Mateus 25 - Eibangeilhos en MirandêsParábola de las dieç birges 1 «Antoce, l reino de ls cielos será acumparado a dieç birges que agarrórun sues lhinternas i fúrun-se a tener cul moço. 2 Mas cinco deilhas éran boubicas i outras cinco éran ajuizadas. 3 Las boubicas agarrórun sues lhinternas mas nun lhebórun azeite cun eilhas; 4 mas las ajuizadas agarrórun azeite nũa azeiteira i tamien las lhinternas. 5 Cumo l moço tardaba muito, ampeçórun-se a ambelesar i drumírun-se todas. 6 A meia nuite oubiu-se un bózio: “Ben ende l moço! Ide a tener cun el al camino!” 7 Anton, todas aqueilhas birges s’alhebantórun i purparórun sues lhinternas. 8 Ende, las boubicas dezírun-le a las ajuizadas: “Dai-mos un azeitico de l buosso, porque las nuossas lhinternas stan-se a apagar.” 9 Las ajuizadas respundírun-le, dezindo: “Cumo puode nun ser suberciente para nós i para bós, l melhor ye que bos báiades a quien l bende i que l mérquedes para bós.” 10 Anton, anquanto l fúrun a mercar, chegou l moço: las que stában purparadas, antrórun cun el pa la boda i cerrórun la puorta. 11 Mais tarde, benírun tamien las outras birges, dezindo: “Senhor, senhor, abre-mos la puorta.” 12 Mas el respundiu-le, dezindo: “Quedai bien ciertas de l que bos digo: Nun bos conheço!” 13 Portanto, belai, porque nun sabeis nien l die nien la hora.» Parábola de ls talentos antregues ( Lucas 19,11–27 ) 14 «Tamien ye acumparado a un home que treminou ũa biaige, chamou ls criados del i antregou-le ls sous bienes. 15 A un dou-le cinco talentos, a outro dous i a outro un, a cada qual cunsante la sue capacidade. I fui-se ambora. 16 L que habie recebido cinco talentos lhougo se fui a fazer negócio cun eilhes i ganhou outros cinco; 17 tamien l que recebira dous lhucrou outros dous. 18 Mas l que habie recebido un, fui-se a abrir ũa fóia na tierra i scundiu l denheiro de l sou amo. 19 Apuis de muito tiempo, l amo daqueilhes criados tornou i fizo cuntas cun eilhes. 20 I achegando-se l que recebira cinco talentos, amostrou-le outros cinco talentos, dezindo: “Senhor, antregueste-me cinco talentos; eiqui stan outros cinco que ganhei.” 21 Dixo-le l amo del: “Baliente! Criado buono i fiél. Fuste fiél an cousas poucas, ponerei-te a gobernar muitas cousas; ben a fazer parte de la felcidade de l tou amo.” 22 Achegou-se tamien l que recebira dous talentos i dixo: “Senhor, antregueste-me dous talentos; eiqui stan outros dous que ganhei.” 23 Dixo-le l amo: “Baliente! Criado buono i fiél. Fuste fiél an cousas poucas, ponerei-te a gobernar muitas cousas; ben a fazer parte de la felcidade de l tou amo.” 24 Achegando-se apuis, tamien, l que recebira un talento, dixo: “Senhor, sabie que sós un home duro: segas adonde nun sembreste i cuolhes adonde nun poniste; 25 i cul miedo fui-me a scunder l tou talento na tierra. Eiqui tenes l que ye tou.” 26 Anton l amo, respundendo-le, dixo: “Criado malo i malandro! Sabies que you sego adonde nun sembrei i cuolho adonde nun pus? 27 Sendo assi, habies de haber antregado l miu denheiro al banco i, quando you tornasse, receberie l miu denheiro cun juros. 28 Ala! Tirai-le l talento i dai-se-lo al que ten dieç talentos.” 29 Porque a todo l que ten será-le dado i quedará cun muito; mas al que nun ten, até l que ten le será tirado. 30 I al criado que nun sirbe para nada, botai-lo pa la scuridon de fuora: ende haberá choro i terrincar de dientes.» L juízo final 31 «Quando benir l Filho de l Home na sue glória i, cun el, todos ls anjos, sentará-se ne l trono de la sue glória. 32 I seran ajuntadas delantre del todas las pessonas i apartará ũas de las outras, cumo l pastor aparta las canhonas de ls chibos, 33 i ponerá las canhonas a la sue mano dreita i ls chibos a la sue mano squierda. 34 Adepuis, l Rei dezirá a aqueilhes que stubíren a la sue mano dreita: “Beni acá, benditos de miu Pai, agarrai l’ardança de l Reino que stá purparado para bós zde l ampeço de l mundo. 35 Porque you stube cheno de fame i bós destes-me a quemer; stube cheno de sede i bós destes-me a buer; era pelegrino i bós arrecolhistes-me; 36 staba znudo i bós bestistes-me; staba malo i bós bejitestes-me; staba na cadena i bós fustes-me a ber.” 37 Ende, respunderan-le ls justos, dezindo: “Senhor, quando fui que te bimos cheno de fame i te demos a quemer, ou cheno de sede i te demos auga? 38 Quando fui que te bimos pelegrino i t’arrecolhimos, ou znudo i te cubrimos? 39 Quando fui que te bimos malo ou na cadena i te fumus a ber?” 40 Anton, l Rei dezirá-le: “Atentai bien ne que bos digo: Qualquiera cousa que fazistes a un destes mius armanicos, fui a mi que me la fazistes.” 41 Apuis dezirá-le tamien als que stan a la mano squierda: “Ide-bos ambora d’an pie de mi, malditos, pa l fuogo eiterno, que stá purparado pa l Diabro i pa ls anjos del. 42 Porque tube fame i nun me destes a quemer; tube sede i nun me destes auga; 43 era pelegrino i nun m’arrecolhistes; staba znudo i nun me cubristes; staba malo i na cadena i nun me bejitestes.” 44 Anton, respunderan-le tamien eilhes, dezindo: “Senhor, quando fui que te bimos cheno de fame ou cheno de sede ou pelegrino ou znudo, malo ou na cadena i nun quejimos saber de ti?” 45 Adepuis respunderá-le a eilhes, dezindo: “Atentai bien ne que bos digo: Qualquiera cousa que nun le fazistes a un destes mais pequerricos, fui a mi que nun la fazistes.” 46 I estes eiran pa l suplício eiterno, mas ls justos eiran pa la bida eiterna.» |
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
Bible Society of Portugal