Lucas 23 - Eibangeilhos en MirandêsJasus ye antregue a Pilatos ( Mateus 27,1–2 . 11–14 ; Marcos 15,1–5 ; Juan 18,28–38 ) 1 Toda la giente se alhebantou i lhebórun-lo a Pilatos. 2 Ampeçórun, anton, a acusá-lo dezindo: «Achemos este a albrotar l nuosso pobo, a nun deixar que se pagasse la décima a César i dezindo que ye Cristo, l rei.» 3 Pilatos anterrogou-lo, preguntando-le: «Tu sós l rei de ls Judius?» El respundiu-le: «Sós tu que l dizes.» 4 Anton, Pilatos dixo-le als príncepes de ls saçardotes i al juntouro de pessonas: «Nun acho culpa neste home.» 5 Mas eilhes zirrában, dezindo: «El albrota l pobo ansinando por toda la Judeia, a ampeçar na Galileia até eiqui.» Harodes faç caçuada de Jasus 6 Quando oubiu estas cousas, Pilatos preguntou se l home era Galileu 7 i, al ber que pertencie al poder de Harodes, mandou-se-lo a Harodes, que nesses dies tamien staba an Jarusalen. 8 Quando biu a Jasus, Harodes quedou mui cuntento, puis yá quantá que l querie ber, por bias de l que oubira dezir del i speraba que fazira algun milagre delantre del. 9 Anterrogaba-lo cun muita pregunta, mas el nun le respundie nada. 10 Ls príncepes de ls saçardotes i ls scribas que stában alhá acusában-lo sien parar. 11 Harodes, culs sous suldados, tratou-lo cun çprézio i, por caçuada, mandou-le bestir ũa capa branca i mandou-se-lo a Pilatos. 12 Nesse mesmo die, Harodes i Pilatos quedórun amigos, puis antes éran einemigos un de l outro. Ne l tribunal de Pilatos ( Mateus 27,15–26 ; Marcos 15,6–15 ; Juan 18,39—19,16 ) 13 Pilatos mandou chamar ls príncepes de ls saçardotes, ls xefes i l pobo 14 i dixo-le: «Traístes-me este home cumo andando a albrotar l pobo, anterroguei-lo delantre de bós, mas nun achei nel ningun de ls crimes de que lo acusais, 15 l mesmo se passando cun Harodes, puis mos lo mandou outra beç. Anton, nun beio nel nada que mereça la muorte. 16 Bou-le a dar un castigo i apuis bou-lo a mandar ambora.» 17 Pula fiesta de la Páscoa, Pilatos tenie siempre de le sultar un preso. 18 Mas toda la giente se puso a boziar: «Agarra este i solta-mos a Barrabás!» 19 Este staba preso por bias dun albrote que armórun na cidade, adonde matórun un home. 20 Mas Pilatos tornou outra beç a falar cun eilhes, querendo lhibartar a Jasus, 21 mas eilhes boziában, dezindo: «Curcefica-lo, curcefica-lo!» 22 Aquel, pula treceira beç, dixo-le: «Mas que mal fizo el? Nun achei nel nada que mereça la muorte; por essa rezon, bou-lo a castigar i apuis mando-lo ambora.» 23 Mas eilhes boziában pedindo que fura curceficado i ls sous bózios crecien cada beç mais. 24 Anton, Pilatos achou que debie de fazer l que eilhes le pedien: 25 Lhibartou l que fura preso por albrote i por muorte, tal i qual cumo eilhes pedien, i antregou-le a Jasus a la buntade deilhes. Curceficion ( Mateus 27,32–44 ; Marcos 15,21–32 ; Juan 19,17–27 ) 26 Quando lo lhebában, agarrórun un cierto Simon de Cirene que benie de l campo i ponírun-le la cruç a las cuostas pa que la lhebara atrás de Jasus. 