اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 5 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیبی عفتی، کلیسائه دِله 1 راستی خَوِر بَرِسیه که شِمه میون بی عفتی دَره، اون هم جوری که حَتّی بِت‌پَرستون هم نَتوندِنه اونِ تِحَمُّل هاکانِن. چوون بِشنُسِمه یِتا مَردی شه کِچیک مارِ هِمراه دَره. 2 و شِما فَخر کاندینی! مگه نَوِسه ماتِم بَیرین؟ و اونیِ که این طی هاکارده ره شه میونِ جِم بیرون هاکانین. 3 چوون هرچَن مِن، جِسمِ دِله اونجه دَنیمه، ولی روحِ دِله شِمه هِمرامه و اَلان، یه نَفِرِ واری که اونجه دَره، قبلتر شه قضاوتِ وه خَوِری که این کارِ هاکارده، اِعلام هاکاردِمه. 4 وَختی شِما خِداوند عیسی مَسیحِ اسمِ هِمراه دورِ هم جَمع بونِنی و روحِ دِله شِمه میون دَرِمبه، خِداوند عیسی مَسیحِ قِوَّتِ هِمراه، 5 شِما وِنه این مَردی ره شیطانِ دَس بِسپارین تا وه جِسمِ بَکوشتِنِ هِمراه، وه روح، خِداوندْ عیسیِ روزِ دِله نِجات بَیره. 6 شِمه اِفتخار اَصلاً دِرِس نییه. مَگه نَدوندِنی که اَت کم خمیرمایه تونده تِمومِ خمیرِ وَر بیاره؟ 7 شه ره کهنه خمیرمایهِ جِم پاک هاکانین تا تازه خمیر بوئین، هَمون طی که واقعاً هم فَطیرِنی. چوون مَسیح، اَمه پِسَخِ وره، قِروونی بَییه. 8 پَس بِئین عیدِ نا کهنهِ خمیرمایهِ هِمراه، یعنی بَدخواهی و شِرارت خمیرمایه، بلکه راستی و حَقییتِ فطیرِ نونِ هِمراه جَشن بَیریم. 9 شه قبلیِ نامهِ دِله، شِمه وِسه بَنوِشتمه که بی عفتونِ هِمراه رفتِ آمد نَکِنین. 10 ولی اَصلاً مِ منظور این نَییه که این دِنیائه بی عِفتونِ هِمراه، حَریصون، حیله گَرون و بِت‌پَرسونِ هِمراه رفتِ آمد نَکِنین، چوون این طی وِنه دِنیائه جِم بیرون بورین. 11 ولی اَلان شِمه وِسه نِویسِمبه که کِسیِ هِمراه که شه ره بِرار گانه، ولی بی عِفتِ یا حَریصِ، بِت‌پَرسِ یا فحش دِنه، عَرِق خوار یا حیله گر هَسه، رفتِ آمِد نَکِنین و این طی آدِمِ هِمراه حَتّی همسِفره نَووین. 12 چوون مِن چیکار دارمه که بیرونی مَردِمِ خَوِری قِضاوِت هاکانِم. مگه قِضاوِت اونایی خَوِری که کلیسائه دِله دَرِنه، شِمه وَظیفه نییه؟ 13 خِدا شه، بیرونی مَردِمِ خَوِری قِضاوِت کانده. پَس «اون شَرورِ آدِمِ شه میونِ جِم بیرون هاکانین.» |
@2024 Korpu Company