دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 3 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

جدیدِ عَهدِ نوکرون

¹ مگه اَت کَش دییه شه خَوِری تَعریف هاکاردِنِ شِروع کامبی؟ یا بَعضیائه واری، لازمِ شِما ره سفارش نامه هادیم یا شِمه جِم سفارش‌نامه بَیریم؟

² شِما شه اَمه سفارش‌نامه هَسینی، یِتا نامه که اَمه دِل سَر بَنوِشِته بَییه که همه توندِنه اونِ بَخونِن و بِشناسِن.

³ شِما نِشون هِدانی که مَسیحِ نامه نی، که اَمه طریق شِما ره بَرِسیه که مُرکّبِ هِمراه بَنوِشته نَییه، بلکه زنده خِدائه روحِ هِمراه اَمه وِسه بَنوشته بَییه، و نا سنگیِ لوحِ سَر، بلکه آدِمونِ دِل لوحِ سَر بَنوِشته بَییه.

⁴ اِما مَسیحِ طَریقِ جِم، خِدائه پَلی این طی اِطمینانِ دارمی.

⁵ نا اون که شه لایقت داریم که اِدعا هاکانیم یه چی اَمه دَس بَر اِنه، بلکه اَمه لیاقت خِدائه جِم هَسه.

⁶ خِدا بییه که اِما ره لایقت هِدا که تازه عَهدِ نوکِرون بوئیم - عهدی که خِدائه روحِ سَر پابرجائه، نا اونچیِ سَر که یِتا بَنوِشته ویشتَر نییه. چوون «بَنوِشته» کُشِنه، ولی خِدائه روحْ زندگی دِنه.

⁷ اِسا، اگه اون خِدمِتی که مَرگِ خَتم بونِسه و سنگی لوحِ سَر حک بَییه بییه، جِلالِ هِمراه ظهور هاکارده، جوری که بنی‌اِسرائیلِ قوم نَتونِسِنه؛ موسیِ دیمِ جِلالِ خاطِری، اونِ هارِشِن، هر چَن اون جِلال داشته از بین شیه،

⁸ چَنده ویشتر، اون خِدمِتی که خِدائه روحِ طَریقِ جِم هَسه، جِلالِ هِمراه هَسّه.

⁹ چوون اگه خِدمِتی که مَحکومیتِ خَتم بونِسه، جِلالِ هِمراه بییه، چَنده ویشتر خِدمِتی که صالح بِشمارِسِنِ خَتم بونه، جِلالِ جِم پِرِ.

¹⁰ چوون اونچی که یه وَختی پِرجلال بییه، اِسا در قیاسِ این جِلال که سَرترِ دییه جِلالی نِدارنه.

¹¹ و اگه اونچی که از بین شیه جِلالِ هِمراه بییه، اونچی به جا موندِنه، چَنده ویشتر جِلالِ هِمراهِ.

¹² پَس چوون که این طی امیدی دارمی، جرأتِ هِمراه گَب زَمبی؛

¹³ نا موسیِ واری که یِتا نِقاب شه دیمِ سَر بَکِشیه تا بنی‌اِسرائیلِ قوم، اونچیِ عاقبتِ که داشته از بین شیه ره نَوینِن.

¹⁴ ولی وِشونِ فکرها تاریک بَییه چوون، هَمون نِقاب، عتیقِ عَهدِ بَخوندِسِنِ مووقه تا اَمروز به جا بَمونِسه و بَییته نَییه، چوون فِقَط مَسیحِ دِله بَییته بونه.

¹⁵ حَتّی تا اَمروز، هر وَخت موسیِ توراتِ خوندِنِنه، یِتا نقاب وِشونِ دلِ سَر به جا موندِنه؛

¹⁶ ولی هر وَخت یه نَفِر خِداوندِ پَلی بَرگِردِنه، نقاب بَییته بونه.

¹⁷ خِداوند، روحِ و هر جا خِداوندِ روح دَووه، اونجه آزادی دَره.

¹⁸ و اِما همه که بی‌نقابِ دیمِ هِمراه، خِداوندِ جِلالِ، یِتا آینهِ واری ویمبی، هَمون عکسِ واری، یِتا جِلالِ جِم، به یِتا دییه جِلال که ویشتر بونه، عوض بومبی؛ و این خِداوندِ جِم شروع بونه که روحِ.