Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -

Marcos 5 - Eibangeilhos en Mirandês


Jasus sana un gadareno cun un sprito malo
( Mateus 8,28–34 ; Lucas 8,26–39 )

1 Adepuis, alhá chegórun al outro lhado de l mar, a la tierra de ls gadarenos.

2 Mal apenas se abaixou de la barca, lhougo bieno a correr para el un home, salido dũa sepultura, que tenie un sprito malo;

3 el moraba nas sepulturas i yá naide, nien cun corrientes, era capaç de l prender,

4 porque muita beç fura apeado i preso cun corrientes, mas el scachou las apeias i las corrientes i naide era capaç de lo adominar;

5 i andaba siempre, de nuite i de die, pulas sepulturas i puls cabeços a ouliar i a ferir-se a el mesmo cun piedras.

6 Al ber Jasus de loinge, dou ũa fugida i adorou-lo,

7 i boziando cun ũa boç mui alta, dixo: «Que tenes tu a ber cumigo, á Jasus, filho de l Dius Altíssemo? Por Dius te pido que nun m’atermentes.»

8 Porque le habie dezido a el: «Sal desse home, sprito malino.»

9 Preguntou-le: «Que nome te dan?.» El respundiu-le: «L miu nome ye Lhegion, porque somos muitos.»

10 I pedien-le por todo que nun ls botasse para fuora daqueilha region.

11 Dá-se l causo que andaba a pacer ne l monte eilhi acerca ũa bezeira de cochinos;

12 i pedírun-le, dezindo: «Manda-mos pa ls cochinos, para mos metermos andrento deilhes.»

13 El alhá ls deixou ir. Anton, ls spritos malinos, mal apenas salírun, lhougo se metírun ne ls cochinos. Ls cochinos, arrimado a uns dous mil, çfaiórun-se cun to la fuorça por ũa faia pa l mar i afogórun-se ne l mar.

14 Ls que andában culs cochinos scapórun-se i spalhórun las amboras pula cidade i puls campos; i todos acudírun a ber l que se habie passado.

15 Anton, benírun a tener cun Jasus i bírun l que tenie andrento l demonho chamado Lhegion, sentado, bestido i an sou juízo i tubírun miedo.

16 Ls que bírun estas cousas cuntórun l que se habie passado tanto cul que tenie l demonho andrento cumo l causo de ls cochinos.

17 Apuis ampeçórun-le a pedir que se fura ambora de l sou termo.

18 Habendo-se chubido para ũa barca, l que habie tubido l demonho andrento, pedie-le que l deixasse ir cun el.

19 Mas el nun l deixou antrar i dixo-le: «Bai para tue casa i pa la tue giente i cunta-le las cousas que l Senhor fizo cuntigo i de cumo tubo pena de ti.»

20 El fui-se ambora i ampeçou a apregonar na Decápole todas las cousas que Jasus le habie feito i todos quedában mui admirados.


Ye sana ũa mulhier cun un corrimiento de sangre i la filha de Jairo ye rucecitada
( Mateus 9,18–26 ; Lucas 8,40–56 )

21 Mal apenas Jasus atrabessou ne l barco pa l’ourielha de l outro lhado, bieno a tener cun el un grande juntouro de pessonas, an pie de l mar.

22 Ende, chegou un de ls xefes de la sinagoga, que le chamában Jairo, i mal apenas l biu botou-se als pies del

23 i pediu-le sien parar, dezindo: «La mie filhica stá a dar las últimas; ben i pon-le las manos porriba para que se salbe i biba.»

24 El fui-se cun el i todo aquel juntouro de pessonas se fui atrás del, apertando-lo.

25 Anton, ũa mulhier que yá doze anhos que tenie un corrimiento de sangre

26 i yá passara por muito doutor, gastando todo quanto tenie i quedando cada beç mais mala,

27 quando oubiu falar de Jasus, bieno pul meio la giente i achegou-se por trás i topou-le na roupa,

28 puis dezie alhá par’eilha: «Se topar nien que seia na roupa del, quedarei sana.»

29 I lhougo eilhi se le secou l corrimiento de sangre i sentiu ne l cuorpo que staba sana daquel mal.

30 Jasus, al sentir ũa fuorça que salira del, buolto pa l juntouro de pessonas, preguntou: «Quien topou na mie roupa?»

31 Dezien-le ls deciplos del: «Bien bés que stá tanta giente a apertá-te i inda preguntas, “quien me topou?”»

32 El cuntinaba a mirar alredror para ber aqueilha que le habie topado.

33 Antoce la mulhier, chena de miedo i a tembrar, sabendo l que se habie passado cun eilha, bieno i botou-se als pies del i cuntou-le la berdade toda.

34 El, anton, dixo-le: «Filha, la tue fé salbou-te; bai an paç i queda sana de l tou mal.»

35 Inda staba el a falar quando chégan uns de casa de l xefe de la sinagoga a dezi-le: «La tue filha morriu-se; para que bás a anquemodar mais al mestre?»

36 Mas Jasus, cumo oubiu l recado, dixo-le al xefe de la sinagoga: «Nun tengas miedo; bonda que acradites.»

37 I nun deixou a naide ir atrás del, a nun ser a Pedro, a Tiago i a Juan, armano de Tiago.

38 Quando chegórun a la casa de l xefe de la sinagoga, bei un grande rebolhiço i giente a chorar i a gritar muito.

39 Antrou para andrento i dixo-le: «Porque bos apoquentais i chorais? La menina nun se morriu, stá a drumir.»

40 Eilhes fazien caçuada del, mas el, apuis de habéren salido todos pa la rue, agarrou cun el l pai i la mai de la rapazica i ls que stában cun el i antrando para adonde staba la rapazica,

41 agarrou-le la mano i dixo-le: «Talihta qúm», l que quier dezir: «Menina, sou you que te digo, alhebanta-te.»

42 Lhougo la rapazica s’alhebantou i andaba, pus yá tenie doze anhos. I todos quedórun mui admirados.

43 Pediu-le muito pa que naide soubira l que se passara i mandou-le dar de quemer a la rapazica.

Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.

Bible Society of Portugal
Lean sinn:



Sanasan