لوقا 13 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیتووبه یا هِلاک بَیِّن 1 هَمون مووقه، چَن نَفِر جَمیِّتِ دِله عیسی ره جلیلیونِ جِم خَوِر هِدانه که پیلاتُس وِشونِ، قِروونی هاکاردِنِ مووقه، قتلِ عام هاکارده بییه، جوری که وِشون خون، قِروونی هائه خونِ هِمراه قاطی بَییه بییه. 2 عیسی وِشونِ جِواب بااوته: «گمون کاندینی چوون این جلیلیون به این روز دِچار بَینه، تِمومِ دییه جلیلیونِ جِم گِناهکارتَر بینه؟ 3 شِما ره گامبه این طی نییه. بلکه اگه تووبه نَکنین، تِمومِ شِما هم هِلاک بونِنی. 4 و یا گِمون کاندینی اون هیجده نَفِر که سْیلوآمِ برج وِشونِ سَر لِه بورده و وِشونِ بَکوشته، اورشَلیمِ دییه مَردِمِ جِم خِطاکارتر بینه؟ 5 شِما ره گامبه که این طی نییه. بلکه اگه توبه نَکِنین، تِمومِ شِما هم هِلاک بونِنی.» بی میوه اَنجیلِ دارِ مَثِل 6 بعد عیسی این مَثِلِ بیارده: «یِتا مَردی شه باغِ دِله اَنجیلِ دار دَکاشته. وَختی خواسه وه میوه ره بَچینه، هیچی پی دا نَکارده. 7 پَس شه باغبونِ بااوته: ”هارِش سه ساله این اَنجیلِ دارِ پَلی اِمبه که وه جِم میوه بَچینِم، ولی هیچی پی دا نَکامبه. اونِ بَورین، دییه چه زِمین، هَدِر بُوره.“ 8 ولی باغبون جِواب هِدا: ”آقا، بییِل یه سال دییه هم بَمونه. مِن وه دورِ کَندِمبه و اونِ کود دِمبه. 9 اگه سال دییه میوه بیارده که هیچ؛ اگه نیارده اون وَخت اونِ بَورین» یِتا علیلِ زِنائه شِفا 10 یِتا مِقدَّسِ شنبه روز، عیسی یِتا از یَهودیونِ عِبادَتگاه هائه دِله تَعلیم دائه. 11 اونجه یِتا زِنا دَییه که یِتا روح هیجده سال وه ره عَلیل هاکارده بییه. جُوری که وه پِشت قوز بَییه بییه و اصلِاً نَتونِسه راس اِیست هاکانه. 12 وَختی عیسی وه ره بَدیئه، وه ره شه پَلی صدا هاکارده و بااوته: «ای زِنا، تِ شه این علیلیِ جِم آزاد بَئی!» 13 بعد عیسی شه دَسِ وه سَر بییِشته و اون زِنا دَرجا راس اِیست هاکارده و خِدا ره پَرسش هاکارده. 14 ولی عِبادَتگاهِ رئیس از اینکه عیسی شنبه روزِ دِله شِفا هِدا بییه، عَصِبانی بَییه و مَردِمِ بااوته: «شیش روز، کار هاکاردِنِ وِسه دارنِنی. اون روزائه دِله بِئین و شِفا بَیرین، نا شنبه روزِ دِله.» 15 عیسیِ خِداوند وه جِواب بااوته: «ای دِرویون! هیچ کِدوم از شِما شنبه روز دِله شه گو یا خَرِ کِلومِ جِم واز نَکانده تا اوه هِدائِنِ وسه بیرون بَوِره؟ 16 پَس مگه نَوِسه این زِنا ره که ابراهیمِ کیجائه و شیطان هیجده سال وه ره اسیر هاکارده بییه ره شنبه روزِ دِله این بَندِ جِم آزاد هاکارد؟» 17 عیسی وَختی اینِ بااوته، وه مخالِفون همه شَرمِنده بَینه، ولی تِموم جَمیِّت اون همه عجیب و پِر شِکوهِ کارائه جِم خِشالی کاردِنه. خردلِ تیم و خمیرمایهِ مَثِل 18 عیسی بعد بااوته: «خِدائه پادشاهی چی ره موندِنه؟ اونِ چیِ هِمراه مقایسه هاکانِم؟ 19 خردل تیمِ موندِنه که یِتا مَردی اونِ بَییته و شه باغِ دِله دَکاشته. اون تیم سَر بَکِشیه و دار بَییه، جوری که آسمونِ پَرِندِا بییَمونه و وه چله هائه سَر کِلی بِساتِنه.» 20 اَی هم بااوته: «خِدائه پادشاهی ره چیِ هِمراه مقایسه هاکانِم؟ 21 خمیرمایه واری که یِتا زِنا اونِ بَییته و سه تا دَئیل، آردِ هِمراه قاطی هاکارده تا تِمومِ خمیر وَر بییَمو.» تنگِ در 22 عیسی اورشَلیمِ راهِ دِله، شهرها و روستاهائه دِله شیه و تَعلیم دائه. 23 هَمون مووقه، یه نَفِر وه جِم بَپِرسیه: «ای آقا، اونایی که نِجات گِرنِنه کَمِنه؟» عیسی وِشونِ بااوته: 24 «تَقِلّا هاکانین تا تنگِ درِ جِم دِله بُورین، چوون شِما ره گامبه، خَیلیا تَقِلّا کاندِنه تا دِله بورِن، ولی نَتوندِنه. 25 وَختی صاحب خانه پِرِسه و در ره دَونده، بیرون اِیست کاندینی، در ره کُتِندِنِنی و گانِنی: ”آقا، درِ اَمه وِسه واز هاکان!“ ولی وه جِواب دِنه: ”شِما ره نِشناسِمبه؛ ندومبه کِجائینی 26 اون مووقه شِما گانِنی: ”اِما تِ هِمراه بَخُردیمی و بَنوشیمی و تِ اَمه کر و کوچه دِله تَعلیم دائی.“ 27 اون مووقه وه شِما ره گانه: ”شِما ره گامبه، شِما ره نِشناسِمبه؛ ندومبه کِجائینی. ای تِمومِ شِما که بدکارونِنی، مِ جِم دور بَووین.“ 28 بعد اونجه بِرمه دَره و تَرسِ جِم دَندون دَندونِ کَش خارنه، وَختی که اِبراهیم و اِسحاق و یَعقوب و تِمومِ پِیغَمبِرونِ، خِدائه پادشاهی دِله ویندِنِنی، ولی شِما شه بیرون دَرِنی. 29 مَردِم شرق و غرب و شِمال و جِنوبِ جِم اِنِنه و خِدائه پادشاهیِ سِفرهِ سَر نیشِنِنه. 30 اَره، آخِرینایی دَرِنه که اَوِّل بونِنه، و اَوِّلینایی که آخِر.» عیسیِ ماتم اورشَلیمِ وسه 31 هَمون مووقه، عُلِمائه فِرقه فریسیِ جِم چَن نَفِر عیسی پَلی بییَمونه و بااوتِنه: «اینجه ره ترک هاکان و یه جا دییه بور، چوون هیرودیس خوانه تِ ره بَکوشه.» 32 عیسی جِواب هِدا: «بُورین و اون شالِ بارین: اَمروز و فِردا دِوها ره بیرون کامبه و مَردِمِ شِفا دِمبه، و سِوّمین روز شه کارِ تِموم کامبه. 33 ولی اَمروز و فِردا و پیرا وِنه شه راهِ ادامه هادِم، چوون مَحالِ یِتا پِیغَمبِر، اورشَلیمِ بیرون هِلاک بَووه.“ 34 ای اورشَلیم، ای اورشَلیم، ای پیغمبِرونِ قاتل و سَنگسار کُنِنده رَسولون که تِ پَلی بَفرسی بونِنه! چَن کَش بَخواسِمه کِچِ کِرکِ واری که شه چینیکاها ره شه پَر و بالِ بِن جَمع کانده، تِ وَچونِ یه جا جَمع هاکانِم، ولی نِخواسی! 35 اِسا شِمه سِره یِتا ویرونهِ واری ره موندِنه. و شِما ره گامبه که دییه شِما مِ ره نَویندِنی تا روزی که بارین: ”مِوارکِ اونی که خِداوندِ اسمِ هِمراه اِنه.“ |
@2024 Korpu Company