یوحنایِ مکاشفه 11 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

دِتا شاهد

¹ بعد یِتا دِرازِ لوله که اَندازه گیریِ چوِ واری بییه، مِ ره هِدانه و بااوتِنه: «پِرِس و خِدائه معبِد و قِروونگاه ره اِندازه بَزِن و اونایی که اونجه پَرَسِش کاندِنه ره بِشمار،

² ولی مَعبِدِ حیاطِ که بیرون دَره ره کار نِدار و اونِ اِندازه نَزِن، چوون اونِ مِلّت ها ره بِسپارِسه بَییه، و وِشون، مِقدَّسِ شَهرِ چهل و دِ ماه لینگِ لو گِرنِنه.

³ و مِن شه دِتا شاهدِ اِقتدار دِمبه که پلاس دَپوشِن و هزار و دویست و شصت روز نَبِوّت هاکانِن.»

⁴ وِشون، هَمون دِتا زیتونِ دار و هَمون دِتا لَمپا پایه نه که زمینِ خداوندِ حِضور، اِیست کاندِنه.

⁵ اگه کِسی بِخوائه وِشونِ صَدِمه بَزِنه، وِشونِ دِهونِ جِم تَش بیرون اِنه و وِشونِ دِشمِنونِ سوزِندِنه و کِلین کانده. پَس اَگه یه نَفِر بِخوائه وِشونِ صَدِمه بَزِنه، وِنه این طی بَکوشته بَووه.

⁶ وِشون این قِدرَتِ دارنِنه که آسمونِ دَوِندِن تا اون روزائه دِله که نبِوّت کاندِنه، وارش نَواره و قِوَّت دارنِنه که اوه ها ره خونِ واری هاکانِن و هر چَن کَش که بَخوان هر جور بِلا ره زِمینِ سَر بیارِن.

⁷ وَختی که وِشون شه شِهادتِ تِموم هاکاردِنه، اون وحشی جانور که هاویهِ چاهِ جِم بیرون اِنه، وِشونِ هِمراه جَنگ کانده و وِشونِ سَر حَریف بونه و وِشونِ کُشِنه.

⁸ و وِشونِ جِنازه ها ره اون گَتِ شَهرِ جادّهِ دِله که ‌کنایهِ وار سُدوم و مصرِ گانِنه، زِمینِ سَر موندِنه؛ اونجه که وِشونِ خِداوند مصلوب بَییه.

⁹ سه روز و نصفِ اِندا، بَعضی آدِمون هر قوم و هر طایفه و هر زِوون و هر ملّتِ جِم وِشونِ جِنازه هائه هارشیِنِ وِسه شونِنه و نییِلنِنه وِشونِ دَفن هاکانِن.

¹⁰ اونایی که زِمینِ سَر دَرِنه وِشونِ بَمِردِنِ وِسه ذوق کاندِنه و جشن گِرنِنه و هَمدییه ره هَدیه ها دِنِنه‌؛ چوون اون دِتا پِیغَمبِر، اونایی که زِمینِ سَر دَینه ره عِذاب هِدا بینه.

¹¹ ولی سه روز و نصف که بُگذِشته، زندگیِ نَفَس خِدائه طَرِفِ جِم اون دِتا پِیغَمبِرِ دِله بورده و وِشون، لینگِ سَر اِیست هاکاردِنه و کِسایی که دَییه اِشانه ره گَتِ تَرس بَییته.

¹² بعد یِتا بِلِندِ صِدا آسِمونِ جِم بِشنُسِنه که وِشونِ بااوته: «اینجه بالا بِئین!» و وِشون یِتا اَبرِ دِله آسمونِ سمت بالا بوردِنه و وِشونِ دِشمنون، دَییه وِشونِ اِشانه.

¹³ و هَمون ساعت، یِتا گَتِ زلزله‌ بییَمو و شَهرِ یه دهم له بورده و هَفت هزار نَفِر اون زلزلهِ دِله بَکوشته بَینه و اونایی که زنده بَمونِسنه خَله بَتِرسینه و آسمونِ خِدا ره جِلال هِدانه.

¹⁴ دِوّمین ’وای‘ سَر بَییه. هارِش، سِوّمین ’وای‘ خَله زود وِنه بَرِسه.

هَفتِمین شیپور

¹⁵ بعد هَفتِمین فرشته شه شیپورِ دِله فوت هاکارده؛ و بِلندِ صِداهایی آسمونِ دِله دَپیته که گاتِنه: «دِنیائه پادشاهی، اَمه خِداوند و وه مَسیحِ شِنه. و وه تا اَبد و تا اَبد سلطِنت کانده.»

¹⁶ و اون بیست و چهار تا پیر که خِداوندِ حِضور، شه تختائه سَر نیشته بینه، شه دیمِ سَر دَکِتِنه و خِدا ره پَرَسِش هاکاردِنه و

¹⁷ بااوتِنه: «اِی خِداوندْ خِدائه قادر مطلق تِ ره شِکر کامبی، ای تِ که دَری و دَئی. چوون که تِ شه گَتِ قِدرَتِ شه ‌دَس بَییتی و سلطنت هاکاردِنِ شِروع هاکاردی.

¹⁸ و مِلّت ها عصِبانی بَینه، ولی تِ غَضِب بَرِسیه، مِرده هائه داوِریِ روز بَرِسیه، و اون مووقه بَرِسیه که تِ خادِمون، پیغمبِرون، مقدّسین و اونایی که تِ اسمِ حِرمتِ دارنِنه، از گَت تا کِچیک، پاداش دِنی و نابود کاندی اونایی که زِمینِ نابود هاکارِدنه.»

¹⁹ بعد خِدائه معبد آسمونِ دِله واز بَییه؛ و خِدائه عَهدِ صَندِق وه مَعبِدِ دِله دیار بَییه؛ و یهویی آسِمونِ برق و رَعد و گَتِ صِدا و زلزله و تِندِ تَگِرگ بییه که اییَمو.