رومیأن 7 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

شریعت اجی ازادابون

¹ ای برارون، مگر نودونین- چون اوشونِ همرا گب زئنم کی شریعت دونن- کی شریعت فقط تا او موقع آدم سر حکومت کونه کی آدم زیندهَ؟

² چون بنا به شریعت، یکته زنای کی مرد دانه تا او موقع کی اونِ مردای زینده، اونِ شئه، امّا اگه اونِ مردای بمیره، او زن، شرعن ده اونَ جی آزادابنه.

³ پس اگه او موقع کی اونِ مرد زندهَ، یکته ده مرداکِ همرا ببی، زیناکاره. امّا اگه اونِ مردای بمیره، ای شریعت اجی آزاده، وا گه یکته ده مرداک همرا وصلت بوکونه، زیناکار نئه.

⁴ هین واسی، ای می برارون، شمرام بواسطه ی مسیحِ تن شریعتِ واسی بمردین تا یگ نفر دیگرِ هما وصلت بوکونین، یعنی اونِ همرا کی بمردئان اجی زینده وابو، تا خُدا واسی ثمر باریم.

⁵ چون او زمت کی جسم مئن دبیم، امئه هوا و هوس کی گناه جی پور بو و بواسیطه شریعت ویریسأبو، امئه اوسم و اعضا مئن کار گود تا مرگِ به ثمر باریم.

⁶ امّا ایسه امه شریعت اجی آزادابؤیم و او چی واسئه کی اونِ گیرفتار بیم بمردیم، تا روح القدس همأ یکته تازه راه مئن خدمت بوکونیم، نه قدیم راه، کی یکته بنویشته ویشتر نئه.

شریعت و گناه

⁷ پس چی بوگویم؟ مگر شریعت گنا ایسه؟ هرگیز! با ای حال اگه شریعت ننابی، امه هرگی نفهمسه نابیم کی گنا چیسه. چونکی اگه شریعت نوته بی «طمع نوکون»، فهمسه مننسیم طمع گودن چیسه؟

⁸ ولی گنا بواسطه ی شریعت حکم فرصت پیدا بوده کی هر جور طمعَ می مئن به وجود باره. چونکی شریعت اجی سیوا، گنا بمردهَ.

⁹ یک زمت مو شریعت اجی سیوا زینده بوم؛ ولی وقتی کی شریعت حکم بما، گنا زینده وابو و مو بمردم.

¹⁰ هو حکمی کی زیندگی وعدهَ هدأ، می مرگ باعیث بوبو.

¹¹ چونکی گنا، بواسطه ی شریعت حکم فرصت پیدا بوده، ما گول بزئه و بواسطه ی او ما بکوشته.

¹² پس، شريعت مقّدسه و شريعت حكمم مقّدسه، دُرست و خوب ایسه.

¹³ پس مگه او چی کی خوب بو باعیث می مردَن بوبو؟ هرگی! بلکی گنا بواسطه ی او چی کی خوب بو، مردَنَ می مئن به وجود بارده تا ایطوری معلوم ببون کی گُنا، گُنا ایسه و بواسطه شریعت حکم، معلوم ببون کی گناه پلیدی چندی بی حد و حیساب ایسه.

¹⁴ چون اَمه دونیم کی شریعت روحونیئه، ولی مو آدمی ایسم جسمونی و یکته نوکر مورسون گنا بفورته بوبوم.

¹⁵ چره که مو نودونم چی کادرم، چونکی نه او چیَ که اونِ خوانم، بلکی او چیَ کی مأ مراغادئنه، انجوم دئنم.

¹⁶ ایسه اگه او چیَ کی نخوانم، انجوم دئنم، پس قبول کونم کی شریعت خوبه.

¹⁷ پس ایطوری، ده مو نئم کی او کارَ انجوم دئنم، بلکی گُنائی ایسه کی می دورین هننا.

¹⁸ چونکی دونَم کی می دورین، یعنی می جسم مئن، هیچ خورم چی ننا. چونکی خوانم او چیَ کی درسته انجوم بدئم، ولی اونَ انجوم دا مننئم.

¹⁹ چونکی او خورم کاره کی خوانم، نوکونم، بلکی او بَدِ کارَ کی نخوانم، هیطو کأدرم.

²⁰ ایسه اگه او کاره کی نخوانم بوکونم، کونم، ده مو نئم کی او کارَ کونه، بلکی او گُنائی ایسه کی می دورین دره.

²¹ پس ای قانونه فهمنم کی وقتی خوانم خوبی بوکونم، می دسفارس بدی هننا.

²² چون مو می باطین مئن خُدا شریعت اجی کیف کونَم،

²³ ولی یکته ده قانون می اوسم و اعضا مئن اینم کی او شریعت همرا کی می عقل اونَ قبول کونه، دعوایی دانه و مأ گُناهِ شریعتِ اسیر چاکونه، کی می اوسم و اعضا مئن هننا.

²⁴ وای کی چی آدم سیابختی ایسم! کیسه کی ما ای بمرده تن اجی رهایی بدئه؟

²⁵ خُدایَ شُکر- بواسطه ی امئه خُداوند عیسی مسیح! پس مو می عقل همرا خُدا شریعتَ نوکری کونم، ولی می جسم هما گناهِ شریعت نوکرم.