Juan 11 - Eibangeilhos en MirandêsMira, aquel que amas stá malo 1 Staba malo un tal Lházaro de Betánia, aldé de Marie i de l’armana Marta. 2 Marie fui la que ountou l senhor cun un perfume i le anxugou ls pies cul pelo. Lházaro, armano deilha, staba malo. 3 Anton, las armanas mandórun-le esta rezon: «Senhor, mira, aquel de quien gustas muito stá malo.» 4 Al oubir l recado, Jasus dixo: «Esse mal nun ye pa la muorte mas pa la glória de Dius, para que por bias deilha l Filho de Dius seia glorficado.» 5 Jasus gustaba muito de Marta, de l’armana deilha i de Lházaro. 6 Mas, quando oubiu dezir que staba malo, inda tardou mais dous dies naquel sítio. 7 Apuis, dixo-le assi als sous deciplos: «Bamos-mos outra beç pa la Judeia.» 8 I ls deciplos abísan-lo: «Rabi, inda agora ls judius andában a saber de ti para te apedrear i quieres tornar outra beç para alhá?» 9 Jasus respundiu-le: «Nun son doze las horas de l die? Se ũa pessona andubir cun de die nun tropeça porque bei la lhuç deste mundo, 10 mas s’andubir cun de nuite tropeça puis nun trai lhuç cun el.» 11 Dixo estas palabras i apuis acrecentou: «L nuosso amigo Lházaro stá a drumir, mas bou-lo a spertar de l suonho.» 12 Dezírun-le, anton, ls deciplos: «Senhor, se el stá a drumir bai-se a salbar.» 13 Mas quando Jasus falara de la muorte del, eilhes cuidórun que falara de l suonho de drumir. 14 Anton Jasus dixo-le: «Bei-se bien que Lházaro stá muorto 15 I quedo cuntento por bós que you nun tenga stado alhá para que acradítedes. Mas bamos-mos a tener cun el.» 16 Tomé, que le chamában Mielgo, dixo-le als sous cumpanheiros: «Bamos tamien nós, para mos morrermos cun el.» Rucerreiçon de Lházaro 17 Quando Jasus chegou, fui-se a tener cun el, que yá quatro dies que staba na sepultura. 18 Betánia quedaba acerquita de Jarusalen, ende arrimado a ũa lhégua. 19 Muitos judius benírun a casa de Marta i de Marie pa le dáren ls sentimientos pula muorte de l armano. 20 Marta mal apenas oubiu dezir que Jasus chegara, fui-se a tener cun el, mas Marie quedou sentada an casa. 21 Dixo-le, anton, Marta a Jasus: «Senhor, se tubiras stado eiqui miu armano nun se haberie morrido. 22 Mas, assi i todo, sei que qualquiera cousa que le pidas a Dius, el dará-te-la.» 23 Jasus dixo-le: «Tou armano bai a rucecitar.» 24 Dixo-le Marta: «You sei que bai a rucecitar na rucerreiçon de l redadeiro die.» 25 Jasus dixo-le: «You sou la rucerreiçon i la bida. Quien acradita an mi, anque steia muorto, biberá 26 i todo l que bibe i acradita an mi nunca se morrerá. Acradistas Marta?» 27 «Si, senhor, you acradito que tu sós l Cristo, Filho de Dius, que beniste al mundo.» 28 Assi que dixo estas palabras, fui-se i, a las scundidas, chamou l’armana Marie i dixo-le: «L Mestre stá acá i stá-te a chamar.» 29 Assi que oubiu que la chamaba, alhebantou-se mui debrebe i fui-se a tener cun el. 30 Jasus inda nun habie chegado al lhugar, puis inda staba ne l sítio adonde Marta habie ido a tener cun el. 31 Quando ls judius, que stában cun eilha an casa i fazien por l’animar, bírun que Marie s’alhebantou mui delgeira i saliu, fúrun atrás deilha, pensando alhá cun eilhes: «Bai-se a chorar par’an pie la sepultura.» 