اِنجیلِ مَتّی 24 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیاین دوورهِ تِموم بَیِّنِ نِشونه 1 وَختی که عیسی یَهودیونِ مَعبدِ جِم بیرون شیه، شاگِردون وه پَلی بییَمونه تا مَعبِدِ ساختِمونا ره وه ره سِراغ هادِن. 2 عیسی وِشونِ بااوته: «تِمومِ این چیا ره ویندِنی؟ حَییقَتاً شِما ره گامبه: هیچ سَنگی، سَنگِ سَر نَموندِنه، بلکه همه له شونه. 3 وَختی عیسی زیتونِ کوه سَر نیشته بییه، شاگِردون وه پَلی بییَمونه و بااوتِنه: «اِما ره بار، این چیا کی اَتّفاق کَفِنه؟ و تِ بییَموئِن و آخِرِ زِمونِ نِشونه چیه؟» 4 عیسی جِواب هِدا: «مِواظِب بوئین کِسی شِما ره از راه به دَر نَکِنه. 5 چوون که خَیلیا مِ اسمِ هِمراه اِنِنه و گانِنه: 'مِن مَسیحِ موعودِمه!' و خَیلیا ره از راه به دَر کاندِنه. 6 هَمین طی هم دَرواره جَنگ اِشنُنِنی و جَنگِ خَوِر شِمه گوش رِسِنه. ولی هراسون نَووین چوون که این طی اِتِّفاق وِنه دَکِفه، ولی آخِرِ زِمونِ دوره هَمتی نَرِسیه. 7 قومها و مملِکَت ها علیه هم حِرِسِنِنه و قَحطی و زِلزِله، جاهائه مختلف اِتّفاق کَفِنه. 8 ولی تِمومِ اینا تینا شِروع بِزائِنِ دردِ موندِنه. 9 «اون مووقه شِما ره دِشمِنونِ تَسلیم کاندِنه تا شِکَنجِه بِن دَووین و شِما ره کُشِنِنه. مِ اسمِ خاطِری تِمومِ قوما شِمه جِم بیزار بونِنه. 10 اون روزا خَیلیا شه ایمونِ از دَس دِنِنه، و هَمدییه ره دِشمِنِ تَسلیمِ کاندِنه و هَمدییه جِم بیزار بونِنه. 11 خَیلیا اِنِنه شه ره پِیغَمبِر، جا زَندِنه و خَیلیا ره از راه به دَر کاندِنه. 12 شِرارَت اَنده زیاد بونه که خَیلیائه مِحَبَّت، نِسبَت به هَمدییه سَرد بونه. 13 ولی هَر کس تا آخِر دَووم بیاره، نِجات پی دا کانده. 14 سَر آخِر وَختی پادشاهیِ خَوِرِ خِش، تِمومِ دِنیائه آدِمون گوش بَرِسه و تِمومِ قوم ها اونِ جِم خَوِر دار بَوِون، اون وَخت دِنیا به آخِر رِسِنِه. 15 «پَس اون وحشتناکِ چی که دانیالِ پِیغمبِر وه خَوِری بَنوِشته ره بَوینین که مِقَدَّسِ جائه دِله بَرپا بَییه (اونی که خوندِنه وه ره حالی بَووه) 16 اون وَخت هر کس یَهودیهِ دِله دَره، وِنه کوه هائه سَمت دَر بُوره. 17 هر کی سِرهِ بومِ سَر دَره، هیچی بَییتِنه وِسه جِر نَییه. 18 هر کی زِمینِ سَر دَره، شه قَوائه بَییتِنه وِسه سِره نَشوئه. 19 وای به حال زَنهایی که اون دوره حامله هَسِنه و اونایی که وَچِه شیر دِنِنه. 20 دِعا هاکِانین که شِمه فِرارِ مووقه زِمِسونِ دِله یا مِقدَّسِ شنبه نَکِفه. 21 چوون که اون مووقه مَردِم به اون طی مُصیبَتی دِچار بونِنه که دِنیا تا بِحال اونِ نَدیئه و هیچ وَخت هم نَوینده 22 اَگه اون روزا کِتاه نَونِسه، هیچ بَشِری جون سالِم به دَر نَوِردِه. ولی اِنتِخاب بَییه هائه خاطری اون روزا ره کِتاه کانده. 23 «پَس اَگه کِسی شِما ره باره، ”هارِشین، مَسیحِ موعود اینجه دَره!“ یا ”هارِشین: اونجه دَره!“ باوِر نَکِنین. 24 چوون که خَیلیا اِنِنه و دِراغی اِدعا کاندِنه که اِما مَسیحِ موعود و پِیغَمبَرِمی و گَت گَتِ معجِزه و کارائه عجیب هم کاندِنه تا اگه بَووه حَتَّی اِنتخاب بَییه ها ره هم گُمراه هاکانِن. 25 بَوینین، مِن قبلتَر شِما ره بااوتِمه. 26 «اَگه شِما ره بارِن ”هارِشین: که وه صَحرائه دِله دَره!