اول تیموتائوس 6 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹ تِمومِ اونایی که نوکریِ یوغ بِن دَرِنه، وِنه شه اربابونِ کاملاً اِحترام بییِلین تا خِدائه اسم و اَمه تعلیمِ علیه بَدِ چی نارِن.

² اونایی که وِشونِ اَربابون ایموندارِنه، نَوِسه بِرارِ بییِنِ خاطِری، وِشونِ کمتِر حِرمت بییِلِّن. بلکه وِنه وِشونِ بهتر خِدمِت هاکانِن، چوون اونایی که این خِدمِتِ دِله منفِعت وَرنِنه، ایموندار و عزیزِنه. این چیا ره وِشونِ تَعلیم هاده و وِشونِ تَشویق هاکان که این طی هاکانِن.

پولدوسیِ آخِر عاقبت

³ اگه یه نَفِر یه جور دییه تَعلیم هاده و اَمه خِداوند عیسی مَسیحِ دِرِسِ کِلام و اون تعلیمِ هِمراه که دینداریِ راهِ دِله ئه، جور نَبوئه،

⁴ وه، غرور وه ره بَییته و هیچی نِفَهمِنه. این طی آدِمی، جَنگ و جِدال و دَعوا مرافه کَلِماتِ سَر دارنه، که اونِ جِم حسودی و دَعوا و توهین وبد گَمونی به وجود اِنه،

⁵ و هَمش مَردِمِ میون جَنگ و جِدالِ باعث بونه که وِشونِ فکر فاسد بَییه و حَییقَتِ جِم بی نَصیب بونِنه، خیال کاندِنه، دینداری یِتا وسیله منفعتِ وِسه هَسه.

⁶ ولی دینداری قناعتِ هِمراه، گَتِ منفِعتیِ.

⁷ چوون اِما هیچی این دِنیائه دِله نیاردیمی و هیچی هم نَتومبی این دِنیائه جِم بَوِریم.

⁸ ولی اگه اِما خِراک و لِواس دارمی، اینائه وِسه قانِعمی.

⁹ ولی اونایی که پولدار بَیِّنِ آرزو ره دارنِنه، وسوسهِ دِله و تَله دِله کَفِنِنه، و خَله بیخودی خواسه هائه دِله کَفِنِنه که ضَرِر رِسِندِنِنه که مَردِمِ نابودی و هِلاکتِ سَمت کَشِنه.

¹⁰ چوون پولدوسی هر جور بَدیِ ریشه هَسه و همین پولِ حرصِ که بعضیا ایمونِ جِم دور بَینه، و شه ره خَله دردائه گرفتار هاکاردِنه.

پولُس، تیموتائوسِ سفارش کانده

¹¹ ولی تِ که مَردِ خِدایی، این چیائه جِم فِرار هاکان، و صالحی، دینداری، ایمون، مِحَبَّت، پایداریی و ملایمتِ دِمبال دَواش.

¹² ایمونِ خوارِ جنگِ دِله جَنگ هاکان. اون اَبدی زندگی که اونِ وِسه دَعوِت بَئی و اونِ خَله از شاهِدونِ پَلی، اِعترافِ هاکاردی ره، بَچِسب.

¹³ مِن خِدائه حِضور که همه چی ره زندگی دِنه، و مَسیحْ عیسی که پُنتیوس پیلاتُسِ پَلی خوارِ اِعتراف هاکارده، جدّی تِ ره سفارش کامبه

¹⁴ که این حِکمِ تا اَمه خِداوند عیسی مَسیحِ بییَموئِنِ مووقه، بی عیب و بی سرکوفت داری،

¹⁵ که خِدا اونِ یِتا خوارِ وَخت اِنجام دِنه، وه که مِوارک هَسه و تنها حاکم، شاه شاهون و خِداوندونِ، خِداوندِ.

¹⁶ فِقَط وه هَسه که اَبدیِ، وه که یِتا نورِ دِله دَره که نَوونه وه ره نزیک بَیِّن، و هیچکس وه ره نَدیه و نَتونده بَوینه، حِرمت و سلطنِت تا اَبد وه هِمراه دَووه. آمین.

¹⁷ این دِنیائه پولدارونِ بار که مَغرور نَبوئِن و شه امیدِ این دِنیائه مالِ سَر نییِلین که نَموندِنه، بلکه وِشونِ امید خِدا ره بوئه که همه چی ره فَت و فِراوون اَمه وِسه فِراهم کانده تا اونائه جِم کیف هاکانیم.

¹⁸ وِشونِ دستور هاده که خواری هاکانِن و خوارِ کارائه دِله دولِتمند بَووِن، بَخشنده و دَس دِلواز بوئِن.

¹⁹ این طی، شه وِسه یِتا گَنج اِمبار کاندِنه که آیندهِ وِسه یِتا خوارِ پِی هَسه تا بَتونِن اون چی که حَییقی زندگی هَسه ره به‌دَس بیارِن.

²⁰ ای تیموتائوس، اون اَمانتی که تِ ره بِسپارِسه بَییه ره حِفظ هاکان. مِفتِ گَب هائه جِم و مخالفِ فکرایی جِم که اشتباهاً، معرفت بااوته بونه، دوری هاکان؛

²¹ چوون بَعضی آدِمون که این چیائه دِله اِدعا دارنِنه، ایمونِ جِم دور بَینه. فِیض شِمه هِمراه دَووه.