لوقا 22 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیعیسیِ بَکوشَتِنِ نَخشه 1 فَطیرِ عید که پِسَخِ هم مَعروفِ، نزیک بونِسه، 2 مَعبِدِ گَت گَتِ کاهِنون و توراتِ مَلِّمون یِتا راهِ دِمبال گِردِسِنه که چی طی عیسی ره بَکوشِن، چوون مَردِمِ جِم تَرسینه. 3 بعد شیطان یهودائه مَعروف به اَسْخَریوطی دلِ دِله که یِتا از اون دِوازَه شاگرد بییه، بُورده. 4 یَهودا مَعبِدِ گَت گَتِ کاهِنون و مَعبِدِ نگهوونونِ پَلی بُورده و وِشونِ هِمراه صُحبِت هاکارده که چی طی عیسی ره وِشونِ تَسلیم هاکانه. 5 وِشون خِشال بَینه و قَبول هاکاردِنه وه ره پول هادِن. 6 یَهودا هم قَبول هاکارده و یِتا فِرصَتِ دِمبال گِردِسه، دور از مَردِم، عیسی ره وِشونِ تَسلیم هاکانه. آخِرین شُوم 7 پَس فَطیرِ عیدِ روز که خواسِنه، پِسَخِ وَره ره قِروونی هاکانِن، بَرِسیه. 8 عیسی، پِطرُس و یوحنا ره بَفرِسیه و بااوته: «بُورین و پِسَخِ عیدِ شومِ اَمه وِسه تَهیّه بَوینین تا بَخُریم.» 9 وِشون بَپِرسینه: « کجه خوانی تهیّه بَوینیم؟» 10 عیسی جِواب هِدا: «همین که شَهرِ دِله بُوردِنی یِتا مَردی ره یِتا پیلکا اوهِ هِمراه ویندِنی. هر سِرهِ دِله بُورده وه دِمبال بورین. 11 اون صاحاب خانه ره بارین: ”اِسّا گانه: «مهمون خانه کِجه ئه تا پِسَخِ شومِ شه شاگِردونِ هِمراه بَخُرِم؟»“ 12 وه هَم بالاخانه ای دِله، یِتا فرش بَییه، گَتِ اطاقی ره شِما ره سِراغ دِنه. اونجه تَهیّه بَوینین.» 13 وِشون بُوردِنه و همه چی ره هَمون طی که عیسی بااوته بییه پی دا هاکاردِنه، و پِسَخِ عیدِ شومِ تهیّه بَدینه. آخِرین شوم 14 شومِ مووقه بَرِسیه و عیسی شه رَسولونِ هِمراه سِفرهِ سَر هِنیشته. 15 بعد وِشونِ بااوته: «خَله دوس داشتِمه قَبل از اینکه اَذیّت آزار بَوینِم، این پِسَخِ شومِ شِمه هِمراه بَخُرِم. 16 شِما ره گامبه که دییه این شومِ نَخارمه تا اون مووقه که خِدائه پادشاهی بِیّه.» 17 پَس یِتا پیاله بَییته، شکر هاکارده و بااوته: «اینِ بَیرین و شه میون رَسِد هاکانین. 18 چوون شِما ره گامبه تا خِدائه پادشاهی نَییه، دییه اَنگورِ میوهِ جِم نَخارمه.» 19 بعد نونِ بَییته، شکر هاکارده و اونِ تیکه هاکارده و وِشونِ هِدا و بااوته: «این مِ تَنِ که شِمه وسه فِدا بونه؛ اینِ مِ یاد به‌جا بیارین.» 20 بَعدِ از شوم پیاله ره بَییته و بااوته: «این پیاله، خِدائه تازه عَهدِ که مِ خونِ هِمراه مُهر بونه، خونی که شِمه نِجاتِ وِسه دَشِندی بونه. 21 ولی همونی که قَصد دارنه مِ ره تَسلیم هاکانه، وه دَس مِ دَسِ هِمراه سِفره سَر دَره. 22 دِرِسِ که اِنسانِ ریکا هر چی وه تقدیرِ وه سَر اِنه، ولی وای به حالِ اونی که مِ ره دِشمِنِ تَسلیم کانده.» 23 بعد رسولون هَمدییهِ جِم سِئال کاردِنه وِشونِ جِم کِدوم یِتا تونده این کارِ هاکانه. کی گَت تِرِ 24 شاگِردون میون بَحث دَکِته وِشونِ دِله کی گَت تِرِ. 25 عیسی وِشونِ بااوته: «غیرِ یَهودیونِ پادشاهون وِشونِ حِکومت کاندنه؛ و اونایی که وِشونِ سَر قِدرَت دارنِنه ”ارباب“ بااوته بونِنه. 26 ولی شِما این طی نَبوئین، شِمه میون اونی که گَت تِرینِ جوری رِفتار هاکانه که اِنگاری کِچیکتَرینِ و رَهبر جوری رِفتار هاکانه که انگاری یِتا نوکِرِ. 