Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -

Lucas 22 - Eibangeilhos en Mirandês


PAIXON I RUCERREIÇON DE JASUS L cunceilho de ls saçardotes

1 Staba acerca l die de fiesta de ls Ázimos, que le cháman Páscoa.

2 Ls príncepes de ls saçardotes i ls scribas andában a saber dun modo de l matáren, mas tenien miedo de l pobo.


Jasus ye atraiçonado por Judas
( Mateus 26,1–5 . 14–16 ; Marcos 14,1–2 . 10–11 ; Juan 11,45–53 )

3 Mas Satanás antrou an Judas, que tenie la nomeada de Scariotes i era un de ls Doze;

4 el saliu i fui-se a falar culs príncepes de ls saçardotes i culs mandantes subre la maneira de cumo se lo habie de antregar.

5 Eilhes quedórun mui cuntentos i fazírun l cumben de le dar denheiro.

6 El aceitou i buscaba oucasion de se lo antregar sien que la giente l soubira.


Purparaçon de la Páscoa
( Mateus 26,17–30 ; Marcos 14,12–26 ; Juan 13,21–30 )

7 Chegou, anton, l die de ls Ázimos, an que era perciso matar l cordeiro.

8 Jasus mandou a Pedro i a Juan, dezindo-le: «Ide a purparar la Páscoa para nós quemermos.»

9 Eilhes preguntórun-le: «Adonde quieres que la purpáremos?»

10 El respundiu-le: «Mal apenas éntredes na cidade, benirá a tener cun bós un home que lhieba ũa barrila d’auga; ide atrás del até la casa adonde antrar.

11 Dezi-le al duonho de la casa: “L Mestre manda-te esta rezon: Adonde stá la sala an que puoda quemer la Páscoa culs mius deciplos?”

12 El mesmo bos amostrará un grande salon mobilhado, ne l sobrado; fazei ende ls purparatibos.»

13 Eilhes fúrun i achórun todo cumo el le dezira i purparórun la Páscoa.

14 Quando chegou la hora, puso-se a la mesa i ls apóstelos cun el.

15 Anton, dixo-le: «Hei tubido muita gana de quemer esta Páscoa cun bós, antes de padecer.

16 Porque bos digo: Nun la tornarei a quemer até que se faga ne l reino de Dius.»

17 Agarrou un cálece, dou grácias i dixo: «Tomai-lo i debedi-lo antre bós.

18 Pus you bos digo: Nun tornarei a buer de l fruito de la cepa, até que chegue l reino de Dius.»

19 Agarrou l pan, dou grácias, partiu-lo i dou-se-lo, dezindo: «Este ye l miu cuorpo, que por bós bai a ser antregue. Fazei esto an lhembráncia de mi.»

20 Apuis de cena, fizo l mesmo cul cálece, dezindo: «Este cálece ye l nuobo teçtamiento ne l miu sangre, que por bós bai a ser arramado.

21 Mirai que la mano que bai a atraiçonar stá cumigo a la mesa;

22 i ye cierto que l Filho de l Home sigue l sou camino, cunsante yá stá treminado; mas ai daquel home por quien el bai a ser antregue!»

23 Ende, ampeçórun a preguntar uns als outros, qual deilhes serie l que iba a fazer ũa cousa dessas.


L poder i l serbício

24 Apuis armórun un çcutimiento subre qual deilhes habie de ser tenido cumo l maior.

25 Anton, el dixo-le: «Ls reis de las naçones mándan neilhas i ls que ténen poder subre eilhes cháman-le bienfeitores.

26 Mas bós nun sereis assi, porque l mais grande de bós ha de ser cumo l mais pequeinho; i quien manda ha de ser cumo l que sirbe.

27 Anton, qual ye l maior: l que stá sentado a la mesa, ou l que stá a serbir? Nun será l que stá sentado a la mesa? Ora, you stou ne l meio de bós cumo l que stá a serbir.

28 Bós sodes ls que quedestes siempre cumigo nas mies deficuldades,

29 i tal cumo miu Pai puso l reino al miu çponer, tamien you l pongo para bós,

30 para que cómades i bébades a la mie mesa ne l miu reino i bos séntedes an tronos para julgar las doze tribos de Eisrael.»


Jasus anúncia la negaçon i l arrependimiento de Pedro
( Mateus 26,31–35 ; Marcos 14,27–31 ; Juan 13,36–38 )

31 Dixo inda l Senhor: «Simon, Simon, mira que Satanás pediu para bos acribar cumo al trigo;

32 mas you pedi por ti, para que la tue fé nun çfalheça. I tu, quando stubires cumbertido, dá-le fuorça a tous armanos.»

33 El respundiu-le: «Senhor, stou purparado para ir cuntigo, nien que seia pa la cadena ou pa la muorte.»

34 Anton, el dixo-le: «Lhembra-te bien de l que te digo, á Pedro, l galho nun cantará hoije sien que tu, por trés bezes, tengas negado que me conheces.»


L tiempo de l redadeiro cumbate

35 Apuis aquercentou: «Quando bos mandei sien cerron, alforjas ou alparagatas, faltou-bos algũa cousa?» Eilhes respundírun-le: «Nada.»

36 Anton, dixo-le: «Mas agora, quien ten cerron que lo agarre i l mesmo faga culas alforjas i quien nun tubir spada que benda la capa i compre ũa.

