Lucas 15 - Eibangeilhos en MirandêsParábola de la canhona perdida i de la moneda achada ( Mateus 18,12–14 ) 1 Achegában-se a el todos ls arrecolhedores de la décima i ls pecadores pa lo oubíren. 2 Ls fariseus i ls scribas falában mal antre eilhes, dezindo: «Este recibe ls pecadores i bibe cun eilhes.» 3 El aperpuso-le esta parábola, dezindo-le: 4 «Qual ye l home, de todos bós, que tenendo cien canhonas i habendo pedido ũa deilhas, nun deixa ne l campo las nobenta i nuobe i se bai a saber de la perdida até que adregue a achá-la? 5 Mal apenas la ache, pon-la als ombros, mui cuntento. 6 Al chegar a casa, chama ls amigos i bezinos, dezindo-le: “Cuntentai-bos cumigo, puis yá achei la canhona que se m’habie perdido.” 7 Digo-bos you que tamien assi haberá alegrie ne l cielo por un pecador que s’arrepende, mais do que por nobenta i nuobe justos que nun percísan de s’arrepender. 8 Ou, anton, qual ye la mulhier que, tenendo dieç monedas, se perdir ũa deilhas, nun acende la candela i barre la casa cun todo l cuidado até que la ache? 9 Mal apenas la ache, chama las amigas i las bezinas, dezindo-le: “Cuntentai-bos cumigo, porque yá achei la moneda que habie perdido.” 10 Digo-bos you que tamien assi hai alegrie delantre de ls anjos de Dius por un pecador que s’arrepende.» Parábola de l filho pródigo 11 Dixo-le tamien: «Habie un home que tenie dous filhos. 12 L mais moço de ls dous, dixo-le al pai: “Pai, dá-me la parte de ls bienes que me toca.” El, anton, repartiu por eilhes ls bienes. 13 Poucos dies apuis, l filho mais nuobo ajuntou todo i fui-se pul mundo, por ende dando cuonta de ls sous bienes nũa bida sien tino. 14 Apuis de el haber gastado todo, houbo na tierra adonde staba ũa fame mi grande i el ampeçou a passar mal. 15 Un die fui a serbir para ũa persona desse lhugar que l mandou pa las tierras cun ũa bezeira de cochinos. 16 El bien querie anchir la barriga culas belhotras que ls cochinos quemien, mas naide le daba nada. 17 Un die, botou-se de cuontas i dixo: “Quanto oubreiro de miu pai ten pan a la farta i you eiqui a morrer a la fame! 18 Bou-me mas ye a tener cun miu pai i digo-le: Pai, pequei contra l cielo i contra ti; 19 Yá nun mereço que me chames tou filho, trata-me cumo un de ls tous oubreiros.” 20 Apuis, alhebantou-se i fui-se a tener cul pai. Quando inda benie loinge, l pai biu-lo, quedou cheno de pena del i botou-se a fugir, atirando-se-le al cachaço i beisando-lo. 21 L filho dixo-le: “Pai, pequei contra l cielo i contra ti, yá nun mereço que me chames tou filho.” 22 Mas l pai dixo-le als sous criados: “Traiei debrebe la melhor roupa i besti-se-la, ponei-le un anielho na mano i alparagatas ne ls pies; 23 i traiei l bitelo mais cebado i matai-lo; bamos a quemer i a quedar mui cuntentos; 24 puis este miu filho staba muorto i tornou a bibir, habie-se perdido i tornou-se a achar.” I ampeçórun a quedar mui cuntentos. 25 L filho mais bielho andaba pul campo i, quando chegou a casa, oubiu la música i l baile. 26 Anton, chamou un de ls criados i preguntou-le l que se passaba. 27 El cuntou-le: “Bieno tou armano i tou pai matou l bitelo cebado, porque chegou salbo i cun salude.” 28 El quedou mui anrabiado i nun querie antrar. Anton, l pai saliu a la rue a ber se l cumbencie. 29 Mas el respundiu-le al pai, dezindo: “Yá stou a trabalhar para ti bai para tanto anho, sien nunca deixar de fazer l que me mandeste i nunca me deste sequiera un chibo para fazer ũa fiesta culs mius amigos. 30 Mas a este tou filho, que dou cuonta de la tue fazienda cun putas, mal apenas chegou, mateste-le l bitelo cebado.” 31 I el dixo-le: “Filho, tu stás siempre cumigo i todo l que ye miu, ye tou; 32 Mas era perciso que quedáramos cuntentos i fazíramos ũa fiesta, porque tou armano staba muorto i tornou a bibir, habie-se perdido i achou-se.”» |
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
Bible Society of Portugal