27 کِدوم یِتا گَت تِرِ، اونی که سِفرهِ سَر نیشته یا اونی که خِدمتِ کانده؟ مگه اونی که سِفرهِ سَر نیشته گَت تِر نییه؟ ولی مِن شِمه میون یه نَفِرِ واریمه که دَره خِدمِت کانده. 28 «شِما کِسایی هَسینی که مِ سَختیِ دِله مِ هِمراه دَیینی. 29 پَس هَمون‌طی که مِ پییِر، پادشاهی ره مِ ره هِدا، مِنِم شِما ره دِمبه. 30 تا مِ سِفرهِ سَر مِ پادشاهیِ دِله بَخُرین و بَنوشین و تخت هائه سَر هِنیشین و اِسرائیلِ دِوازده قَبیله ره داوِری هاکانین. عیسی، پِطرسِ حاشا هاکاردِنه پیشگویی کانده 31 «ای شَمعون، ای شَمعون، شیطان اینِ دِمبال دَییه که شِما ره شه وِسه هاکانه و گَندِمِ واری شِما ره غَلبال هاکانه. 32 ولی مِن تِ وِسه دِعا هاکاردِمه تا تِ ایمون از بین نَشوئه. پَس وَختی که اَی بَردَگِردِسی، شه بِرارونِ قِوَّت هاده.» 33 پِطرس وه ره جِواب هِدا: «اِی آقا، مِن حاضِرِمه تِ هِمراه، هَم زِندونِ دِله دَکِفِم و هَم بَمیرِم.» 34 عیسی بااوته: «ای پِطرُس تِ ره گامبه، بَدون اَمروز قبل از اینکه تِلا ونگ هاکانه، سه کَش حاشا کاندی که مِ ره اِشناسِنی.» 35 عیسی وِشونِ بااوته: «اون وَخت که شِما ره بدونِ پول و کِلوار و کوش راهی هاکاردِمه، هیچ چیِ مِحتاج بَینی؟» جِواب هِدانه: «نا.» 36 عیسی وِشونِ بااوته: «ولی اَلان هر کی پول یا کِلوار دارنه، بَیره و اگه شمشیر نِدارنه، شه قَوا ره بَروشه و شه وِسه یِتا شَمشیر بَخرینه. 37 چوون شِما ره گامبه که این مِقدَّسِ بَنوشتهِ پیشگویی مِ خَوِری وِنه اِنجام بَرِسه که گانه: ”وه تَقصیرکارونِ واری مَحکوم بونه.“ اَره، اونچی مِ خَوِری بَنوِشته بَییه، عَمِلی بونه.» 38 شاگِردون بااوتِنه: «ای آقا، هارِش، اینِم دِتا شمشیر.» وِشونِ بااوته: «وَسه!» عیسی زیتونِ کوه سَر دِعا کانده 39 عیسی بیرون بُورده و طِبق شه عادِت، زیتونِ کوهِ سَمت راه دَکِته و شاگِردون هم وه دِمبال بُوردِنه. 40 وَختی اونجه بَرِسینه، وِشونِ بااوته: «دِعا هاکانین تا آزمودِ دِله نَکِفین.» 41 بعد یِتا سَنگ دِم هِدائِنِ اِندا، وِشونِ جِم دور بَییه و زانو بَزُو و این طی دِعا هاکارده: 42 «ای پییِر، اگه تِ خواسه اینِ، این پیاله ره مِ جِم دور هاکان؛ با این وجود مِ خواسه اِنجام نَووه، بلکه تِ خواسه اِنجام بَووه.» 43 بعد یِتا فرشته آسِمونِ جِم ظاهر بَییه و وه ره تقویت هاکارده. 44 عیسی اون رَنج و عِذابی که کَشیهِ دِله، صَمیمیتِ ویشترِ هِمراه دِعا کارده، و وه عَرِق، خون چیکهِ واری بِنهِ سَر کَلِسه. 45 وَختی دِعائه سَر، بِلِند بَییه و شاگردونِ پَلی بَردَگِردِسه، بَدیئه غصّهِ فشارِ جِم خُو بُوردِنه. 46 وِشونِ بااوته: «چه بَخواتونی؟ پرِسین و دِعا هاکانین تا آزمودِ دِله نَکِفین.» عیسیِ دَسگیری 47 عیسی هَمتی دَییه گَب زوئه که یه دَسه سَر بَرِسینه. یَهودا، که یِتا از اون دِوازده شاگِرد بییه، وِشونِ بیارده بییه. وه عیسیِ نَزیکی بییَمو تا وه ره خاش هاده، 48 ولی عیسی وه ره بااوته: «ای یَهودا، اِنسانِ ریکا ره یِتا خاشِ هِمراه تَسلیم کاندی؟» 