37 Porque bos digo: Ye perciso que se cúmpran an mi estas cousas que stan screbidas: Fui cuntado antre ls malfeitores. Puis l que stá screbido subre mi ha de se cumprir.»

38 Eilhes dezírun-le: «Eiqui tenes dues spadas.» Mas el respundiu-le: «Yá chega.»


Jasus reza ne l Cabeço de las Oulibeiras
( Mateus 26,36–46 ; Marcos 14,32–42 )

39 Apuis de salir, fui-se, cumo questumado, pa l Cabeço de las Oulibeiras; ls deciplos fúrun-se tamien cun el.

40 Quando chegórun al sítio, dixo-le: «Rezai, para nun antrardes an tentaçon.»

41 Apuis, apartou-se deilhes, nó mais loinge que ũa cantada i, ponendo-se de zinolhos, rezaba

42 dezindo: «Pai, se quejires, tira d’anriba de mi este cálece; mas nun se faga l que you quiero i si l que tu quieres.»

43 Apareciu-le, anton, un anjo de l cielo a dá-le cunfuorto. El fui quedando mui agoniado i rezaba inda mais.

44 Apuis bieno-le un sudor aparecido a pingas de sangre que corrien pula tierra.

45 Quando se alhebantou, apuis de haber rezado, fui-se a tener culs sous deciplos i achou-los a drumir. Cun tristeza

46 dixo-le: «Porque stais a drumir? Alhebantai-bos i rezai, para nun antrardes an tentaçon.»


Jasus ye preso
( Mateus 26,47–56 ; Marcos 14,43–50 ; Juan 18,3–11 )

47 Inda el staba a falar quando apareciu muita giente i aquel que le chamában Judas, un de ls Doze, benie na delantreira i achegou-se a Jasus pa l beisar.

48 Jasus, anton, dixo-le: «Judas, antregas l Filho de l Home cun un beiso?»

49 Ls que stában alredror del, al béren l que se iba a passar, dezírun-le: «Senhor, bamos a feri-los cula spada?»

50 I un deilhes dou-le ũa spadagada a un criado de l sumo saçardote i cortou-le l’oureilha dreita.

51 Mas Jasus respundiu-le, dezindo: «Deixai-los, yá chega!» I assi que le topou l’oureilha sanou.

52 Apuis, Jasus dixo-le als que habien benido contra el, als príncepes de ls saçardotes, als oufeciales de l templo i als mais bielhos: «Benistes a tener cumigo cun spadas i cun palos cumo se fura un lhadron?

53 Tengo stado to ls dies ne l templo cun bós i nun me botestes la mano; mas esta ye la buossa hora i l poder de la scuridon.»


Negaçon de Pedro
( Mateus 26,57–58 . 69–75 ; Marcos 14,53–54 . 66–72 ; Juan 18,12–18 . 25–27 )

54 Anton, agarrórun-lo, lhebórun-lo i metírun-lo an casa de l Sumo Saçardote. Pedro iba atrás, mas de loinge.

55 Fazírun ũa fogueira al meio la preça de casa, sentórun-se alredror i Pedro sentou-se ne l meio deilhes.

56 Ũa criada, quando l biu sentado al lhume, afirmou bien ls uolhos nel i dixo:

57 «Este tamien staba cun el.» Mas el negou, dezindo:

58 «Mulhier, nun l conheço.» Un cachico apuis, biu-lo outro que dixo: «Tu tamien sós de ls tales!» Mas Pedro dixo-le: «Á home, nun sou!»

59 Pouco mais ou menos ũa hora apuis, houbo un que zirraba dezindo: «Rialmente, dou fé que este tamien staba cun el, puis até ye Galileu!»

60 Pedro respundiu-le: «Á home, nun sei de l que stás a falar.» I naquel mesmo sfergante, inda staba el a falar, cantou un galho.

61 L Senhor bolbiu-se i mirou bien para Pedro i a Pedro lhembrou-le la palabra de l Senhor, quando le dixo: «Antes de l galho cantar hoije, tu bás-me a negar trés bezes.»

62 Ende, saliu para fuora i fartou-se de chorar.


Fázen caçuada de Jasus
( Mateus 26,67–68 ; Marcos 14,65 )

63 Ls homes que stában a guardar a Jasus fazien caçuada del i tratában-lo mal,

64 tapórun-le la cara i preguntában-le: «Adebina: Quien fui que te dou?»

65 I chamában-le muitos denomes.


Jasus ye preguntado ne l tribunal de ls judius
( Mateus 26,59–66 ; Marcos 14,55–64 ; Juan 18,19–24 )

66 Quando se fizo de die, ajuntórun-se ls mais bielhos de l pobo, ls príncepes de ls saçardotes i ls scribas i lhebórun-lo al sou cunceilho,

67 dezindo: «Diç-mos alhá se tu sós l Cristo.» El dixo-le: «Se bos l dezir, nun acraditareis;

68 i se bos preguntar, nun me respundereis.

69 De hoije an delantre stará l Filho de l Home sentado a la mano dreita de l poder de Dius.»

70 Preguntórun-le todos: «Anton, tu sós l Filho de Dius?» El respundiu-le: «Bós ye que dezis que you sou.»

71 Ende, eilhes dezírun: «Para que queremos mais teçtemunhas? Nós mesmos l oubimos de la boca del.»

Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.

Bible Society of Portugal
Lean sinn:



Sanasan