نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 9 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

زِمینِ مِقدَّسِ جائه دِله، عبادت هاکاردن

¹ اِسا حَتَّی اَوِّلین عَهد، عبادت هاکاردِنِ وِسه قَوانینی داشته و زِمینِ سَر هم یِتا مِقدَّسِ جا داشته.

² چوون خیمه ای برپا بَییه که اَوِّلین قسمت، لَمپا، میز، و مِقدَّسِ نون دَییه؛ اینجه ره «قُدس» گاتِنه.

³ دِوّمین پردهِ پِشت، قِسمتی دَییه که وه اسم «قُدس الاقداس» بییه؛

⁴ این قِسمتِ دِله، طِلایی تَشدون، بُخور بَسوزوندِنِ وِسه دَییه و عَهدِ صَندِق که هر طَرِفِ جِم طِلا کاری بَییه بییه. که اونِ میون یِتا طِلایی پیلکا دَییه که ’مَنّا‘ ره اونِ دِله داشتِنه، هارونِ عَصا که تی تی هاکارده بییه، و دِتا سنگی لوح که عَهدِ دَه فرمان وه سَر بَنوِشته بَییه بییه.

⁵ صَندِقِ سَر که اونِ رحمتِ تخت گاتِنه، ’جِلالِ‘ کَروبیونِ فرشته، سایه دِم بِدا بینه. اَلان نَتومبی این چیائه جِم ریز به ریز گَب بَزِنیم.

⁶ بعد از اون که این چیا این طی آماده بونِسه، کاهِنون هَمِش اَوِّلین قسمتِ دِله شینه تا شه وظایفِ اِنجام هادِن.

⁷ ولی فِقَط کاهِن اَعظِم دِوّمین قِسمتِ دِله شونه و اون هم فِقَط سالی اَت کَش، و شه هِمراه قِروونیِ خونِ وَرنه تا شه وِسه و اون گِناهونی وِسه که قوم نادونیِ خاطِری هاکارده بینه، پیشکَش هاکانه.

⁸ این طی روح‌القدسِ سِراغ دِنه که تا مووقه ای که اَوِّلین قسمت پابرجائه، هَمتی اون راهی که قُدس‌الاَقداس دِله شونه واز نَییه،

⁹ که این، این دورانِ وِسه یِتا نِشونه ئه. طِبق اون هَدیه ها و قرونیهایی که هِدا بونه، نَتوندِنه، اون کِسائه وجدانِ که عبادت‌کاندِنه ره کاملاً پاک هاکانِن،

¹⁰ بلکه اینا فِقَط خِراکی ها و نوشیدنی ها و جورواجورِ غِسل ها و قانونایی نه که تَنِ ربط دارنِنه و فِقَط تا مووقه ای اعتبار دارنِنه که خِدا تازه ترتیب هاده.

آزادی، مَسیحِ خونِ طریق

¹¹ ولی وَختی مَسیح، کاهِنِ اعظمِ مقامِ دِله خوارِ چیائه وِسه بییَمو که اَلان اَمه نَصیب بَییه، وه یِتا گَتتِر و کاملترِ خیمهِ دِله بییَمو که دَسِ هِمراه بِسات نَییه و این خِلقتِ وِسه نییه.

¹² وه اَت کَش همیشه وِسه قُدس‌الاَقداسِ دِله بییَمو نا بِزها و گوگزاهائه خونِ هِمراه، بلکه شه خونِ هِمراه و این طی اَبدی آزادی ره آماده هاکارده.

¹³ چوون اگه بِزها و نر گوهائه خون، و ماده گوئه کِلینِ دَپاشییِنِ هِمراه، اونائه سَر که ناپاکِنه، وِشونِ تَقدیس کانده تا جِسمِ دِله پاک بَووِن،

¹⁴ چَنده ویشتر، مَسیحِ خون که اَبدی روحِ طریق، شه ره بی‌عیب، خِدا ره پیشکش هاکارده اَمه وجدانِ، بیخودی کارائه جِم پاک کانده تا زنده خِدا ره خِدمِت هاکانیم!

