Lucas 22 - Eibangeilhos en MirandêsPAIXON I RUCERREIÇON DE JASUS L cunceilho de ls saçardotes 1 Staba acerca l die de fiesta de ls Ázimos, que le cháman Páscoa. 2 Ls príncepes de ls saçardotes i ls scribas andában a saber dun modo de l matáren, mas tenien miedo de l pobo. Jasus ye atraiçonado por Judas ( Mateus 26,1–5 . 14–16 ; Marcos 14,1–2 . 10–11 ; Juan 11,45–53 ) 3 Mas Satanás antrou an Judas, que tenie la nomeada de Scariotes i era un de ls Doze; 4 el saliu i fui-se a falar culs príncepes de ls saçardotes i culs mandantes subre la maneira de cumo se lo habie de antregar. 5 Eilhes quedórun mui cuntentos i fazírun l cumben de le dar denheiro. 6 El aceitou i buscaba oucasion de se lo antregar sien que la giente l soubira. Purparaçon de la Páscoa ( Mateus 26,17–30 ; Marcos 14,12–26 ; Juan 13,21–30 ) 7 Chegou, anton, l die de ls Ázimos, an que era perciso matar l cordeiro. 8 Jasus mandou a Pedro i a Juan, dezindo-le: «Ide a purparar la Páscoa para nós quemermos.» 9 Eilhes preguntórun-le: «Adonde quieres que la purpáremos?» 10 El respundiu-le: «Mal apenas éntredes na cidade, benirá a tener cun bós un home que lhieba ũa barrila d’auga; ide atrás del até la casa adonde antrar. 11 Dezi-le al duonho de la casa: “L Mestre manda-te esta rezon: Adonde stá la sala an que puoda quemer la Páscoa culs mius deciplos?” 12 El mesmo bos amostrará un grande salon mobilhado, ne l sobrado; fazei ende ls purparatibos.» 13 Eilhes fúrun i achórun todo cumo el le dezira i purparórun la Páscoa. 14 Quando chegou la hora, puso-se a la mesa i ls apóstelos cun el. 15 Anton, dixo-le: «Hei tubido muita gana de quemer esta Páscoa cun bós, antes de padecer. 16 Porque bos digo: Nun la tornarei a quemer até que se faga ne l reino de Dius.» 17 Agarrou un cálece, dou grácias i dixo: «Tomai-lo i debedi-lo antre bós. 18 Pus you bos digo: Nun tornarei a buer de l fruito de la cepa, até que chegue l reino de Dius.» 19 Agarrou l pan, dou grácias, partiu-lo i dou-se-lo, dezindo: «Este ye l miu cuorpo, que por bós bai a ser antregue. Fazei esto an lhembráncia de mi.» 20 Apuis de cena, fizo l mesmo cul cálece, dezindo: «Este cálece ye l nuobo teçtamiento ne l miu sangre, que por bós bai a ser arramado. 21 Mirai que la mano que bai a atraiçonar stá cumigo a la mesa; 22 i ye cierto que l Filho de l Home sigue l sou camino, cunsante yá stá treminado; mas ai daquel home por quien el bai a ser antregue!» 23 Ende, ampeçórun a preguntar uns als outros, qual deilhes serie l que iba a fazer ũa cousa dessas. L poder i l serbício 24 Apuis armórun un çcutimiento subre qual deilhes habie de ser tenido cumo l maior. 25 Anton, el dixo-le: «Ls reis de las naçones mándan neilhas i ls que ténen poder subre eilhes cháman-le bienfeitores. 26 Mas bós nun sereis assi, porque l mais grande de bós ha de ser cumo l mais pequeinho; i quien manda ha de ser cumo l que sirbe. 27 Anton, qual ye l maior: l que stá sentado a la mesa, ou l que stá a serbir? Nun será l que stá sentado a la mesa? Ora, you stou ne l meio de bós cumo l que stá a serbir. 28 Bós sodes ls que quedestes siempre cumigo nas mies deficuldades, 29 i tal cumo miu Pai puso l reino al miu çponer, tamien you l pongo para bós, 30 para que cómades i bébades a la mie mesa ne l miu reino i bos séntedes an tronos para julgar las doze tribos de Eisrael.» Jasus anúncia la negaçon i l arrependimiento de Pedro ( Mateus 26,31–35 ; Marcos 14,27–31 ; Juan 13,36–38 ) 31 Dixo inda l Senhor: «Simon, Simon, mira que Satanás pediu para bos acribar cumo al trigo; 32 mas you pedi por ti, para que la tue fé nun çfalheça. I tu, quando stubires cumbertido, dá-le fuorça a tous armanos.» 33 El respundiu-le: «Senhor, stou purparado para ir cuntigo, nien que seia pa la cadena ou pa la muorte.» 34 Anton, el dixo-le: «Lhembra-te bien de l que te digo, á Pedro, l galho nun cantará hoije sien que tu, por trés bezes, tengas negado que me conheces.» L tiempo de l redadeiro cumbate 35 Apuis aquercentou: «Quando bos mandei sien cerron, alforjas ou alparagatas, faltou-bos algũa cousa?» Eilhes respundírun-le: «Nada.» 36 Anton, dixo-le: «Mas agora, quien ten cerron que lo agarre i l mesmo faga culas alforjas i quien nun tubir spada que benda la capa i compre ũa. 37 Porque bos digo: Ye perciso que se cúmpran an mi estas cousas que stan screbidas: Fui cuntado antre ls malfeitores. Puis l que stá screbido subre mi ha de se cumprir.» 