اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 8 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

بِتهائه پیشکَش بَییه خِراک

¹ و اِسا بِت هائه پیشکَش بَییه خِراکِ خَوِری: دومبی که «اِما همه مَعرفتِ دارمی.» همین مَعرفت، غرورِ باعث بونه ولی مِحَبَّت، آدِمِ بنا کانده.

² اگه یه نَفِر گَمون کانده یه چی دونده، هَمتی اون چی که وِنه بَدونِ ره نَدونده.

³ ولی اونی که خِدا ره دوس دارنه، خِدا وه ره اِشناسِنه.

⁴ پَس، بِتهائه پیشکَش بَییه خِراکِ بَخُردِنِ خَوِری، دومبی که این دِنیائه دِله «بِت هیچِ،» و «اِلّا یِتا خِدا، خِدائه دییه ای دَنیه.»

⁵ چوون هر چَن دَرِنه اونایی که خِدایون بااوته بونِنه، چه زِمینِ دِله و چه آسمونِ دِله، هَمون طی که واقعاً هم یَته خَله «خِدایون» و یَته خَله «خِداوندون» دَره -

⁶ با این وجود اِما فِقَط یِتا خِدا دارمی، یعنی آسِمونی پییِر، که همه چی وه جِم هَسه و اِما وه وِسه هَسیمی؛ و فِقَط یِتا خِداوند دَره، یعنی عیسی مَسیح، که همه چی وه طَریقِ جِم هَسه و اِما وه طَریقِ جِم هَسیمی.

⁷ هر چَن که همه این مَعرفتِ نِدارنِنه. ولی بَعضیا تا اَلان جوری بِتها ره عادت هاکاردِنه که همین اَلان هم اگه این طی خِراکهایی بَخُرِن، خیال کاندِنه اون خِراک راس راسی بِت ها ره پیشکَش بَییه؛ و از اونجه که وِشون ضَعیفِ وجدان دارنِنه، نَجس بونِنه.

⁸ «خِراک، اِما ره خِدا ره نزدیک نَکانده»؛ نا نَخُردِن هِمراه بَدتِر بومبی، نا بَخُردِنِ هِمراه بِهتر.

⁹ ولی مِواظب بوئین شِمه این حَق، این باعث نَووه که ضَعیفِ آدِمون لغزش بَخُرِن.

¹⁰ چوون اگه کِسی که یِتا ضَعیفِ وجدان دارنه، تِ ره که اینِ خَوِری مَعرفت دارنی، بِتخانهِ دِله غِذائه سَر بَوینه، مگه وه هم وَسوسه نَوونه بِتهائه پیشکشِ بَییه خِراکِ بَخُره؟

¹¹ این طی، تِ معرفت باعث بونه اون ضَعیفِ آدِم هِلاک بَووه که مَسیح وه خاطِری بَمِرده.

¹² پَس وَختی این‌طی شه بِرارونِ علیه گِناه کاندینی و وِشونِ ضَعیفِ وجدانِ زخمی کاندینی، مَسیحِ علیه دَره گِناه کاندینی.

¹³ اینِ وِسه، اگه خِراک مِ بِرارِ لغزشِ باعث بونه، هیچ وَخت گوشت نَخارمه تا وه لَغزشِ باعث نَووِم.