لوقا 17 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیگِناهِ وَسوَسه 1 عیسی شه شاگِردونِ بااوته: «یقیناً گِناهِ وَسوَسه دَره، ولی وای به حال اونی که وسوسهِ باعث بَووه. 2 وه وِسه بِهتَر بییه، یِتا آسیوِ سَنگ وه گَردِن وَسِّنه و وه ره دریائه دِله دِم دانه تا اینکه باعث بَووه یِتا از این کِچیکون گِناه دَکِفه. 3 پَس شه مِواظِب بوئین. اگه تِ بِرار گِناه کانده، وه ره توبیخ هاکان، و اگه توبه هاکارده، وه ره بِبَخش. 4 اگه روزی هَفت کَش تِ ره گِناه هاکانه، و هَفت کَش تِ پَلی بِیّه و باره: ”توبه کامبه،“ تِ وِنه وه ره بِبَخشی.» 5 رسولون، عیسیِ خِداوندِ بااوتِنه: «اَمه ایمونِ زیاد هاکان!» 6 عیسیِ خِداوند بااوته: «اگه خردِلِ تیمِ اِندا ایمون دارین، توندِنی این توتِ دارِ بارین بِنه جِم بَکِندی بَووه و دریائه دِله دَکاشته بَووه، و شِمه دَستورِ اِطاعت کانده. 7 «کِدوم یِتا از شِما دَره وَختی وه نوکِر زِمینِ شِخم بَزوئِنِ جِم یا گُسفِن بَچِروندِنِ جِم، صَحرائه جِم بَردَگِرده، وه ره باره: ”زود بِرو سِفره سَر هِنیش“؟ 8 مگه وه ره نارنه: ”اَوِّل مِ شومِ حاضِر هاکان و شه لِواسِ عَوِض هاکان و مِ ره پَذیرایی هاکان تا بَخُرِم و بَنوشِم، و بعد تِ خارنی و نوشِنی“؟ 9 مگه اون اَرباب اینِ وِسه که وه نوکِر وه گَبِ گوش هِدا، وه جِم تِشکر کانده؟ 10 پَس، شِما هم وَختی اونچی شِما ره دَستور دِنِنه، اِنجام هادین و بارین: ”اِما یِتا نوکِر ویشتَر نیمی و فِقَط شه وظیفه ره اِنجام هِدامی» ده تا جِذامیِ شِفا 11 عیسی اورشَلیمِ راهِ دِله، سامِره و جَلیلِ مَرزِ جِم بُگذِشته. 12 وَختی روستایی دِله بُورده، ده تا جِذامی ره بَدیئه که دورتر اِیست هاکارده بینه 13 وِشون داد بَزونه بااوتِنه: «ای عیسی، ای اِسّا، اِما ره رَحم هاکان.» 14 وَختی عیسی وِشونِ بَدیئه، بااوته: «بُورین و شه ره کاهِنِ سِراغ هادین.» وِشون راه دَکِتِنه و راه دِله شِفا بَییتِنه. 15 یِتا از وِشون وَختی بَدیئه شِفا بَییته، هَمون طی که بِلِند بِلِند خِدا ره پرسِش کارده، بَردَگِردِسه 16 و عیسیِ لینگ دَکِته و وه جِم تِشکر هاکارده. اِسا، اون جِذامی سامری بییه. 17 عیسی بااوته: «اونایی که شِفا بَییتِنه مگه ده نَفِر نَبینه؟ پَس اون نُه تائه دییه کِجه دَرِنه؟ 18 به جِز این غریبه، کَس دییه بَرنَگِردِسه تا خِدا ره شکر هاکانه؟» 19 بعد وه ره بااوته: «پِرِس و بور، تِ ایمون تِ ره شِفا هِدا.» خِدائه پادشاهی اِنه 20 عیسی، عُلِمائه فِرقه فریسیِ جِواب، که بَپِرسی بینه خِدائه پادشاهی کِی اِنه، بااوته: «خِدائه پادشاهی جوری نییه که بَتونی اونِ بَوینی، 21 و کِسی هم نارنه هارِشین خِدائه پادشاهی اینجه یا اونجه ئه، چوون خِدائه پادشاهی شِمه میون دره.» 22 عیسی شه شاگِردونِ بااوته: «مووقه ای رِسِنه که آرزو کاندینی اِنسانِ ریکا ره یِتا روز بَوینین، ولی نَویندِنی. 23 مَردِم شِما ره گانِنه: هارِش”وه اینجه،“ یا ” اونجه دَره.“ وِشونِ دِمبالِ نَشوئین. 24 چوون هَمون طی که آسِمونِ برق یه لَحظه زَنده و آسمونِ این سَر تا اون سَرِ رووشن کانده، اِنسانِ ریکا هم، شه روزِ مووقه همین طی اِنه. 25 ولی اَوِّل وِنه خَله رَنج بَکِشه و این نَسل وه ره رَد هاکانِن. 26 اِنسانِ ریکائه دوره، نوحِ دورهِ واریِ. 27 مَردِم خاردِنه و نوشینه و زَن وَردِنه و شی کاردِنه تا اون روز که نوح، کَشتیِ دِله بُورده. کِلاک بییَمو و همه ره هِلاک هاکارده. 28 لوطِ دوره هم این طی بییه. مَردِم بَخُردِن و بَنوشییِن و بَخرییِن و بَروتِن و دَکاشتِن و بِساتِنِ مشغول بینه. 29 ولی روزی که لوط سُدومِ جِم بیرون بییَمو، تَش و گوگرد، آسِمونِ جِم بِوارِسه و همه ره هِلاک هاکارده. 30 روزی که اِنسانِ ریکا ظِهور کانده همین طیِ. 31 اون روزِ دِله، اونی که شه سِرهِ بومِ سَر دَووه و وه اثاث سِره دِله دَووه، وه، اونائه بَییتِنِ وِسه جِر نَییه. و اونی هم که زِمینِ سَر دَره هم سِره نَییه. 32 لوطِ زِنا ره یاد بیارین! 33 هر کی بِخوائه شه جانِ حِفظ هاکانه، اونِ از دَس دِنه، ولی هر کی شه جانِ جِم بُگذِره، اونِ نِجات دِنه. 34 شِما ره گامبه، اون شو دِ نَفِری که یِتا لائه دِله دَرِنه، یِتا ره وَرنه و یِتا دییه موندِنه. 35 و دتا زِنا که سِره دِله یه جا نیشتِنه و دَره آسیو کاندنه، یِتا ره وَرنه و یِتا دییه موندِنه. [ 36 و دِتا مَردی هم که زِمینِ سَر دَره کار کاندِنه، یِتا ره وَرنه و یِتا دییه موندِنه.]» 37 شاگِردون عیسی جِم بَپِرسینه: «کجه، اِی خِداوند؟» عیسی بااوته: «هر‌جا لاش دَووه، لاشخورا هم اونجه جَمع بونِنه!» |
@2024 Korpu Company