اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 15 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیمَسیحِ زنده بَیِّن 1 اِی بِرارون، ولی اَلان خوامبه اِنجیلیِ که شِمه وِسه موعظه هاکاردِمه ره شِمه یاد بیارِم، هَمون اِنجیلی که قبول هاکاردینی و اونِ دِله قرص اِسّانی 2 و اونِ طَریق نِجات گِرنِنی، البته اگه کِلامی که شِما ره موعظه هاکاردِمه ره، قایم دارین. اگه این طی نَووه، بیخودی ایمون بیاردینی. 3 چوون مِن مهمترین چی که مِ ره بَرِسیه ره شِمه وِسه اِعلام هاکاردِمه: اینکه مَسیح اَمه گِناهونِ وِسه بَمِرده، هَمون طی که مِقدَّسِ نوِشته هائه دِله بییَمو، 4 و اینکه دَفن بَییه، و اینکه سِوّمین روزِ دِله مِرده هائه جِم زِنده بَییه هَمون طی که مِقدَّسِ نوشته هائه دِله بیَمو، 5 و اینکه شه ره کیفائه مَعروف به پطرسِ ظاهر هاکارده و بعد اون دِوازده شاگردِ وِسه. 6 بعد، اَت کَش ویشتَر از پونصد نَفِر بِرارونِ ظاهر بَییه که وِشونِ جِم خَیلیا هَمتی زنده نه، هر چَن بَعضیا بَمِردِنه. 7 بعد یَعقوبِ وِسه ظاهر بَییه و بعد تِمومِ رَسولونِ وِسه ، 8 و سَر آخِر مِ وِسه هم، چِلیکِ وَچه ای واری که نارَس دِنیا بییَمو بوئه، ظاهر بَییه. 9 چوون مِن رَسولونِ میون کِچیکترینِمه، و یه ذِرّه هم لایق نیمه که خِدائه رَسول بَخوندِسه بَووِم، چوون که خِدائه کلیسا ره آزار دامه. 10 ولی اونی که اَلان ویندِنی هَسِمه خِدائه فیضِ خاطِریِ، و وه فِیض مِ وِسه بی‌فایده نَییه. برعکس، مِن، تِمومِ وِشونِ جِم، سَخت‌تِر کار هاکاردِمه، ولی نا مِن، بلکه خِدائه فیضِ خاطِریِ که مِ هِمراه دَره. 11 پَس، چه مِن چه وِشون، اِما این طی موعظه کامبی و شِما هم این طی ایمون یارنِنی. مِرده هائه زِنده بَیِّنِ 12 اِسا اگه اِعلام بونه که مَسیح مِرده ها جِم زِنده بَییه، چی طیِ که شِمه جِم بَعضیا گاننه مِرده ها زنده نَوونِنه؟ 13 ولی اگه مِرده ها زِنده نَوونِنه، پَس حَتّی مَسیح هم مِرده هائه جِم زنده نَییه. 14 و اگه مَسیح مِرده هائه جِم زنده نَییه، پَس، هم اَمه موعظه هیچِ، هم شِمه ایمون هیچِ. 15 اما حَتّی خِدائه وِسه دِراغی شاهدون حِساب بومبی، چوون خِدائه خَوِری شِهادت هِدامی که مَسیح ره مِرده هائه جِم زنده هاکارده، که اگه مِرده ها زنده نَوونِنه، پَس خِدا وه ره زنده نَکارده. 