“ اونجه نَشوئین، و اَگه بارِن ”هارِشین، که وه سِره دِله دَره!“ باوِر نَکِنین. 27 هَمون طی که آسِمونِ بَرق، شَرقِ جِم اِنه و وه نور تا غَرب رِسِنِه اِنسانِ ریکائه بییَموئِن هَم این طیِ. 28 هَر جا لاش دَووه، لاشخورا اونجه جَمع بونِنه! 29 «بلافاصِلِه، بَعد از اون روزائه مُصیبَت، «”خِرشید تاریک بونه و ماه دییه سو نَدِنه، سِتاره ها آسِمونِ جِم جِر کَفِنِنه، آسِمونون سِتونون لَرزِه کَفِنِنه.“ 30 سَر آخِر، اِنسانِ ریکائه بییَموئِنِ نِشون آسِمونِ دِله ظاهر بونِه. بعد تِموم دِنیائه قوما عَزا گِرنِنه و اِنسانِ ریکا ره ویندِنه که آسمونِ اَبرِ میون، قِوَّت و گَتِ جِلالِ هِمراه اِنه . 31 وه شه فِرِشته ها ره، گَتِ شِیپورِ صِدائه هِمراه فِرِسِندِنه و وِشون وه انتخاب بَییه ها ره، دِنیائه چهار سوک جِم، آسِمونِ این سَر تا اون سَرِ جِم جَمع کاندنه. 32 «اِسا، اَنجیلِ دارِ جِم دَرس بَیرین: هَر وَخت وه چِله ها نوچ زَندِنه و وَرگ یارنِنه، فَهمِنِنی تاوِسون نَزیکه. 33 هَمین طی هم وَختی تِمومِ این چیا ره بَوینین، دوندِنی که اِنسانِ ریکائه بییَموئِن نَزیکه، بلکه دَرِ وَر دَره. 34 حَییقتاً شِما ره گامبه این نَسل تا این چیا ره شه چِشِ هِمراه نَوینه، نَمیرنه. 35 آسِمون و زِمین اَز بین شونه، ولی مِ گَب هیچ وَخت اَز بین نَشونه. هیچ کس اون روز و ساعتِ نَدونده 36 «به جِز پییِر هیچ کس اون روز و ساعتِ نَدونده؛ حَتّی ریکا و آسِمونِ فِرشته ها هم باخَوِر نینه. 37 اِنسانِ ریکائه بییَموئِن، دِرِس نوحِ روزگارِ واری هَسه. 38 روزائه قبل از کِلاک، مَردِم خاردِنه و نوشینه و زَن وَردِنه و شی کاردِنه، تا این که نوح، کَشتیِ دِله بُورده. 39 و نَدونِسِنه چی پیش اِنه تا این که کِلاک بییَمو و همه ره شه هِمراه بَوِرده. اِنسانِ ریکائه بییَموئِن هَم این طی هسه. 40 اون مووقه، دِتا مَردیِ جِم که زِمین دِله دَرِنه، یِتا ره گِرنه و یِتا دییه ره هَمون جه اییِلنه 41 و دِتا زِنائه جِم که با هم آسیو کاندِنه یِتا ره گِرنه و یِتا دییه ره هَمون جه اییِلنه. 42 پَس بیدار بوئین، چوون نَدوندِنی شِمه خداوَند چه روزی اِنه. 43 ولی اینِ دوندنی که اَگه صاحب خانه دونِسِه دِزد شو چه ساعتی اِنه، بیدار موندِسه و نییِشته دِزد وه سِره ره بَزِنه. 44 پَس شِما هم حاضِر بوئین، چوون اِنسانِ ریکا وَختی اِنه که وه اِنتِظارِ نِدارنِنی. 45 «پَس اون اَمین و عَقلدارِ نوکِر کیِ که وه اَرباب وه ره شه سِره سَرپَرَس کانده تا وِشونِ خِراکِ سَرِ وَخت هاده 46 خِش به حال اون نوکِر که وَختی وه ارباب بَردَگِرده وه ره وه کارِ اِنجام هِدائِنِ سَر بَوینه. 47 حَییقَتاً شِما ره گامبه مِن شه تِمومِ داراییِ اِختیارِ وه ره دِمبه. 48 ولی اَگه اون بَدِ نوکِر شه هِمراه باره مِ اَرباب به این زودیا نِنّه 49 و شه هَمکارونِ آزار اَذیَّت هاکانه و عَیاشونِ هِمراه بَخُره و بَنوشه 50 اون وَخت وه ارباب روزی که وه اِنتظار نِدارنه و ساعتی که وه خَوِر نِدارنِه، اِنه. 51 وه ره تیکه تیکه کانده و دِرویونِ سَرگُذِشت گِرِفتار کانده اونجه که بِرمه هاکاردِن دَره و تَرسِ جِم دَندون دَندونِ کَش خوارنه. |
@2024 Korpu Company