49 وَختی اونایی که عیسیِ دورِ وَر دَیینه، بَدینه چه اِتّفاقی دَره کَفِنه، بااوتِنه: «ای آقا، شَمشیرِ هِمراه وِشونِ بَزِنیم؟» 50 و یِتا از وِشون، کاهِنِ اَعظِمِ نوکرِ، شَمشیرِ هِمراه بَزو و وه راسِ گوشِ بَوریه. 51 ولی عیسی بااوته: «این کارِ نَکِنین!» اون نوکِرِ گوشِ دَس بَکشیه و شِفا هِدا. 52 بعد مَعبِدِ گَت گَتِ کاهِنون و مَعبِدِ نِگهوونون و مشایخی که وه بَییتِنِ وِسه بییَمو بینه ره بااوته: «مَگه مِن راهزنِمه که دَسِ چو و شَمشیرِ هِمراه مِ سِراغ بییَمونی؟ 53 مِن هر روز شِمه مَعبِدِ دلِه دَیمه ولی شِما مِ دَسگیریِ وِسه حَتّی شه دَسِ هم دراز نَکاردینی. ولی اَلان، شِمه وَختِ و ظِلِمادِ قِدرَتِ وَختِ.» پِطرُس عیسی ره حاشا کانده 54 بعد عیسی ره بَییتِنه و کاهِنِ اعظِمِ سِره بَوِردِنه. پِطرُس هم دورادور وِشونِ دِمبال شیه. 55 سِرهِ حیاط دِله تَش رووشن بییه و چَن نَفِر وه دور جَمع بینه. پِطرُس هم وِشونِ میون هِنیشته. 56 هَمون مووقه، یِتا کُلفِت، پِطرسِ تَشِ رووشِناییِ دِله بَدیئه و وه ره زِل بَزو و بااوته: «این مَردی هم عیسیِ هِمراه دَییه.» 57 ولی پِطرُس حاشا هاکارده و بااوته: «اِی زَن، مِن وه ره نِشناسِمبه.» 58 اَت کم دییه، یه نَفِر دییه پطرسِ بَدیئه و بااوته: «تِ هم یِتا از وِشونی.» ولی پِطرُس بااوته: «ای مَرد، نیمِه.» 59 یه ساعت بُگذِشته و یه نَفِر دییه وه ره بَدیئه و اصرارِ هِمراه بااوته: «یقیناً این مَردی وه هِمراه دَییه، چوون وه هم جَلیلیِ.» 60 ولی پِطرُس جِواب هِدا: «ای مَرد، ندومبه تِ دَره چی گانی.» هَمتی دَییه گَب زوئه که تِلا وَنگ هاکارده. 61 بعد عیسیِ خِداوند بَردَگِردِسه و پِطرُسِ هارِشیه، پِطرُس عیسیِ خِداوندِ گَبِ یاد بیارده که چی طی وه ره بااوته بییه: «اَمروز قبل از اینکه تِلا ونگ هاکانه، تِ سه کَش حاشا کاندی که مِ ره اِشناسِنی.» 62 پِطرُس بیرون بُورده و زار زار بِرمه هاکارده. عیسی ره مَخسَره کاندِنه 63 اونایی که عیسی ره بَییته بینه، عیسی ره مَسخره کاردِنه و وه ره زونه. 64 وِشون وه چِشِ دَوِسِنه و وه جِم پِرسینه: «اِسا غیبِ جِم بار کی تِ ره بَزو؟» 65 و خَله فحشایِ دییه هم وه ره هِدانه و وه ره ناسِزا گاتِنه. عیسی شورائه پیش 66 وَختی هِوا رووشِن بَییه، قومِ مشایخِ شورا، یعنی گَت گَتِ کاهِنون و توراتِ مَلِّمون، هَمدییه هِمراه جَلِسه بَییتِنه و عیسی ره شورائه پَلی بیاردِنه. 67 و عیسی ره بااوتِنه: «اگه تِ مَسیحِ موعودی، اِما ره بار.» عیسی جِواب هِدا: «اگه بارِم، مِ گَبِ باوِر نَکاندینی، 68 و اگه شِمه جِم سِئال هاکانِم، جِواب نَدِنِنی. 69 ولی بعد از این، اِنسانِ ریکا خِدائه قِدرتِ راسِ دَس، نیشِنه.» 70 همه بااوتِنه: «پَس، تِ خِدائه ریکایی؟» عیسی جِواب هِدا: «شِما گانِنی، هَسِمه.» 71 پَس بااوتِنه: «دییه چه نیازی دارمی کَس دییه بِیّه شِهادت هاده؟ اِما شه وه زِوونِ جِم بِشنُسیمی» |
@2024 Korpu Company