16 چوون اگه مِرده ها زنده نَوونِنه، پَس حَتّی مَسیح هم زنده نَییه. 17 و اگه مَسیح زنده نَییه، شِمه ایمون هیچِ و شِما هَمتی هم شه گِناهون دِله دَرِنی. 18 پَس اونایی که مَسیحِ ایمون داشتِنه، بَمِردِنه و هِلاک بَینه. 19 اگه فِقَط این زندگیِ دِله مَسیح ره امید دارمی، اِما همه دییه آدِمونِ جِم بَدبختَریمی. 20 ولی حَییقَتِن مَسیح مِرده هائه جِم زِنده بَییه و اَوِّلین نَفِریِ که مِرده هائه جِم زنده بَییه. 21 چوون هَمون طی که بَمِردِن یِتا آدِمِ طَریق بییَمو، مِرده هائه زنده بَیِّن هم یِتا آدِمِ طَریق اِنه. 22 چوون هَمون طی که همه آدِمِ دِله مییِرنِنه، همه مَسیح دِله هم زنده بونِنه. 23 ولی هر کی شه نوبه: اَوِّل مَسیح که نوبر بییه؛ و بعد، اونایی که وه بییَموئِنِ مووقه، مَسیحِ وِسه هَسِنه. 24 بعد آخِر زِمون رِسِنه، هَمون مووقه که پادشاهی ره خِدائه پییِرِ دَس اِسپارِنه. یعنی اون مووقه که هر حکومت و هر اِقتدار و هر قِدرَتی ره نابود هاکانه. 25 چوون وه وِنه تا وَختی که تِمومِ شه دِشمنونِ شه لینگِ بِن بییِلّه، سلطنت هاکانه. 26 مَرگ، آخِرین دِشمِنِ که وِنه از بین بوره. 27 چوون خِدا «همه چی ره وه مطیع و وه لینگائه بِن بییِشته.» ولی وَختی گانه ’همه چی‘ وه مطیع و وه لینگائه بِن دَره، معلومِ که شه خِدا، اون که همه چی ره مطیع و مَسیحِ لینگائه بِن بییِشته ره شامل نَوونه. 28 وَختی که همه وه مطیع بَینه، اون مووقه شه ریکا هم اونی مطیع بونه که همه چی ره وه مطیع و وه لینگائه بِن بییِشته، تا خِدا کُل در کُل بوئه. 29 وگرنه مَردِمِ منظور، غسلِ تعمیدی که مِرده هائه نیابتِ جِم بوئه، چیه؟ اگه اَصلاً مِرده ها زنده نَوونِنه، چه مَردِم وِشونِ نیابتِ جِم تَعمید گِرنِنه؟ 30 چه هر ساعت اِما شه جانِ خَطِر دِم دِمبی؟ 31 بِرارون افتخاری که اَمه خِداوند مَسیحْ عیسی دِله شِمه خَوِری دارمه ره قَسِم که مِن هر روز دَره مییِرمه. 32 اگه مِن اَفِسُسِ شَهرِ آدِمون که وَحشیِ حیوونونِ وارینه، جَنگ هاکاردِمه، مِ وِسه چه سودی داشته. آدِمیِ دید، گَب زَمبه اگه مِرده ها زنده نَوونِنه، «بِئین بَخُریم و بَنوشیم چوون فِردا مییِرمی.» 33 گول نَخورین: «بَدِ هَمنشین، خوارِ اَخلاقِ خِراب کانده.» 34 این بیخودی گَب هایی که اونِ جِم مَست بَینی، سَرساب بَووین و دییه گِناه هاکاردِنِ دِمبال دَنی بوئین؛ چوون بعضیا دَرِنه که خِدا ره نِشناسِنِنه. اینِ گامبه تا شَرمِنده بَووین. تنی که زنده ئه 35 ولی یه نَفِر پِرسِنه: «مِرده ها چی طی زِنده بونِنه و چی طی تَنی هِمراه اِنِنه؟» 36 ای نادونِ آدِم! اونچی کارِنی، تا نَمیره زِنده نَوونه. 37 و اونچی که تِ کارِنی، اون تنیِ که وِنه بوئه نییه، بلکه فِقَط یِتا تیمِ، چه گَندِم بوئه چه یِتا دییه تیم. 38 ولی خِدا اون تیمی وِسه تنی که شه انتخاب هاکارده ره دِنه و هر جور تیمِ، شه وه جورِ واری تَن دِنه. 39 چوون که تِمومِ تَن ها یه جور نینه. آدِمون یه جور تَن دارنِنه، حیوون ها یه جور