Lucas 16 - Eibangeilhos en MirandêsParábola de l quinteiro spierto 1 Dezie-le, tamien, als sous deciplos: «Habie un home rico que tenie un quinteiro i, un die, acusórun-lo de le dar cuonta de ls bienes. 2 El chamou-lo i dixo-le: “Que cousas son estas que oubo de ti? Apersenta-me cuontas de l tou trabalho, puis nun quiero que cuntines a ser miu quinteiro.” 3 L quinteiro dixo alhá cun el: “L que bou a fazer agora que l miu amo me bai a tirar de quinteiro? Ir a scabar nun puodo i de ir a pedir tengo bergonha. 4 Yá sei l que bou a fazer para que, quando deixar de ser quinteiro, las pessonas me recíban an sues casas.” 5 Anton, chamou, un a un, ls que le debien algo al sou amo. Dixo-le al purmeiro: “Quanto le debes al miu amo?” 6 El respundiu-le: “Cien medidas d’azeite.” El, anton, dixo-le: “Agarra la tue cuonta i scribe debrebe cinquenta.” 7 Apuis, dixo-le a outro: “Tu, quanto le debes?” El respundiu-le: “Cien alqueires de trigo.” Dixo-le, anton: “Agarra la tue cuonta i scribe uitenta.” 8 Aquel amo agabou l quinteiro anjusto, por haber andado de modo acertado, porque ls filhos deste mundo son mais spiertos, na sue giraçon, do que ls filhos de la lhuç.» Cumo dében de ser ousadas las riquezas 9 «Digo-bos-lo you, fazei amigos culas riquezas de l’anjustiça para que, quando bos faltáren, eilhes bos recíban ne l cielo. 10 Quien ye de cunfiança nas cousas mais pequeinhas, tamien ye de cunfiança nas cousas grandes; quien nun ye de cunfiança nas cousas pequeinhas, tamien nun ye de cunfiança nas cousas grandes. 11 Porque se nas riquezas anjustas nun fustes de cunfiança, quien bos cunfiará las berdadeiras? 12 I se nun fustes de cunfiança ne l alheno, quien bos dará l que ye buosso? 13 Nanhun criado puode serbir a dous amos, porque ou nun gusta dun i gusta de l outro, ou s’achega a un i çprézia l outro. Nun podeis serbir a Dius i al denheiro.» Ls fariseus fázen caçuada de Jasus ( Mateus 11,12–13 ) 14 Ls fariseus, que éran mui agarrados al denheiro, oubien estas cousas todas i fazien caçuada del. 15 El dixo-le: «Bós sodes daqueilhes que se fázen passar por buonos als uolhos de to la giente, mas Dius conhece ls buossos coraçones, porque l que pa las pessonas ten muito balor, para Dius nun bal nada.» La lei i l repúdio ( Mateus 5,31–32 ; Marcos 10,11–12 ) 16 «La lei i ls porfetas balírun até Juan: Zdende ye anunciado l reino de Dius i toda la giente faç fuorça para antrar nel. 17 Ye mais fácele passáren l cielo i la tierra do que caier ũa letrica pequeinha de la lei. 18 Qualquiera un que deixa la sue mulhier i se casa cun outra, faç adultério; i quien se casa cula mulhier deixada pul home, tamien faç adultério.» Parábola de l rico arregalado i de l probe Lházaro 19 «Habie un home rico que se bestiu de púrpara i de lhino finíssemo, bibindo to ls dies mui arregalado i a la farta. 20 Habie tamien un pedinte, que le chamában Lházaro, que staba stendido a la puorta de l rico, cheno de feridas. 21 El querie quemer las forfalhas que se cáien de la mesa de l rico; até ls perros le benien a lhamber las feridas. 22 Un die, l pedinte morriu-se i fui lhebado puls anjos pa l cuolho d’Abraan; morriu-se tamien l rico i anterrórun-lo. 23 Este, del sítio de l outro mundo adonde staba, cun muitos delores, alhebantou ls uolhos i biu mi loinge a Abraan i Lházaro al cuolho del. 24 Anton, boziou-le, dezindo: “Pai Abraan, ten mezericórdia de mi i manda a Lházaro cula puntica de l dedo molhado n’auga para me refrescar la lhéngua, porque stou mi atermentado neste fuogo.” 25 Mas Abraan dixo-le: “Filho, lhembra-te que yá recebiste ls tous bienes an bida i Lházaro solo recebiu males; agora el ye cunselado i tu sós atermentado. 26 Inda porriba, hai un barranco mi fondo antre nós i bós, i nien que quejíramos passar deiqui par’ende nun seriemos capazes, nien tampouco ls dende passar al par’acá.” 27 El, anton, dixo-le: “Sendo assi, pido-te, á pai, que l mandes a casa de miu pai, 28 porque tengo cinco armanos, para que le cunte estas cousas, a ber se eilhes nun bénen tamien para este sítio de termiento.” 29 Dixo-le Abraan: “Ténen a Moisés i als porfetas; que ls óuban.” 30 Anton, el dixo-le: “Nó, pai Abraan; s’algun de ls muortos fura a tener cun eilhes, arrependerien-se.” 31 Mas Abraan dixo-le: “Se nun óuben a Moisés i als porfetas, tamien nun ban a acraditar inda que algun muorto rucecite.”» |
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
Bible Society of Portugal