27 Iba atrás del un grande juntouro de pobo i ũas mulhieres que batien ne l peito i chorában por el. 28 Jasus bolbiu-se para eilhas i dixo-le: «Filhas de Jarusalen, nun chóredes por mi, chorai mas ye por bós i puls buossos filhos, 29 porque bénen ende dies an que deziran: “Felizes las que nun puoden tener filhos, ls bientres que nun girórun i ls peitos que nun dórun lheite!” 30 Nessa altura ampeçaran-le a dezir als montes: “Caí-bos anriba de nós!”, i als cabeços: “Acubri-mos!”, 31 porque se trátan assi la madeira berde, l que le passará a la seca?» 32 Lhebában tamien outros dous, para séren muortos cun el. 33 Quando chegórun a un sítio, que le cháman Calbairo, curceficórun-lo ende i als lhadrones, un a la mano dreita i outro a la mano squierda. 34 Jasus dezie: «Á Pai, perdona-le porque nun sáben l que fázen.» Apuis botórun suortes para debedir ls bestidos del. 35 L pobo staba eilhi a mirar. Ls xefes fazien caçuada del i dezien: «Salbou ls outros; que se salbe a el mesmo, se ye l Cristo de Dius, l scolhido.» 36 Tamien ls suldados fazien caçuada del, achegando-se a la borda pa le dar binagre 37 i dezindo: «Se sós l rei de ls Judius, salba-te a ti mesmo.» 38 Porriba del habie uns dezires: «Este ye l rei de ls Judius.» 39 Un de ls lhadrones que habien sido curceficados cun el trataba-lo mal, dezindo: «Nun sós tu l Cristo? Salba-te a ti i a nós tamien!» 40 Mas l outro renhiu cun el, dezindo-le: «Nien sequiera tu temes a Dius, tu que tubiste la mesma cundanaçon? 41 Al menos cun nós fizo-se justícia, puis recebimos la paga que mereciemos! Mas este nun fizo nada de mal.» 42 I pedie: «Jasus, lhembra-te de mi quando antrares ne l tou reino.» 43 El respundiu-le: «Queda bien cierto de l que te digo: Hoije starás cumigo ne l paraíso.» Muorte de Jasus ( Mateus 27,45–56 ; Marcos 15,33–41 ; Juan 19,28–30 ) 44 Yá mui acerca de meidie, toda la tierra quedou a las scuras até las trés de la tarde, 45 porque l sol habie quedado scuro i l béu de l templo rachou-se al meio. 46 Apuis, Jasus dou un grande bózio, dezindo: «Pai, nas tues manos antrego l miu sprito.» Mal apenas acabou de dezir estas palabras, morriu-se. 47 Al ber l que se habie passado, l centurion daba grácias a Dius, dezindo: «Rialmente, este home era un justo!» 48 Todo l juntouro de pessonas que habie assestido a aquel spetaclo, al ber l que se passara, iba-se ambora batendo ne l peito. 49 Todos ls coincidos del i las mulhieres, que habien ido atrás del zde la Galileia, stában al loinge a ber estas cousas. Sepultura ( Mateus 27,57–61 ; Marcos 15,42–47 ; Juan 19,38–42 ) 50 Habie un home, que le chamában Jesé i era justo i buono i pertencie al cunceilho, 51 mas nun habie cuncordado cul cunceilho nien culs feitos deilhes. Era de Arimateia, cidade de ls Judius, i asperaba l reino de Dius. 52 Fui-se a tener cun Pilatos i pediu-le l cuorpo de Jasus. 53 Apuis de lo abaixar, ambrulhou-lo nun lhençol i puso-lo nũa sepultura scabada nũa peinha i adonde naide inda habie sido puosto. 54 Era l die de la Purparaçon i staba a rumper l die de sábado. 55 Las mulhieres, que habien benido cun el zde la Galileia, fúrun tamien i bírun la sepultura i cumo fui puosto l cuorpo del. 56 Quando bolbírun, purparórun oulores i unguientos, mas ne l sábado çcansórun cunsante manda la lei. |
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
Bible Society of Portugal