موکأشفه 18 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقیبابل فگرسن 1 اون پسی بدئم یکته د فریشته آسمؤن أجی جیر أمأدره که یکته پیله ایتقدار دأشت و زمین اون جلال أجی نورؤنی بوبؤ. 2 یکته پیله صدا همأ ژگله بزئه که: «فگرسه! پیله بابل فگرسه! او، دیوؤن جیگه بوبؤ! و هرته ناپاک ارواح مقر، و هرته ناپاک مورغ فک و هرته وحشی جؤنور لؤنه کی ناپاکه و نیفرت انگیز. 3 چون اون هزرگی هوا و هوس شراب أجی تمؤم میلتؤن بوخؤردن. و زمین پادشائان اون همرأ زینا بودن، و زمین تاجیرؤن اون زیادی زرق و برق أجی پولدارأبؤن.» 4 بأزین یکته د صدا آسمؤن أجی بشتؤسم کی گوت: أی می مردوم، ای شهر أجی بیرین بأین، نبون که اون گونائان مئن شریک ببین، نبون که اون بلائان شیمئه سرم بأ، 5 چونکه اون گونائان سر به فلک بکشئه، و خدا اون خطائانه یاد بأرده. 6 هوطؤ که او، دیگرؤن همرأ تا بوده، اون همرأ تا بوکونین، اینِ بوده کارؤن جا سر، دو برابر اونه عوضأدین. او شراب پیاله مئن کی خودش چاگوده، دو برابر اونه هدین. 7 هو قدر کی خوشه جلال بدأ و زرق و برق مئن زیندگی بوده، هو قدر اونه عذاب و شیون بدین. چونکی خوشه دیل مئن گونه: "مو هیطؤ یکته ملکه مورسؤن نیشتم، بیوه نئم و هرگی شیون نوکؤنم." 8 هین وأسی اون بلائان یکته روز مئن هنن، مرگ و شیون و قحطی. و آتش همأ سوجنه. چون او خداوند خدا که اونه داوری بوده، قادیره.» 9 و زمین پادشائان که اون همرأ زینا بودن و اون همرأ زرق و برق مئن زیندگی بودن، وقتی اون سوتن دوده بینن، اون ئبه شیون و زاری کؤنن و اون عزا سر نیشنن. 10 اون عذاب ترس أجی دور ایسنن و گونن: وای، وای! أی پیله شهر، أی بابل، أی زوردار شهر! چون یک ساعت مئن تی داوری بمأ!» 11 و زمین تاجیرؤن اون ئبه گیریه کؤنن و اون عزا سه نیشنن، چونکی د هیکس اوشؤن باره نهینه؛ 12 یعنی طلا و نقره و جواهرات و مروارید؛ گرؤن نازک کتؤن و أرغوؤن و أبورشوم و سورخ حریر بار، جور واجور عطردار چوبؤن و جور واجور ظرفؤن بار و جور واجور عاجؤن و جور واجور گرؤن چوبی ظرفؤن و مفرق و آهین و مرمر بار، 13 دارچین و ادویه و خوشبو بخور و مُر و کندر بار، شراب و زیتون رؤغن و خؤرم آرد و گندوم بار، و گؤ و گوسندؤن و رومه ئان و أسپؤن و اوشؤن أرابه ئان و نؤکرؤن؛ یعنی آدمؤن جؤن. 14 اوشؤن گونن: «او میوه کی تی جؤن، اون نأجهَ دأشت، از دست بوشؤ. تی زرق و برق و شؤکت، همه بر باد بوشؤ و د هرگیز اوشؤنه به دست نأبئنی.» 15 و ای بارؤن تاجیرؤن که اون همأ پولدارأبؤن، او عذاب ترس أجی که او کشنه، دورادور ایسنن و گیریه کؤنن و پیله شیون همرأ 16 گونن: وای وای! أی پیله شهر، کی رختؤنی نازک کتؤن پارچه أجی دودی که ارغوؤنی و سورخ بو، طلا و جواهیر و مروارید أجی قشنگأبؤی! 17 چونکی تمؤم تی دارایی، یگ ساعت مئن بر باد بوشؤ.» و همه ته ناخدائان و هرته از اوشؤن کی دایم کشتی جی سفر کؤنن، مالائان و تمؤم اوشؤن کی دریا راه جی تجارت کؤنن، دور بیسأن. 18 و او زمت کی اون سوتن دوده بدئن، ژگله بودن و بوتن: «کؤکته شهر، ای پیله شهر مورسؤن بو؟» 19 و خاک فودن خوشؤن سر و شیون گودن و ماتم گیتن و داد زئن که: «وای وای! ای پیله شهر وأسی، ای شهر که همه ته صاحب کشتی ئن، اون ثروت أجی پولدار بوبؤن، چونکه او، یگ ساعت مئن فگرسه! 20 أی آسمؤن، اون ئبه شادی بوکون! أی مقدسین و رسولؤن و پیغؤمبرؤن، اون ئبه شادی بوکونین! چون خدا شیمئه تقاصه اون أجی هیته.» 21 بأزون یکته زوردار فریشته، یکته سنگ کی یکته پیله أسیه سنگ جور بو، ویته و دریا مئن تؤدأ و بوته: «بابل، او پیله شهر، ایطؤری کوشت و کوشتار همأ فگردنه، و د هیچ نوشؤنی اون أجی پیدا نبنه. 22 بأزین د نه مطربؤن و چنگ زنؤن صدا و نه نی زنؤن و شیپورزنؤن صدا تأجی بشتؤسه نبنه. د هیتّه صنعتگر و هیتّه صنف تی مئن پیدا نبنه. و د هیتّه آسیه صدا تأجی بشتؤسه نبنه. 23 و چیراغ نور د تی مئن فنتؤنه؛ د هیتّه عروس داماد صدا تأجی به گوش نرسنه. چون تی تاجیرؤن، زمین پیله کسؤن بون، و همه ته میلّتؤن تی جادو جی گومراه بوبؤن، 24 و اون دست، مقدسین و پیغمبرؤن خون همرأ، و تمؤم اوشؤن خون همرأ کی زمین سر بکوشته بوبؤن، آلوده بو.» |
@ 2024 Korpu Company