غَلاطیان 4 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیریکائون و وارثون 1 اَره مِ گَب اینِ: تا مووقه ای که وارث وچه ئه، هر چَن همه چیِ صاحاب بوئه، نوکِرِ هِمراه فَرقی نِدارنه. 2 و تا مووقه ای که وه پییِر تَعیین هاکارده، سرپرسون و وَکیل وصیونِ دَسِ بِن دَره. 3 اَمه خَوِری هم همین‌طیِ: تا مووقه ای که وچه بیمی، این دِنیائه قانونائه نوکِر بیمی. 4 ولی مووقه ای که اون تعیین بَییه وَخت کاملاً بَرسه، خِدا شه ریکا ره بَفرِسیه که یِتا زِنائه جِم بِزا بَییه و شَریعتِ بِن دِنیا بییَمو، 5 تا اونایی که شَریعتِ بِن دَیینه ره آزاد هاکانه، و این طی اِما ریکائونِ مَقامِ دِله، فَرزند خوندگیِ حَق، اَمه نَصیب بَووه. 6 پَس چوون که شِما وچونِنی، خِدا شه ریکائه روحِ اَمه دلهائه دِله بییِشته که داد زَنده «اَبّا، اِی پییِر.» 7 پَس تِ دییه نوکِر نیئی، بلکه ریکائی؛ و اگه ریکائی، خِدا تِ ره وارث هاکارده. پولُسِ نگروونی غلاطیانِ وِسه 8 قبلتر، مووقه ای که خِدا ره نِشناسی بینی، یه چیائه نوکِر بینی که حَییقَتِاً خِدایون نینه. 9 ولی اَلان خِدا ره اِشناسِنِنی، یا بِهتَرِ بارِم، خِدا شِما ره اِشناسِنه، چی طیِ که اَت کَش دییه، این دِنیائه سِست و بی ارزشِ قانونائه سَمت بَرگِردِنِنی؟ خوانِنی اَت کَش دییه اونا ره نوکِری هاکانین؟ 10 روزا و ماهها و فصلها و سالها ره دارنِنی! 11 تَرسِمبه زَحمِتی که شِمه وِسه بَکِشیمه، بیخودی بوئه. 12 ای بِرارون، شِمه جِم خواهش کامبه که مِ واری بَووین، چوون مِنِم شِمه واری بَیمه. شِما مِ حَقِ هیچ بَدی ای نَکاردینی. 13 هَمون طی که دوندِنی، اون مریضیِ خاطِری که مِ تَنِ دِله دَییه، اَوِّل اِنجیلِ پِیغومِ شِما ره موعظه هاکاردِمه. 14 و هَر چَن مِ وضع و اوضاع شِمه وِسه یِتا آزمود بییه، مِ ره بی حِرمت و کِچیک نَکاردینی. بلکه مِ ره خِدائه فِرشتهِ واری قبول هاکاردینی، اِنگار که مَسیحْ عیسی ره قبول کاندینی. زندگی خِدائه روحِ هِمراه 15 پَس شِمه ذوق و شوق چی بَییه؟ چوون تومبه شِهادِت هادِم که اگه تونِسینی، حَتّی شه چِشا ره هم بیرون یاردینی و مِ ره دانی. 16 مگه اِسا چوون که حَییقَتِ شِما ره گامبه، شِمه دِشمِن بَیمه؟ 17 اونایی که شِمه وِسه غیرت دارنِنه، ولی نا خوارِ نیّتِ هِمراه. وِشون خوانِنه شِما ره سیوا هاکانِن تا وِشونِ وِسه غیرت دارین. 18 خوارِ که غیرت دارین، به‌شرطی که خوارِ نیّتِ هِمراه بوئه و هَمش دَووه، نا فِقَط مووقه ای که مِن شِمه هِمراه دَرِمبه. 19 مِ عزیزِ وَچون، که اَی هم شِمه وِسه بِزائنِ دَردِ دارمه تا اون مووقه که مَسیح شِمه دِله شکل بَیره، 20 کاشکی اَلان شِمه پَلی دَیمه تا یه جور دییه گَب بَزِنِم، چوون شِمه خَوِری مات و مبهوتِمه. هاجر و سارا 21 شِما که خوانِنی شَریعَتِ بِن دَووین، مِ ره بارین، مگه اونچی که شَریعَت گانه ره گوش نَدِنِنی؟ 22 چوون توراتِ کتابِ دِله بَنوِشته بَییه که اِبراهیم دِتا ریکا داشته، یِتا کُلفِتِ جِم و یِتا دییه آزادِ زِنائه جِم. 23 ولی کُلفِتِ ریکا طبقِ جِسم دِنیا بییَمو؛ با اینکه آزادِ زِنائه ریکائه دِنیا بییَموئِن، طِبق وَعده بییه. 24 اینِ بونه یِتا مَثِلِ واری بااوتِن. این دِتا زِنا، دِتا عَهدِنه. یِتا سینائه کوهِ جِم هَسه، که وچونی، نوکریِ وِسه دِنیا یارنه: وه هاجرِ. 25 اِسا هاجر سینائه کوهِ، عربِ دیارِ دِله، اورشَلیمِ شَهرِ هِمراه که اَلان دره برابری کانده، چوون شه وَچونِ هِمراه، نوکریِ دِله دَره. 26 ولی بالا اورشَلیم، آزاد هَسه، که اِما همه ئه مارِ. 27 چوون که اِشعیائه پِیغمبِرِ کِتابِ دِله بَنوِشته بَییه: « ای نازا که نِزائی، خِشالی هاکان؛ ای که بِزائنِ دَردِ نِکِشی ای، خِشالی هاکان و داد بَزِن؛ چوون بی کَسِ زِنائه وَچون شی دارِ زِنائه وَچونِ جِم ویشتَر بونِنه.» 28 ولی شِما ای بِرارون، اِسحاقِ واری، وَعدهِ وچونِنی. 29 ولی هَمون طی که اون مووقه، ریکایی که طبقِ جسم دِنیا بییَمو بییه، کِسی که طبقِ خِدائه روح دِنیا بییَمو ره، آزار اَذیّت کارده. اَلانِم این طیِ. 30 ولی تورات چی گانه؟ «کُلفِت و وه ریکا ره بیرون هاکان، چوون کُلفِتِ ریکا، آزادِ زِنائه ریکائه واری اِرث نَوِرنه.» 31 پَس ای بِرارون، اِما کُلفِتِ وَچون نیمی، بلکه آزادِ زِنائه جِم هَسیمی. |
@2024 Korpu Company