لوقا 6 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیعیسی مِقدَّسِ شَنبهِ صاحاب هَم هَسه 1 یِتا مِقدَّسِ شنبه روز، وَختی که عیسی گَندِم جارِ دِله رَد بونِسه، وه شاگِردون گَندِمِ خوشه ها ره چیندِسِنه و شه دَسِ کَفِ دِله سُسِّنه و خواردِنه. 2 ولی عُلِمائه فِرقه فَریسیِ جِم چَن نَفِر بااوتِنه: «چه شِما کاری که شنبه روزِ دِله جایز نییه ره کاندینی؟» 3 عیسی جِواب هِدا: «مَگه نَخوندِسینی داوود وَختی وه و وه یارون وِشنا بینه، چی هاکارده؟ 4 وه خِدائه سِره دِله بُورده و تَقدیس بَییه نونِ بَییته و بَخُرده و شه یارونِ هم هِدا، در حالی که فِقَط کاهِنون اِجازه داشتِنه اون نونِ بَخُرِن.» 5 بعد عیسی وِشونِ بااوته: «اِنسانِ ریکا شنبه روزِ صاحاب هَم هَسه.» یِتا مَردیِ خِشکِ بَییه دَس شِفا گِرنه 6 عیسی یِتا دییه شنبه روز، یَهودیونِ عِبادَتگاهِ دِله بُورده و دَییه تَعلیم دائه. یِتا مَردی اونجه دَییه که وه راسِ دَس خِشک بَییه بییه. 7 توراتِ مَلِّمون و عُلِمائه فرقهِ فریسی عیسی ره زیر نَظِر داشتِنه تا بَوینِن شنبه روزِ دِله کِسی ره شِفا دِنه یا نا؛ چوون یه چیِ دِمبال دَینه تا یِتا دلیل پی دا هاکانِن که عیسی ره تِهمَت بَزِنِن . 8 ولی عیسی که وِشونِ خیالِ جِم باخَوِر بییه، اون مَردی ره که وه دَس خِشک بَییه بییه ره بااوته: «بِرو اینجه اِیست هاکان» وه هم بِلِند بَییه و اونجه اِیست هاکارده. 9 عیسی وِشونِ بااوته: «شِمه جِم یِتا سِئال دارمه کِدوم کار شَنبه روزِ دِله دِرِسِ: خواری هاکاردِن یا بَدی هاکاردِن، آدِمِ جانِ نِجات هِدائِن یا وه ره از بین بَوِردِن؟» 10 تِمومِ اونایی که وه دَورِ وَر دَینه ره هارِشیه و بعد اون مَردی ره بااوته: «شه دَسِ دراز هاکان!» وه شه دَسِ دِراز هاکارده و وه دَس خار بَییه. 11 ولی وِشون خَله عَصِبانی بَینه و شه میون مَشورت هاکاردِنه که عیسیِ هِمراه چی هاکانِن. دِوازده رَسولِ انتخاب هاکاردِن 12 یتا از اون روزا، عیسی دِعائه وِسه کوهِ سَر بُورده و شُو تا صِواحی خِدائه حِضور دِعا کارده. 13 زودِ صِواحی شه شاگِردونِ صدا هاکارده، و وِشونِ دِله دِوازدَه نَفِرِ اِنتخاب هاکارده و وِشونِ اِسمِ رَسول بییِشته: 14 شَمعون (که وه اِسمِ پِطرُس بییِشته)، وه بِرار آندِریاس، یَعقوب، یوحنا، فیلیپُس و بَرتولْما، 15 مَتّی، توما، یَعقوب حَلْفایِ ریکا، شَمعون که وه ره وطن پرست هم گاتِنه، 16 یَهودا یَعقوبِ ریکا، و یهودائه اَسْخَریوطی که عیسی ره خیانَت هاکارده. «خِش به حالِ شِما» 17 عیسی، شاگِردونِ هِمراه کوهِ جِم جِر بییَمو و یِتا هِموار زِمینِ دِله اِیست هاکارده. خَله از وه شاگِردون و یَته خَله جَمیِّت یَهودیهِ سرتاسرِ جِم، اورشَلیم و صُور و صیدون که دریائه پَلی بینه، اونجه دَینه. 18 وِشون بییَمو بینه تا وه گَبِ بِشنُئِن و شه مَریضی هائه جِم شِفا بَیرِن؛ و اونایی که پلید روح، وِشونِ آزار دائه، خوار بونِسِنه. 19 تِمومِ مَردِم تَقِلّا کاردِنه شه ره عیسی ره بَرِسونِن و وه ره دَس هاکانِن، چوون نیرویی وه جِم بیرون اییَمو که همه ره شِفا دائه. 20 بعد عیسی شه شاگِردونِ هارِشیه و بااوته: «خِش به حال شِما که فَقیرِنی، چوون خِدائه پادشاهی شِمه شنه. 21 خِش به حال شِما که اَلان وِشنا هَسینی، چوون سیر بونِنی. خِش به حال شِما که اَلان بِرمه کاندینی، چوون خَندِنِنی. 22 «خِش به حال شِما، اون مووقه که مَردِم، اِنسانِ ریکائه اِسمِ خاطِری، شِمه جِم بیزار بَووِن و شِما ره شه جَمعِ جِم بیرون هاکانِن و فحش هادِن و تِهمت بَزِنِن. 23 اون روز، خِشال بوئین و سِما هاکانین، چوون شِمه پاداش آسمونِ دِله گَتِ. چوون وِشونِ اجداد هم پیغمبِرونِ هِمراه این طی هاکاردِنه. 24 «ولی وای به حال شِما که پولدارِنی، چوون همین اَلانِم شه راحتی ره بَییتِنی. 25 وای به حال شِما که اَلان سیرِنی، چوون وِشنا بونِنی. وای به حال شِما که اَلان خَندِنِنی، چوون ماتِم گِرنِنی و بِرمه کاندِینی. 26 وای به حالِ شِما وَختی که مَردِم شِمه جِم تَعریف هاکانِن، چوون وِشونِ اَجداد هم دِراغی پیغمبِرونِ هِمراه این طی هاکاردِنه. شه دِشمِنونِ ره دوس دارین 27 « ای شِما که مِ گَبِ اِشنُنِنی، شِما ره گامبه: شه دِشمِنونِ مِحَبَّت هاکانین و اونایی که شِمه جِم بیزارِنه ره خواری هاکانین. 28 هر کی شِما ره نَفرین کانده وِشونِ وِسه دعائه بَرکَت هاکانین، و هر کی شِما ره آزار دِنه وه وِسه دِعائه خیر هاکانین. 29 اگه کِسی تِ دیمِ یِتا وَرِ چَک بَزو، شه دیمِ اون وَرِم بَردِگاردِن تا بَزِنه. اگه کِسی تِ قَوا ره تِ جِم خواسه بَیره، بییِل تِ جِمه ره هم بَوِره. 30 اگه کِسی یه چی تِ جِم خوانه وه ره هاده، و اگه تِ اموالِ به زور بَییته، نَخواه تِ ره پَس هاده. 31 مَردِمِ هِمراه هَمون طی رِفتار هاکانین که اِنتظار دارنِنی شِمه هِمراه رِفتار هاکانِن. 32 «اَگه فِقَط اونایی که شِما ره مِحَبَّت کاندِنه ره مِحَبَّت هاکانین، شِمه وِسه چه خیری دارنه؟ حَتَّی گِناهکارون هم اونایی ره که وِشونِ دوس دارنِنه ره مِحَبَّت کاندنه. 33 و اَگه فِقَط اوناییِ که شِما ره خاری کاندِنه ره خاری هاکانین، شِمه وِسه چه خیری دارنه؟ حَتَّی گِناهکارون هم این طی کاندنه. 34 و اگه اونایی ره قَرض هادین که دوندِنی شِمه قَرضِ پَس دِنِنه، شِمه وِسه چه نَفعی دارنه؟ حَتَّی گِناهکارون هم، دییه گِناهکارونِ قرض دِنِنه چوون دوندِنه یِتا روز شه قَرضِ پَس گِرنِنه. 35 ولی شِما، شه دِشمِنونِ مِحَبَّت هاکانین و وِشونِ خاری هاکانین، و بدونِ اینکه پَس بَییتِنِ فکر دَووین، وِشونِ قَرض هادین، چوون شِمه پاداش، گَتِ و خِدائه متِعالِ ریکائون بونِنی، چوون وه ناشکرون و بدکارونِ هِمراه مِهرَوونِ. 36 پَس رحیم بوئین، هَمون طی که شِمه آسِمونی پییِر رَحیمِ. دییَرونِ داوِری هاکاردِن 37 «داوِری نَکنین تا شِما ره داوِری نَووه. مَحکوم نَکِنین تا مَحکوم نَووین. بِبَخشین تا بَخشیده بَووین. 38 هادین تا شِما ره هِدا بَووه. یِتا دَئیل پِر هاکارده، فِشار هِدائه، تِکون هِدائه و سَرمَشت بَییه شِمه دومِنِ دِله دَشِندی بونه! چوون هر دَئیلِ هِمراه هادین، هَمون دَئیل هِمراه شِما ره هِدا بونه.» 39 و این مَثِلِ هم وِشونِ وِسه بیارده و بااوته: «مگه یِتا کور تونده یِتا دییه کورِ عصاکَش بَووه؟ مگه هر دِتا چاه دِله نَکِفِنِنه؟ 40 شاگرد شه اِسّائه جِم سَرتِر نییه، ولی وَختی کامِلاً شه تَعلیم و تربیتِ تِموم هاکانه، تونده شه اِسّائه واری بَووه. 41 «چی طی کَمِلِ ذِرّه ره شه بِرارِ چشِ دِله ویندی، ولی اون دارکینگه ای که شه چشِ دِله دارنی ره نَویندی؟ 42 چی طی توندی شه بِرارِ باری: ”بِرار، بییِل کَمِلِ ذِره ره تِ چشِ جِم بیرون بیارِم“، اِسا اون که دارکینگه ره شه چشِ دِله نَویندی؟ ای دِرو، اَوِّل دارکینگه ره شه چشِ جِم بیرون بیار، بعد بهتر توندی بَوینی تا کَمِلِ ذِره ره شه بِرارِ چشِ جِم بیرون بیاری. دار و وه میوه 43 «هیچ وَخت خوارِ دار، بَدِ میوه بار نیارنه و هیچ وَخت بَدِ دار، خوارِ میوه نَدِنه. 44 هر داری ره وه میوهِ جِم بِونه بِشناسیِن. نَبونه لم طلیِ جِم انجیل بَچیئِن، و تَمشکِ بوته جِم انگور! 45 خارِ مَردی شه دلِ، خوارِ اِمباریِ جِم، خواری بار یارنه، و بَدِ مَردی شه دِلِ، بَدِ اِمباریِ جِم بَدی بار یارنه. چوون زِوون اونچی که دلِ دِله سَر مَشتِ جِم، گَب زَنده. دِتا سِره 46 «چی طیِ که مِ ره ”آقا، آقا“ گانِنی، ولی اونچی گامبه ره عَمِل نَکاندینی؟ 47 اون که مِ پَلی اِنه و مِ گَبِ اِشنُنه و اونِ عَمِل کانده، شِما ره سِراغ دِمبه، کیِ موندِنه. 48 وه اون مَردی ره موندِنه که شه سرهِ بِساتِنِ وِسه، بِنه ره عمیق بَکِندیه و سِرهِ پِیِ، صخرهِ سَر بییِشته. وَختی سیل بییَمو و اوه اون سِره ره فشار بیارده، نَتونِسه اونِ تکون هاده، چوون محکم بِساته بَییه بییه. 49 ولی اونی که مِ گَبِ اِشنُنه ولی اونِ عَمِل نَکانده، کِسی ره موندِنه که شه سِره ره، بدون پِی، بنه سَر بِساته. وَختی اوه اون سِره ره فِشار بیارده، دَرجا له بورده و اون سِرهِ ویرونی چَنده گَت بییه.» |
@2024 Korpu Company