل له بورده! اونی که شه زِناکاریِ شِرابِ جِم تِمومِ ملّت ها ره هِدا.» 9 بعد یِتا دییه فرشته یعنی سِوّمین فرشته اون دِتائه دِمبال سَر بییَمو و یِتا بِلِندِ صِدائه هِمراه بااوته: «اگه کِسی اون وحشی جانور و وه مجسمه ره پَرَسِش هاکانه و شه پیشونی سَر یا شه دَسِ سَر وه علامِتِ قبول هاکانه، 10 وه هم خِدائه غَضِبِ شِرابِ جِم خوارنه اون شرابی که پِر‌ملات و خالصِ، خِدائه غَضِبِ پیالهِ دِله دَشِندی بَییه. وه، مِقَدَّسِ فرشته هائه جلو و وَرهِ جلو، تش و گوگِردِ هِمراه عِذاب کَشِنه. 11 و وِشونِ عِذابِ دی تا اَبد و تا اَبد بالا شونه. و اونایی که اون وحشی جانور و وه مجسمه ره پَرَسِش کاندِنه و هر کس که وه اسمِ علامِتِ قبول کانده، نا روزِ دِله آسایش دارنه و نا شوِ دِله.» 12 این مِقَدّسینِ پایداری ره خوانه، وِشون که خِدائه اَحکام و مَسیحِ ایمونِ دارنِنه. 13 و آسِمون جِم یِتا صدا بِشنُسِمه که گاته، «اینِ بَنویس: خِشا به حال اونایی که بعد از این خِداوندِ دِله مییِرنِنه.» و خِدائه روح گانه: «راس راسی خِشا به حالِ وِشون که شه زحمتائه آسایشِ گِرنِنه، چوون وِشونِ اعمال، وِشونِ دِمبال سَر اِنه!» زِمینِ محصولِ دِرو هاکاردِن 14 بعد بَدیمه و هارِش، یِتا اسبه اَبر، و اون اَبرِ سَر یه نَفِر نیشته بییه که انسانِ ریکا ره موندِسه و یِتا طِلا تاج شه کلّهِ سَر داشته و یِتا تیزِ داسِ شه دَسِ دِله. 15 و یِتا دییه فرشته مَعبِدِ جِم بیرون بییَمو و بِلِندِ صِدائه هِمراه اونی که اَبرِ سَر نیشته بییه ره بااوته: «شه داسِ بَیر و درو هاکان، چوون که دروِ مووقه بَرِسیه و زِمینِ محصول حِسابی بَرِسیه.» 16 پَس اونی که اَبرِ سَر نیشته بییه شه داسِ زِمینِ سَر چَرخ هِدا و زِمین دِرو بَییه. 17 بعد یِتا دییه فرشته مَعبِدِ جِم که آسمونِ دِله بییه، بیرون بییَمو و وه هم یِتا تیزِ داس شه دَس داشته. 18 بعد یِتا دییه فرشته که تشِ اِقتدارِ داشته قِروونگاهِ جِم بیرون بییَمو و بِلِندِ صِدائه هِمراه اونیِ که تیزِ داس داشته ره بااوته: «شه تیزِ داسِ بَیر و اَنگورِ خوشه ها ره زمینِ رَزِ جِم دَچین، چوون زِمینِ انگورها بَرِسیه.» 19 پَس اون فرشته شه داسِ زِمینِ سَر چرخ هِدا و زِمینِ انگورها ره جمع هاکارده و شرابِ گَتِ حوضِ دِله که خِدائه غَضِب بییه، دَشِندیه. 20 و انگورها شرابِ حوضِ دِله که شَهرِ بیرون بییه، لگِدمال بَییه و اون حوض جِم خون سرازیر بَییه و خون تا اَسب هائه اَفسارِ قد بالا بییَمو، و وه دِرازا سیصد کیلومتر بییه. |
@2024 Korpu Company