32 Mas Marie, quando chegou adonde staba Jasus, assi que l biu, caiu-se als pies del i dixo-le: «Senhor, se tubiras stado eiqui miu armano nun se haberie morrido.» 33 Quando la biu a chorar i biu tamien a chorar ls judius que habien benido cun eilha, Jasus quedou mui peneroso i quemobido, 34 dezindo-le: «Adonde l ponistes?» Eilhes respundírun-le: «Senhor, ben i bei.» 35 Ende, Jasus chorou. 36 Dezírun, anton ls judius: «Mirai cumo el l querie muito.» 37 Mas alguns dezírun antre eilhes: «El que le abriu ls uolhos al ciego nun podie haber feito cun que nun se morrira?» 38 Quedando outra beç todo peneroso andrento de l mesmo, Jasus chegou a la sepultura. Era a modo un lhapo i tenie ũa piedra a tapar l’antrada. 39 Jasus dixo: «Tirai la piedra.» Marta, armana de l muorto, dixo-le: «Senhor, yá cheira mal, puis yá bai an quatro dies.» 40 Jasus dixo-le: «You nun te dixe que se acraditares berás la glória de Dius?» 41 Tirórun la piedra. Jasus, adepuis, alhebantando ls uolhos al parriba dixo: «Pai, dou-te grácias porque me oubiste. 42 You bien sei que tu me oubes siempre. Mas falo por bias de l pobo que stá alredror de mi, para que acradite que tu m’ambieste.» 43 Mal dixo estas palabras, boziou cũa boç mi fuorte: «Lházaro, sal acá para fuora.» 44 I l muorto lhougo saliu, tenendo las manos i ls pies atados cun bendas de panho i l rostro del staba ambuolto nun sudairo. Jasus dixo-le: «Zatai-lo i deixai-lo ir ambora.» L cunceilho de l tribunal i la profecie de l sumo saçardote ( Mateus 26,1–5 ; Marcos 14,1–2 ; Lucas 22,1–2 ) 45 Ende, muitos judius que benírun cun Marie i bírun l que el fizo acraditórun nel. 46 Mas alguns deilhes fúrun-se als fariseus i cuntórun-le l que Jasus habie feito. 47 Anton, ls sumos saçardotes i ls fariseus ajuntórun l cunceilho i dezien: «Que bamos a fazer? Este home faç mais sinales milagrosos que you sei alhá. 48 Se l deixamos andar, todos ban a acraditar nel. Ende ban a benir ls romanos i daran-mos cuonta de l nuosso sítio i de to la nacion.» 49 Mas Caifás, un deilhes que esse anho era sumo saçardote, dixo-le: «Bós nun antendeis nada destas cousas. 50 Nun bedes que mos cumben que un solo home seia muorto por todo l pobo i assi nun se muorra la nacion.» 51 I el nun dixo estas cousas por el mesmo, mas, cumo era l sumo saçardote aquel anho, porfetizou que Jasus se habie de morrer pul pobo. 52 Nun solo por aquel pobo, mas tamien para que an un solo ajuntasse als filhos de Dius, que andában scamalhados. 53 Assi, zde esse die an delantre, treminában a matá-lo. Jasus bai-se ambora outra beç 54 Por essa rezon, Jasus yá nun aparecie pula rue an pie ls judius, mas fui-se deilhi para ũa tierra acerca l zerto, ũa cidade que le chamában Efrain i puli andaba culs deciplos del. 55 Staba acerca la Páscoa de ls judius i muita giente daqueilha tierra fui-se até Jarusalen antes la Páscoa, para se purficáren. 56 Anton, andában a saber de Jasus i dezien-le uns als outros quando stában ne l templo: «Que bos parece? Cuidais que nun benirá a la fiesta?» 57 I ls sumos saçardotes i ls fariseus habien dado orde que se alguien soubira adonde el staba, que l dezisse, para que l podíran prender. |
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
Bible Society of Portugal