موکأشفه 10 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

فریشته و کوشتأی طومار

¹ بأزین بدئم یکته د زوردار فریشته آسمؤن أجی جیر أمأدره. او فریشته یکته أبر مئن دپیته بو و یکته یالمند اون سر جؤر هنّأبو و اون دیم أفتؤ مورسؤن بو و اون لنگؤن، آتش سیتین مورسؤن.

² و یکته کوشتأی واگوده طومار خوشه دست مئن دأشت. او فریشته خوشه راست لنگه دریا سر بنأ و خوشه چپ لنگه خوشکی سر.

³ و یکته پیله دوخؤنکه همأ، هچی شیر موسؤن نعره بزئه و هیطؤ کی نعره بزئه، او هفت ته آسمؤنگؤر به صدا بمأن و گب بزئن.

⁴ و هیطؤ که او هفت ته آسمؤنگؤر گب بزئن، خأسم بنویسم، اما آسمؤن أجی یکته صدا بشتؤسم کی گوت: «او چیِ که او هفت ته آسمؤنگؤر بوتن، مهر و موم بوکون و ننویس.»

⁵ بأزین او فریشته کی بدئه بوم دریا و خوشکی سر ایسأ، خوشه راست دسته آسمؤن سمت راستأگوده

⁶ و اونیِ کی تا ابد و تا ابد زینده ایسه و آسمؤن و هرچیِ که اون مئن دره و زمین و هرچیِ که اون مئن دره و دریا و هرچیِ که اون مئن دره خلق بوده، قسم بوخؤرده که: «د این أجی ویشتر عقب دنکئنه.

⁷ بلکه او روزؤن مئن که هفتمی فریشته خوشه شیپور صدا در بأره، خدای راز تمؤم و کمال أنجؤم گینه؛ هوطؤ کی خوشه خادیمؤن، یعنی پیغمبرؤن ئبه اعلؤم بوده.»

⁸ بأزین او صدا که آسمؤن أجی بشتؤسه بوم دومرته می همرأ گب بزئه و بوته: «بوشو و او واگوده طوماره که او فریشته دست مئن دره کی دریا و خوشکی سر ایسأ، هگیر.»

⁹ پس مو او فریشته سمت بوشؤم و اونه بوتم که او کوشتأی طوماره مأ هدئه. فریشته مأ بوته: «اینه هگیر و بوخؤر! تی دورینه تلأکؤنه، اما تی دهن مئن عسل مورسؤن شیرینأبنه.»

¹⁰ مو او کوشتأی طوماره فریشته دست أجی هیتم و بوخؤردم. می دهن مئن عسل جور شیرین بو، ولی هیطؤ تا بوخؤردم می شوکؤم تلأبؤ.

¹¹ و مأ بوتن: «تو هخأن هنده خیلی مردومؤن و خیلی میلّتؤن و خیلی زبؤنؤن و خیلی پادشائان باره نبوت بوکونی.»