Mateus 18 - Eibangeilhos en MirandêsQuien antre ls deciplos ye l mais grande ( Marcos 9,33–37 ; Lucas 9,46–48 ) 1 Naqueilha mesma hora, ls deciplos achegórun-se al pie de Jasus i dezírun-le: «Quien cuidas que ye l mais grande ne l reino de ls cielos?» 2 El chamou un rapazico, puso-lo ne l meio deilhes 3 i dixo: «Quedai bien ciertos de l que bos digo: Se nun demudardes i bos tornardes cumo rapazicos, nun antrareis ne l reino de ls cielos. 4 Quien se fazir pequerrixo cumo este garotico, esse ye l mais grande ne l reino de ls cielos. 5 I quien recebir un rapazico cumo este an miu nome, ye a mi que me recibe.» Ls pequerricos nun puoden ser scandelizados nien çpreziados ( Marcos 9,42–48 ; Lucas 17,1–2 ) 6 «Mas quien scandelizar un destes pequerricos que acradítan an mi, mais le balira que le çpindurássen ũa piedra de molino al cachaço i l botássen al fondo de l mar. 7 Ai de l mundo por bias de ls scándalos! Nun hai modo de acabar culs scándalos, mas ai de l home por quien benga l scándalo! 8 Se la tue mano ou l tou pie dan scándalo, corta-lo i atira cun el para bien loinge de ti: ye melhor para ti que entres na bida coto ou manco do que seias botado al fuogo eiterno tenendo las dues manos i ls dous pies. 9 I se l tou uolho dá scándalo, arrinca-lo i atira cun el para bien loinge de ti: ye melhor que entres na bida cun un uolho solo, do que seias botado al fuogo de ls anfiernos tenendo ls dous uolhos. 10 Mirai bien, nun zpréziedes un solo destes pequerricos; digo-bos que ls anjos deilhes stan siempre ne l cielo a ber la cara de miu Pai que stá ne ls cielos. 11 Porque l Filho de l Home bieno a salbar l que staba perdido.» Parábola de la canhona perdida 12 «Que bos parece? Se ũa pessona tubir cien canhonas i ũa deilhas se perdir, nun deixará las nobenta i nuobe pul campo i se bai a saber de la que se perdiu? 13 I se tubir suorte de l’achar, digo-bos you que quedará mais cuntento cun eilha do que culas nobenta i nuobe que nun se perdírun. 14 Assi, tamien, la buntade de buosso Pai que stá ne ls cielos ye que nun se perda niun destes pequerricos.» Resolber ls porblemas cun ls armanos ( Lucas 17,3 ) 15 «Se tou armano fazir algo de mal contra ti, agarra-lo daparte, ls dous solicos, i fala cun el. Se el te oubir, tenerás ganho a tou armano. 16 Mas se nun te oubir, chama inda cuntigo ũa ou dues pessonas para que toda la question quede resolbida delantre de dues ou trés teçtemunhas. 17 Anton, se el nun las quejir oubir, diç-le al cunceilho; mas se nien al cunceilho quejir dar oubidos, que seia para ti cumo l gentiu i l quebrador de la décima. 18 Quedai bien ciertos de l que bos digo: Todo l que lhigardes na tierra será lhigado ne l cielo i todo l que çprendirdes na tierra será çprendido ne l cielo. 19 Digo-bos outra beç: Se dous de bós s’antendíren na tierra subre algo, todo l que pedíren será-le dado por miu Pai que stá ne ls cielos. 20 Porque, adonde stan dous ou trés juntos an miu nome, you stou ende ne l meio deilhes.» Quantas bezes se dében de perdonar ls pecados 21 Anton, achegando-se Pedro dixo-le: «Senhor, quantas bezes miu armano puode pecar contra mi i you tengo que le perdonar? Até siete bezes?» 22 Jasus dixo-le: «Nun te digo até siete bezes, mas até setenta bezes siete.» Parábola de l credor sien piadade 23 «Assi, l reino de ls cielos ye acumparado a un home que ye rei i quijo fazer cuontas culs sous criados. 24 I mal ampeçou a fazer cuontas, apersentou-se-le un que le debie dieç mil talentos. 25 Mas cumo nun tubira cun quei pagar, l amo mandou-lo bender a el, a la mulhier i als filhos i a todo quanto tenie, i quedaba pago. 26 Anton l criado, botando-se por tierra, pedie-le, dezindo: “Senhor, ten pacéncia cumigo i todo te pagarei.” 27 Ende, l amo tubo pena de l sou criado i mandou-lo ambora, perdonando-le la díbeda. 28 Quando este criado iba a salir ancuntrou un de ls sous cumpanheiros, que le debie cien denheiros, i agarrando-lo pul cachaço afogaba-lo, dezindo: “Paga l que me debes.” 29 L cumpanheiro del, botando-se por tierra, pedie-le dezindo: “Ten pacéncia cumigo i you te pagarei.” 30 Mas l outro nun quijo, fui-se ambora i metiu-lo na cadena até que pagara la díbeda. 31 Al béren tal, ls cumpanheiros del que stában eilhi quedórun mui tristes i fúrun-se a tener cul amo i cuntórun-le todo l que se habie passado. 32 Anton, l amo chamou aquel sou criado i dixo-le: “Criado purberso, perdonei-te toda aqueilha díbeda, porque me pediste; 33 nun era buono que tamien tu tubiras pena de l tou cumpanheiro, assi cumo you tube pena de ti?” 34 I l amo, mui anrabiado, antregou-se-lo als algozes, até que pagara la díbeda toda. 35 Assi tamien miu Pai de l cielo bos fazerá a bós, se nun perdonardes, cada un a sou armano, culs buossos coraçones.» |
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
Bible Society of Portugal