موکأشفه 17 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

پیله فاحیشه و وحشی جؤنور

¹ بأزین یکته از او هفت ته فریشته که هفت ته پیاله دأشتن، پیش بمأ و مأ بوته: «بیه تا او پیله فاحیشه داوریِ کی خیلی آؤؤن سر نیشته، تأ نوشؤن بدئم.

² او کی زمین پادشائان اون همأ زینا بودن و زمین سر آدمؤن، اون زینا شراب أجی مستأبؤن.»

³ او فریشته مأ خدا روح مئن ببرده یکته بیابؤن. اؤره یکته زنأکه بدئم که یکته سورخ وحشی جؤنور سر نیشته. او جؤنور تن، کفرآمیز ایسمؤن همرأ بپوشؤنئه بوبؤبو و هفت ته سر و ده ته شاخ دأشت.

⁴ او زنأک، سورخ و ارغوؤنی رخت دوده دأشت کی طلا و جواهیرات و مرواریدؤن همأ قشنگأبؤبو و یکته طلایی جؤم خو دست مئن دأشت که اون زینای زشتی ئن و ناپاکی ئن أجی پور بو.

⁵ و اون پیشؤنی سر ای مرموز نؤم بنویشته هنّأبو: «پیله بابل، فاحیشه ئان و زمین زشتی ئن مأر.»

⁶ و بدئم که او زنأی، مقدسین خون أجی و اوشؤن خون أجی کی عیسی وأسی شهیدأبؤن، مسته. وقتی زنأکه بدئم، خیلی حَیرؤنأبؤم.

⁷ ولی فریشته مأ بوته: «چره هنی چی حَیرؤنی؟ مو او زنأک راز و او وحشی جؤنور رازه که هفت ته سر و ده ته شاخ دأنه و زنأی اون سر سواره، تأ گونم.

⁸ او وحشی جؤنور کی بدی، ایسأبو؛ ألؤن د نیسأ. و خیلی زود هاویه چاه جی بیرین أنه و هلاکت سمت شنه. و اوشؤن کی زمین سر ایسأن و اوشؤن نؤم، دونیا بنا یأجی، حیات دفتر مئن بنویشته نوبؤ، او وحشی جؤنور دئن أجی حَیرؤنأبنن؛ چونکه او ایسأبو، ألؤن نیسأ، و خأ بأ.

⁹ «ای، یکته باحیکمت عقل خأنه. او هفت ته سر، هفت ته کوه ایسن، که او زنأی اوشؤن سه نیشته.

¹⁰ اوشؤن هفت ته پادشاه ایسن کی پنج ته از اوشؤن از بین بوشؤن و یکته ایسأ و یکته از اوشؤن ألئه نمأ و او زمت کی بأ، خأن بیسه، ولی أنّی زمت.

¹¹ او وحشی جؤنور کی ایسأبو و ألؤن نیسأ، هشتمی پادشاهه. اونم هو هفت ته شی ایسه و هلاکت سو شنه.

¹² «و او ده ته شاخ کی بدی، ده ته پادشاه ایسن که ألئه سلطنته فأنرسئن. اما اوشؤن قراره که یک ساعت ئبه او وحشی جؤنور همرأ پادشائان ایقتداره بگیرن.

¹³ اوشؤن همه ته یکته فیکر دأنن و خوشؤن قدرت و ایقتداره او وحشی جؤنوره هدئنن.

¹⁴ اوشؤن بره همأ جنگنن، اما او بره ایشؤنه بسر بنه؛ چون او خداوندؤن خداوند و شاهؤن شاه ایسه- و اوشؤنی که اون همرأ ایسأن، اون دعوت بوبؤرؤن و دؤجئرؤن و اون وفادارؤنن.»

¹⁵ و او فریشته مأ بوته: «او آؤؤن کی بدی، اؤره کی فاحیشه نیشته، هوشؤن، هو مردومؤن و جماعتؤن و میلّتؤن و زبؤنؤن ایسن.

¹⁶ و او ده ته شاخ و او وحشی جؤنور کی بدی، فاحیشه أجی بیزارأبنن. اوشؤن او فاحیشهَ تنها نئنن و اونه لوخت و سوخت ویلأکؤنن. اون تن گوشته خؤنن و اونه آتش مئن سوجؤنئنن.

¹⁷ چونکی خدا اوشؤن دیل مئن بنأ که اون خواستهَ به جا بأرن و همفیکر ببون تا خوشؤن سلطنت قدرته او وحشی جؤنور دست بسپارن، تا خدای کلؤم به انجؤم برسه.

¹⁸ و او زنأی کی بدی، هو پیله شهره کی زمین پادشائان سر حکومت کؤنه.»