دییه، و پَرِنده ها یه جور دییه؛ مائیها هم یه جور دییه تَن دارنِنه. 40 آسِمونی تَن ها و زِمینی تَن ها وجود دارنِنه. ولی آسِمونی تَن هائه جِلال یه جورِ و زِمینی تَن هائه جِلال یه جور دییه. 41 خِرشید شه، شه جِلالِ دارنه، ماه شه، شه جِلال، و ستاره ها هم شه، شه جِلالِ دارنِنه؛ چوون هر ستارهِ جِلال، یِتا دییه ستارهِ جِلالِ هِمراه فَرق دارنه. 42 مِرده هائه زنده بَیِّنِ خَوِری هم این طیِ. اونچی دَکاشته بونه، از بین شونه؛ اونچی زِنده بونه، از بین نَشونه. 43 ذلّتِ دِله دَکاشته بونه، عزّتِ دِله حِرِسِنه. ضَعفِ دِله دَکاشته بونه، قِوَّتِ دِله حِرِسِنه. 44 جسمانی تَن دَکاشته بونه، روحانی تَن حِرِسِنه. اگه جسمانی تَن دَره، روحانی تَن هم دَره. 45 هَمون طی که توراتِ دِله بَنوِشته بَییه: «اَوِّلین اِنسان، یَعنی آدِم، زِنده موجود بَییه»؛ آخِرین آدِم، روح بَییه که زندگی دِنه. 46 ولی اَوِّل، روحانی نییَمو بلکه جسمانی بییَمو، بعد روحانی. 47 اَوِّلین انسان زِمین و خاکِ جِم بییه؛ دِوّمین انسان آسمونِ جِم هَسه. 48 هَمون طی که خاکی انسان دَره، اونایی که خاکِ جِم هَسِنه هَمون جورینه؛ و هَمون طی که آسِمونی انسان دَره، اونایی که آسِمونِ جِم هَسِنه هَمون جورینه. 49 و هَمون طی که خاکی انسانِ شکل بَیمی، آسِمونی انسانِ شکلِ هم بومبی. 50 ای بِرارون، اینِ شِما ره گامبه که جِسم و خون نَتونده خِدائه پادشاهیِ وارث بَووه و اونچی که از بین شونه، نَتونده اون چی که از بین نشونهِ وارث بَووه. 51 گوش هادین! یِتا راز شِما ره گامبه: اِما همه نَمییِرمی، بلکه همه تبدیل بومبی. 52 یه لَحظه و یِتا چِش به هم بَزوئِنِ اِندا، هَمون مووقه که آخِرین شیپور بَزو بونه. وَختی شیپورِ صدا در اِنه، مِرده ها زِنده بونِنه و دییه از بین نشونِنه و اِما تبدیل بومبی. 53 چوون این تَن که از بین شونه وِنه اون تَنی که از بین نَشونه ره دَپوشه و این تَنی که فانیِ وِنه اون تَنی که فانی نییه ره دَپوشه. 54 وَختی این تَن که از بین شونه، اون تَنی که از بین نشونه ره دَپوشیه و این تَن که فانیِ اون تَنی که فانی نییه ره دَپوشه، اون مووقه اِشعیائه پِیغَمبِرِ نوِشته، حَییقت رِسِنه که گانه: «پیروزی، مَرگِ بلعِنه.» 55 «اِی مَرگ، تِ پیروزی کجه دَره؟ و اِی مَرگ، تِ نیش کِجه دَره؟» 56 مَرگِ نیش گِناهِ و گِناهِ قِوَّت، شَریعتِ. 57 ولی خِدا ره شِکر که اَمه خِداوند عیسی مَسیحِ طَریق اِما ره پیروزی دِنه. 58 پَس، مِ عزیزِ بِرارون، پابرجا و پایدار بوئین، هَمش خِداوندِ کارِ ویشتر و ویشتر اِنجام هادین، چوون دوندِنی شِمه زَحمِت خِداوندِ دِله بیخودی نییه. |
@2024 Korpu Company