38 Eilhes dezírun-le: «Eiqui tenes dues spadas.» Mas el respundiu-le: «Yá chega.» Jasus reza ne l Cabeço de las Oulibeiras ( Mateus 26,36–46 ; Marcos 14,32–42 ) 39 Apuis de salir, fui-se, cumo questumado, pa l Cabeço de las Oulibeiras; ls deciplos fúrun-se tamien cun el. 40 Quando chegórun al sítio, dixo-le: «Rezai, para nun antrardes an tentaçon.» 41 Apuis, apartou-se deilhes, nó mais loinge que ũa cantada i, ponendo-se de zinolhos, rezaba 42 dezindo: «Pai, se quejires, tira d’anriba de mi este cálece; mas nun se faga l que you quiero i si l que tu quieres.» 43 Apareciu-le, anton, un anjo de l cielo a dá-le cunfuorto. El fui quedando mui agoniado i rezaba inda mais. 44 Apuis bieno-le un sudor aparecido a pingas de sangre que corrien pula tierra. 45 Quando se alhebantou, apuis de haber rezado, fui-se a tener culs sous deciplos i achou-los a drumir. Cun tristeza 46 dixo-le: «Porque stais a drumir? Alhebantai-bos i rezai, para nun antrardes an tentaçon.» Jasus ye preso ( Mateus 26,47–56 ; Marcos 14,43–50 ; Juan 18,3–11 ) 47 Inda el staba a falar quando apareciu muita giente i aquel que le chamában Judas, un de ls Doze, benie na delantreira i achegou-se a Jasus pa l beisar. 48 Jasus, anton, dixo-le: «Judas, antregas l Filho de l Home cun un beiso?» 49 Ls que stában alredror del, al béren l que se iba a passar, dezírun-le: «Senhor, bamos a feri-los cula spada?» 50 I un deilhes dou-le ũa spadagada a un criado de l sumo saçardote i cortou-le l’oureilha dreita. 51 Mas Jasus respundiu-le, dezindo: «Deixai-los, yá chega!» I assi que le topou l’oureilha sanou. 52 Apuis, Jasus dixo-le als que habien benido contra el, als príncepes de ls saçardotes, als oufeciales de l templo i als mais bielhos: «Benistes a tener cumigo cun spadas i cun palos cumo se fura un lhadron? 53 Tengo stado to ls dies ne l templo cun bós i nun me botestes la mano; mas esta ye la buossa hora i l poder de la scuridon.» Negaçon de Pedro ( Mateus 26,57–58 . 69–75 ; Marcos 14,53–54 . 66–72 ; Juan 18,12–18 . 25–27 ) 54 Anton, agarrórun-lo, lhebórun-lo i metírun-lo an casa de l Sumo Saçardote. Pedro iba atrás, mas de loinge. 55 Fazírun ũa fogueira al meio la preça de casa, sentórun-se alredror i Pedro sentou-se ne l meio deilhes. 56 Ũa criada, quando l biu sentado al lhume, afirmou bien ls uolhos nel i dixo: 57 «Este tamien staba cun el.» Mas el negou, dezindo: 58 «Mulhier, nun l conheço.» Un cachico apuis, biu-lo outro que dixo: «Tu tamien sós de ls tales!» Mas Pedro dixo-le: «Á home, nun sou!» 59 Pouco mais ou menos ũa hora apuis, houbo un que zirraba dezindo: «Rialmente, dou fé que este tamien staba cun el, puis até ye Galileu!» 60 Pedro respundiu-le: «Á home, nun sei de l que stás a falar.» I naquel mesmo sfergante, inda staba el a falar, cantou un galho. 61 L Senhor bolbiu-se i mirou bien para Pedro i a Pedro lhembrou-le la palabra de l Senhor, quando le dixo: «Antes de l galho cantar hoije, tu bás-me a negar trés bezes.» 62 Ende, saliu para fuora i fartou-se de chorar. Fázen caçuada de Jasus ( Mateus 26,67–68 ; Marcos 14,65 ) 63 Ls homes que stában a guardar a Jasus fazien caçuada del i tratában-lo mal, 64 tapórun-le la cara i preguntában-le: «Adebina: Quien fui que te dou?» 65 I chamában-le muitos denomes. Jasus ye preguntado ne l tribunal de ls judius ( Mateus 26,59–66 ; Marcos 14,55–64 ; Juan 18,19–24 ) 66 Quando se fizo de die, ajuntórun-se ls mais bielhos de l pobo, ls príncepes de ls saçardotes i ls scribas i lhebórun-lo al sou cunceilho, 67 dezindo: «Diç-mos alhá se tu sós l Cristo.» El dixo-le: «Se bos l dezir, nun acraditareis; 68 i se bos preguntar, nun me respundereis. 69 De hoije an delantre stará l Filho de l Home sentado a la mano dreita de l poder de Dius.» 70 Preguntórun-le todos: «Anton, tu sós l Filho de Dius?» El respundiu-le: «Bós ye que dezis que you sou.» 71 Ende, eilhes dezírun: «Para que queremos mais teçtemunhas? Nós mesmos l oubimos de la boca del.» |
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
Bible Society of Portugal