غَلاطیان 3 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیصالح بَیّن ایمونِ هِمراه؟ 1 ای نادونِ غَلاطیون، کی شِما ره جادو هاکارده؟ عیسی مَسیحِ بَمِردِن اَنده آشکار شِما ره بااوته بَییه که اِنگاری وه شِمه چِشِ پَلی، مَصلوب بَییه. 2 فِقط خوامبه اینِ شِمه جِم بَدونِم: شَریعتِ اَعمالِ هِمراه خِدائه روحِ بَییتینی یا ایمون به اونچی که بِشنُسِنیِ هِمراه؟ 3 شِما اَنده نادونِنی؟ که روحِ هِمراه شِروع هاکاردینی و اِسا خوانِنی جِسمِ هِمراه کامل بَووین؟ 4 مگه تِمومِ اون عِذاب ها ره، بیخودی تِحَمُّل هاکاردینی؟ مگه اینکه راس راسی بیخودی زَحمِت بَکِشی بوئین! 5 اونی که خِدائه روحِ شِما ره دِنه و شِمه میون معجزات کانده این کارِ شَریعتِ اَعمالِ هِمراه کانده، یا ایمون به اونچی که بِشنُسِنیِ هِمراه؟ 6 هَمون طی که اِبراهیم «خِدا ره ایمون بیارده و این، وه وِسه صالحی بِشمارِسه بَییه.» 7 پَس ویندِنی اونایی که ایمون دارنِنه، ابراهیمِ وچونِنه. 8 و مِقدَّسِ نوشته ها، قبلتر بَدیئه که خِدا غیر یَهودیونِ ایمونِ خاطری صالح اِشمارِنه، اینِ وِسه، اون خَوِرِ خِشِ ابراهیمِ اِعلام هاکارده و بااوته «تِموم قومها تِ طَریقِ جِم بَرکَت گِرنِنه.» 9 پَس اونایی که ایمونِ تِکیه دارنِنه، ابراهیمِ هِمراه، اون مَردِ ایمون، بَرکَت گِرنِنه. 10 چوون تِمومِ اونایی که خوانِنه شَریعتِ اَعمالِ به جا بیارِن، همه لعنِتِ بِن دَرِنه، چوون توراتِ کتابِ دِله بَنوِشته بَییه: «هر کی تِموم اونچیِ که شَریعتِ کتابِ دِله بَنوِشته بَییه ره پایند نَبوئه و اونا ره به جا نیاره. لعنت بَووه» 11 اِسا، معلومِ که هیچ کس شَریعتِ خاطِری خِدائه پَلی، صالح بِشمارِسه نَوونه، چوون «صالح آدِم، ایمونِ هِمراه زندگی کانده.» 12 ولی شَریعَت، ایمونِ جِم نییه، بلکه «کِسی که اونا ره به جا یارنه، اونائه دِله زندگی کانده.» 13 اَمه عَوِض، مَسیح لَعنِت بَییه و این‌طی اِما ره شَریعتِ لعنتِ بِن آزاد هاکارده، چوون توراتِ دِله بَنوِشت بَییه که: «هر کی دار بَزو بَووه، مَلعونِ.» 14 وه این طی هاکارده تا ابراهیمِ بَرکَت، مَسیحْ عیسی دِله، غیر یَهودیونِ نَصیب بَووه، و تا اِما اون روح که وَعده هِدا بَییه بییه ره، ایمونِ راهِ جِم بَیریم. خِدائه وَعده و شَریعَت 15 ای بِرارون، بییِلین روزمره زندگیِ جِم یِتا مثال بَزِنِم. هیچ‌کَس نَتونده یِتا عَهدِ که آدِمی رسمی هاکارده بوئه ره، باطل هاکانه یا یه چی اونِ اضافه هاکانه. 16 اِسا، اِبراهیم و وه نَسلِ وَعده ها هِدا بَییه. نارنه «و نسلها ره،» جوری که انگاری خَیلیائه خَوِری بوئه، بلکه گانه «تِ نَسلِ» که منظور مَسیحِ. 17 خوامبه اینِ بارِم که: شریعتی که چهارصد و سی سال بعد بییَمو، اون عهدی ره که خِدا قبلتر دَوِسه بییه ره باطِل نَکانده، جوری که وَعده هیچ بَووه. 18 چوون اگه اِرث شَریعتِ جِم بوئه، دییه وَعدهِ جِم نییه؛ ولی خِدا اونِ وَعدهِ راهِ جِم ابراهیمِ هِدا. 19 پَس مَنظور شَریعتِ جِم چی بییه؟ شَریعَت، تقصیراتِ خاطِری زیاد بَییه، اون هم فِقط تا مووقه ای که اون «نَسل» که وَعده اشاره کارده، بِیّه. شَریعَت فرشته هائه طریق و یِتا واسطه گرِ دَسِ طریق، برقِرار بَییه. 20 اِسا هیچ واسطه‌گری فِقَط یه طَرِفِ نماینده نییه، ولی خِدا یِتائه. 21 پَس مَگه شَریعَت خِدائه وَعده‌هائه ضدِّ؟ اَصلاً! چوون اگه شریعتی هِدا بَییه بییه، که تونِسه زندگی هاده، پَس راس راسی صالحی هم شَریعتِ راهِ جِم به دَس اییَمو. 22 ولی مِقدَّسِ نوشته ها اِعلام هاکارده که همه گِناهِ دِله اسیرِنه، تا اون وَعده که عیسی مَسیحِ ایمونِ راهِ جِم هَسه، کِسایی که ایمون بیاردِنه ره هِدا بَووه. 23 اِما، قبل از ایمونِ بییَموئِن، شَریعتِ تسلّطِ بِن اَسیر بیمی و تا ایمونِ ظاهر بَیّن، زِندونِ دِله اِما ره داشتِنه. 24 پَس تا مووقه ای که مَسیح بِیّه، شَریعت اَمه سرپرس بَییه و ایمونِ هِمراه صالح بِشمارِسه بَیمی. 25 ولی اِسا که ایمون بَییَمو، دییه اون سرپرسِ دَسِ بِن دَنیمی. 26 چوون مَسیحْ عیسیِ دِله، شِما همه، ایمونِ خاطِری، خِدائه ریکائونِنی. 27 چوون که شِما همه که مَسیحِ دِله تَعمید بَییتینی، مَسیحِ شه تَن دَکاردینی. 28 دییه نا یَهودی مَعنی دارنه نا یونانی، نا نوکِر نا آزاد، نا مَردی نا زِنا، چوون شِما همه مَسیحْ عیسی دِله یِتا هَسینی. 29 و اگه شِما مَسیحِ وِسه هَسِنی، پَس ابراهیمِ نسلِنی و طبقِ وَعده، وارثون هم هَسینی. |
@2024 Korpu Company