دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 5 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

اَمه آسِمونی سِره

¹ اِسا دومبی هر وَخت این خیمه یعنی اَمه زِمینی سِره که اونِ دِله زندگی کامبی له بوره، خِدائه جِم یِتا عمارت دارمی، یِتا سِره که دَسِ هِمراه بِساته نَییه و آسمونِ دِله اَبدیِ.

² و حَییقَتاً که این خیمهِ دِله آه کَشِمبی، چوون اینِ مِشتاقیمی که شه آسِمونی سِره ره لِواسِ واری دَپوشیم،

³ اگه که راس راسی اونِ دَپوشییِنِ هِمراه، دییه لِخت نیمی.

⁴ چوون تا وَختی که این خیمهِ دِله دَرِمبی سَنگینِ بارِ هِمراه آه کَشِمبی، نا اینِ وِسه که لخت بومبی بلکه ویشتر دَپوشِنده بومبی تا زندگی، اونچی که از بین شونه ره بِبلعه.

⁵ خِدائه که اِما ره این کارِ وِسه آماده هاکارده و روح القدسِ، بیعانهِ واری اِما ره هِدا.

⁶ پَس هَمِش اَمه دِل گرمِ، اِما دومبی تا وَختی که این تَنِ دِله سِره دارمی، خِداوندِ جِم دوریمی،

⁷ چوون ایمونِ هِمراه زندگی کامبی، نا اونچیِ هِمراه که ویمبی.

⁸ اَره، اَمه دِل حسابی گرمِ و اینِ بهتر دومبی که این تَنِ جِم دور بوئیم و خِداوندِ هِمراه سِرهِ دِله زندگی هاکانیم.

⁹ پَس چه تَنِ دِله زندگی هاکانیم و چه اونِ جِم دور بوئیم، اَمه نیّت اینِ که وه ره راضی هاکانیم.

¹⁰ چوون اِما همه وِنه مَسیحِ داوِریِ تَختِ روب رو حاضر بَوویم، تا هر کی طِبق خوار و بَدِ اعمال که شه تَنِ دِله زندگی کارده، اِنجام هِدا سزا بَوینه.

آشتیِ خِدمِت

¹¹ پَس چوون خِداوندِ تَرسِ مَعنی ره دومبی، مَردِمِ قانع کامبی. ولی اونچی هَسیمی خِدائه وِسه دیارِ و اُمید دارمه شِمه وجدانِ وِسه هم دیار بوئه.

¹² اِما نِخوامبی اَت کَش دییه شه خَوِری تَعریف هاکانیم، بلکه خوامبی یِتا دلیل بیاریم که اِما ره اِفتخار هاکانین، تا بَتونین کساییِ جِوابِ که ظاهرِ اِفتخار کاندِنه ره هادین، نا اونچی که دِلِ دِله دَره ره.

¹³ چوون اگه شه عَقلِ از دَس هِدامی، خِدائه خاطِریِ؛ و اگه عاقلِمی، شِمه خاطِریِ.

¹⁴ چوون مَسیحِ مِحَبَّت اِما ره کنترل کانده، چوون بَفِهمِسیمی: که یه نَفِر همهِ وِسه بَمِرده، پَس همه بَمِردِنه.

¹⁵ وه همهِ خاطِری بَمِرده تا زنده آدِمون نا شه وِسه، بلکه اونِ وِسه زندگی هاکانِن که وِشونِ خاطِری بَمرده و زنده بَییه.

¹⁶ پَس اِما دییه بعد از این هیچ کسِ طبقِ جِسم نِشناسِمبی. هر چَن قبلاً مَسیحِ طبقِ جِسم اِشناسی بیمه، اِسا دییه این طی نییه.

¹⁷ پَس اگه یه نَفِر مَسیحِ دِله دَووه، تازهِ خلقتِ. هر چی که کهنه بییه دییه تِموم بَییه؛ اِسا، همه چی تازه بَییه!

¹⁸ اینا همه خِدائه جِم هَسه که مَسیحِ طریق اِما ره شه هِمراه آشتی هِدا و آشتیِ خدمِتِ اِما ره بِسپارِسه.

¹⁹ یعنی ، خِدا مَسیحِ دِله دِنیا ره شه هِمراه آشتی دائه و مَردِمِ تقصیراتِ، وِشونِ حِساب نییِشته، و آشتیِ پِیغومِ اِما ره بِسپارِسه.

²⁰ پَس اِما مَسیحِ سفیرون هَسیمی، خِدا شه خواسه ره اَمه طَریقِ جِم اِنجام دِنه. اِما مَسیحِ طَرِف شِمه جِم خواهش کامبی که خِدائه هِمراه آشتی هاکانین.

²¹ خِدا کسیِ که گِناه ره نِشناسی بییه ره اَمه وِسه گِناه هاکارده، تا اِما وه دِله، خِدائه صالحی ره بَوینیم.