¹⁵ پَس مَسیح یِتا جدیدِ عَهدِ واسِطه گَرِ، تا اونایی که دَعوِت بَینه تونِسه بوئِن اون اَبدی میراثِ که خِدا وَعده هِدا ره به دَس بیارِن. چوون یِتا مَرگ اِتفاق دَکِته که وِشونِ اون گِناهونی جِم که اَوِّلین عَهدِ دِله اِنجام بَییه، آزادی دِنه.

¹⁶ چوون یه وَختی یِتا وصیت اِجرا بونه، که ثابت بَووه اونی که وصیت هاکارده، بَمِرده،

¹⁷ چوون وصیتِ، بعدِ از بَمِردِن بونه اِجرا هاکاردِن و تا مووقه ای که اونی که وصیت هاکارده زنده ئه، اون وصیتِ نَوونه اِجرا هاکاردِن.

¹⁸ اینِ وِسه، حَتَّی اَوِّلین عَهد هم بدون خون، بَرقِرار نَوونِسه.

¹⁹ چوون اون مووقه که تِمومِ شَریعتِ اَحکام، موسیِ طریق، همهِ قومِ وِسه اِعلام بَییه، وه گوگزهائه خون و بِزهائه خونِ بَییته، اوه و سِرخِ پَشم و زوفائه چله هائه هِمراه، هم طومارِ سَر و هم تِمومِ قومِ سَر دَپاشیه

²⁰ و بااوته: «اینِ اون عَهدِ خون که خِدا شِما ره حِکم هاکارده.»

²¹ و همین طی اون خونِ، خیمهِ سَر و هم تِمومِ ظرفائه سَر که پرسشِ وِسه ‌به کار شییه دَپاشیه.

²² راس راسی، طبقِ شَریعَت، تقریباً همه چی خونِ هِمراه پاک بونه و بدون اینکه خون دَشِندی بَووه، گِناهونِ آمرزِش وجود نِدارنه .

²³ پَس وِنه این چیا که یِتا نمونه آسِمونی چیائه جِم هَسه، این قِروونی هائه هِمراه پاک بَووه، ولی شه آسِمونی چیا اون قرونیهائه هِمراه که اونائه جِم بهتَرِ، پاک بونه .

²⁴ چوون مَسیح اون قدس‌الاقداسِ دِله که دَسِ هِمراه بِسات بَییه، نَشیه و فِقَط اون حَییقی چیائه جِم یِتا نمونه ئه، بلکه خودِ آسمونِ بورده تا اَمه طَرِف جِم خِدائه حِضور ظاهر بَووه.

²⁵ و این طی نییه که وه شه ره هَمِش قِروونی هاکانه، یِتا کاهِنِ اعظمِ واری که هر سال قُدس‌الاقداسِ دِله شونه، اونِم اون خونی هِمراه که شه وه خون نییه.

²⁶ چوون این طی، مَسیح وِنه، از وَختی که دِنیا خَلق بَییه، یه سَرِ عِذاب کَشی بییه. ولی این طی نَییه، وه اَلان اَت کَش همیشه وِسه، آخِرین زِمون هائه دِله بییَمو تا شه قِروونی هاکاردِنِ هِمراه، گِناه ره از بین بَوره.

²⁷ و هَمون‌ طی که تعیین بَییه که، انسان اَت کَش بَمیره و بعد از اون داوِری اِنه،

²⁸ پَس مَسیح هم اَت کَش قِروونی بَییه تا خَیلیائه گِناهونِ از بین بَوِره، دِوّمین کَشِ وِسه اِنه، ولی نا گِناهونِ از بین بَوِردِنِ وِسه، بلکه اونائه نِجاتِ وِسه که شوقِ هِمراه وه چِش به راهِنه.