اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 10 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

هِشدار، بِت پَرستیِ علیه

¹ ای بِرارون، چوون نِخوامبه این جَریانِ جِم بی خَوِر بوئین که اَمه پییِرون همه اَبرِ بِن دَینه و همه دَریائه میونِ جِم رَد بَینه.

² تِمومِ وِشون اَبرِ دِله و دَریائه دِله، غِسلِ تَعمید بَییتِنه و این کارِ هِمراه سِراغ هِدانه که خوانِنه موسیِ دِمبالرو بوئِن.

³ و همه هَمون روحانی غِذا ره بَخُردِنه

⁴ و هَمون روحانی نوشیدنی ره بَنوشینه؛ چوون اون روحانی صَخرهِ جِم نوشینه که دَییه وِشونِ دِمبال اییَمو، و اون صَخره مَسیح بییه.

⁵ با این وجود، خِدا ویشترِ وِشونِ جِم راضی نَییه، اینِ وِسه وِشونِ جنازه ها تِمومِ صَحرائه دِله پَخشِ پلا بَییه.

⁶ اِسا، این چیا اِتفاق دَکِته تا اَمه وِسه نمونه ای بوئه، تا اِما وِشونِ واری بَدی هاکاردِنِ وِسه میل نِداریم.

⁷ بِت‌پَرس نَووین، هَمون طی که وِشونِ جِم بعضیا بَینه؛ جوری که توراتِ دِله بَنوِشته بَییه: «قوم عیشِ نوشِ وِسه هِنیشتِنه و اَلواتی و عَرِق خاریِ وِسه بِلِند بَینه.»

⁸ و اِما نَوِسه بی عِفتی هاکانیم، هَمون طی که وِشونِ جِم بَعضیا هاکاردِنه، و یِتا روز دِله بیست و سه هزار نَفِر هِلاک بَینه.

⁹ و اِما نَوِسه مَسیح ره آزمود هاکانیم، هَمون طی که وِشونِ جِم بَعضیا هاکاردِنه و مَرهائه هِمراه بَکوشته بَینه.

¹⁰ و همین طی هم غُرغُر نَکِنین، هَمون طی که وِشونِ جِم بعضیا هاکاردِنه و هِلاک‌کُنِنده وِشونِ هِلاک هاکارده.

¹¹ این کار، نمونهِ واری وِشونِ وِسه اِتّفاق دَکِته و بَنوِشته بَییه تا اَمه وِسه دَرسِ عبرتی بوئه که اون دورهِ دِله زندگی کامبی که آخِرِ زِمونِ.

¹² پَس اونی که گمون کانده پابرجائه، هوشیار بوئه که نَکِفه!

¹³ هیچ آزمودی شِمه وِسه نییَمو که بَقیه آدِمونِ وِسه نییَمو بوئه. خِدا وِفادارِ؛ وه نییِلنه شه تِوانِ جِم ویشتر، آزمود بَووین، ولی آزمودِ دِله، یِتا راه فِرار هم اییِلنه تا شِما بَتونین طاقِت بیارین.

¹⁴ پَس اِی مِ عزیزون، بِت‌پرستیِ جِم فِرار هاکانین.

¹⁵ مِن اون آدِمون که فهمِنِنهِ هِمراه گَب زَمِّه؛ اونچیِ خَوِری گامبه شه قِضاوت هاکانین.

¹⁶ مَگه اون برکتِ پیاله که اونِ وِسه شِکر کامبی، مَسیحِ خونِ دِله شَریک بَیِّن نییه؟ مَگه نونی که تیکه کامبی، مَسیحِ تَنِ دِله شَریک بَیِّن نییه؟

¹⁷ چوون که نون یِتائه، اِما هم که یَته خَیلیمی، یه تَن هَسیمی، چوون همه یِتا نونِ جِم سَهم وَرمی.

¹⁸ اِسرائیلِ قومِ هارِشین: مگه اونایی که قِروونی هائه جِم خاردِنه قِروونگاهِ دِله شَریک نَوونِسِنه؟

¹⁹ پَس مِ منظور این گَبِ جِم چیِ؟ اینِ که اون غِذایی که بِتِ وِسه پیشکش کاندینی ارزش دارنه، یا اینکه بِت ارزش دارنه؟

²⁰ نا، مِ منظور اینِ که بِت‌پَرسونِ قِروونی ها دِوهائه پیشکَش بونه نا خِدائه پیشکَش، و مِن نِخوامبه شِما دِوهائه شَریک بوئین.

²¹ شِما نَتوندِنی هم خِداوندِ پیاله جِم بَنوشین هم دِوهائه پیاله جِم؛ شِما نَتوندِنی هم خِداوندِ سِفرهِ جِم سَهم بَوِرین، هم دِوهائه سِفرهِ جِم.

²² مگه خوامبی خِداوندِ غیرتِ جوش بیاریم؟ مگه وه جِم قویتَریمی؟

²³ «همه چی جایزِ» - ولی همه چی فایده نِدارنه. «همه چی جایزِ» - ولی همه چی بَنا نَکانده.

²⁴ هیچ‌کی شه نَفعِ دِمبال دَنی بوئه، بلکه شه هَمسادهِ نَفعِ دِمبال دَووه.

²⁵ هر گوشتی که قصابی دِله روشِنِنه ره بدونِ اینکه شه وجدانِ خاطِری سِئالی بَپِرسین بَخُرین،

²⁶ چوون «زِمین و هر اونچی که اونِ دِله دَره خِداوندِ وِسه هَسه.»

²⁷ اگه یِتا بی‌ایمونِ آدِم شِما ره غِذا بَخُردِن وِسه دَعوِت کانده و شِما هم میل دارنِنی بورین، هر چی شِمه پَلی اییِلنه ره بدون اینکه شه وجدانِ خاطِری سِئالی بَپُرسین بَخُرین،

²⁸ ولی اگه یه نَفِر شما ره باره: «این گوشت بِتها ره پیشکَش بَییه.» اون مووقه، اونی خاطِری که این گَبِ شِما ره بَزو و وجدانِ خاطِری، وه جِم نَخُرین -

²⁹ مِ منظور اون آدِمِ وجدانِ نا شِمه وجدان. چوون، چه یه نَفِرِ دییه وجدان وِنه مِ آزادیِ وِسه حِکم هاکانه؟

³⁰ اگه شِکر هاکاردِنِ هِمراه غذایی ره خوارمه، چه وِنه اونچی خاطِری که خِدا ره اونِ وِسه شِکر کامبه، مِ ره مَحکوم هاکانِن؟

³¹ پَس هر چی خوارنِنی و هر چی نوشِنِنی یا هر کاری که کاندینی، همه ره خِدائه جِلالِ وِسه هاکانین.

³² هیچ کسِ نارِحَت نَکِنین، چه یَهودیون، چه یونانیون و چه خِدائه کلیسا ره،

³³ هَمون‌ طی که مِن هم تَقِلّا کامبه تا همه ره هر کارِ دِله که اِنجام دِمبه، راضی هاکانِم. مِن شه نفعِ دِمبال دَنیمه، بلکه خَیلیائه نَفعِ دِمبال دَرِمبه، تا نِجات بَیرِن.