مَرقُس 2 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی یکته فلج مَرداک شفا دئنه

¹ چَن روز بعد، هیطو که عیسی کَفَرناحوم شهر میئن وگردسه، مَردوم واخُوب بؤئن که او خونه بومَه.

² خیلی أن جومَه بوئن، هوتو که حتی در جُلُو هم جایی نبو و عیسی، خدا کلامِ اوشونه به موعظه گود.

³ هی موقع، یکته جماعت راه جی برسِئن و یکته فلج مَرداک تخت سر چار نفری بیته بوئن عیسی ورجی برده دبون

⁴ اوشون نتونستن اون عیسی ورجه ببرن چونکه یکته پیله جمعیت اوره ایسابو، بینا بودن عیسی سر جُور یکته شکاف باز بوئدن. بازین که سقف میئن شکاف باز بوئدن، او تختی که فلج مرداک اونه سر خوته بو، جیر سرأ دَئن.

⁵ وقتی که عیسی اوشونِ ایمؤنِ بدِه، او فلج مردکَا بوته: « ای ریکه، تی گناهؤن بَبَخشه بوبوُ.»

⁶ بعضی از تورات معلمون که اوره نیشته بُن، خوشونِ دل میئن گوتن:

⁷ « ایی مَرداک چره ایطوری گب زئنه، ایی کُفر گونه! جز خُدا کی تینه گناهؤن بَبَخشی؟»

⁸ هو دم عیسی خوشِ روح میئن بفهمسه که خوشونِ أمره چی فکر کأدرن و ایشونِ بوته: «چرِه شیمه دیل میئن ایطوری فکر کوئنین؟

⁹ کویکته گوتَن ایی فلجِ مردکه به، سهلتر ایسّه، اینکه ”تی گناهؤن بَبَخشه بوبوُ“ یا این که ”ویریس و تی جاجیگه ویگیر و راه بُشو“؟

¹⁰ ولی اینه واسه که بدؤنین که انسؤنِ ریکه که زمین سرای قدرت دئنه گناهؤن ببخشه، وگردسه فلج مردکا بوته:

¹¹ «تَه گونَم، ویریس، تی جاجیگه ویگیر و بَشو خونه!»

¹² او فلج مَرداک ویرسا و درجا خو جاجیگه ویته و همته چیشمؤن جلو اورای بیرون بُشو. همته ماتَ بوئن و خُدا ستایش کُونؤن بوتَن: «هَرگی ایجورچی ندِه بیم.»

عیسی لاوی دعوت کوئنه

¹³ عیسی یه بار ده دریا کنار بوشو. مَردوم همته اونه دور جومَه بوئن و عیسی اوشونه تعلیم دا.

¹⁴ هو دم که اوره جی ردا بو دبو، لاوی حَلفای ریکه بده که خراجگیر دکّه میئن نیشته بو. اونه بوته: می دومبال بیه.» لاوی ویرسا و عیسی دومبال راه دکته.

¹⁵ وختی عیسی لاوی خونه سفره سر نیشته بو، خیلی از خراجگیرؤن و گناهکارؤن، عیسی و اونه شاگردؤن أمره هم سفره بُوئن، چونکه خیلی از اوشون عیسی دومبال شوئن.

¹⁶ وختی تورات معلمون که فَریسی فرقه عالم بؤئن، عیسی بدِئن که عیسی گُناهکارؤن و خراجگیرؤن امره غذا خورده دره، اونه شاگردؤنِ بوتَن: «چرِه او خراج گیرؤن و گُنا هکارؤن أمره غذا خوئنه؟»

¹⁷ عیسی وختی ایی گب ایشتونه اوشونِ بوته: «ناخوشؤن ایسّن که طبیب احتیاج دئنن، نه سالمؤن. مو صالحؤن وسه نومَئم، بَلکه بومَئم تا گُناهکارؤن دعوت بکونم.»

سؤال روزه باره

¹⁸ وختی که یحیی شاگردؤن و فَریسی أن روزه دَشتَن، یسری مردم جی عیسی ورجه بومئن و بوتَن: «چرِه یحیی شاگردؤن و فَریسی أنِ شاگردؤن روزه گینَن، ولی تی شاگردؤن روزه نگینَن؟»

¹⁹ عیسی جواب بده: «مگه بنه عروسی مِیمونؤن تا او زمؤنی که داماد ایشونِ امره ایسّه، روزه بگیرن؟ تا او وقت که داماد ایشونِ امره ایسّه منئن روزه بگیرَن.

²⁰ روزونی رسنه که داماد ایشون جی هَیته بنه. او روز میئن روزه گینن.

²¹ «هیشکس تازه پارچه کهنه رختِ پینک نزِئنه. اگه ایطو بکونی، پینک اونه جی بکَنده بنه، تازه پارچه کهنه رخته جی سیوا بنه، و پارگی بیشترَ بنه.

²² و هیشکسم تازه شراب کهنه خیکؤن میئن دونکؤنه. چونکه اَگه ایطوری بَکونی، تازه شراب خیکون وترکونبِئنه و شراب فبنه و خیکم باطلَ بنه. تازه شرابِ باء تازه خیکون میئن دودَن.

عیسی مقدس شنبه روز صاحاب

²³ یکته مقدس شنبه روز میئن، عیسی گندم کله أنِ میئنای ردّ بودبؤ و اونه شاگردؤن هیطو که شوئدبون، بینَا بودَن گندم خوشه أنِ چیَن.

²⁴ فَریسی فرقه عالمون عیسی بوتَن: «بین، چرِه تی شاگردؤن کاری کؤئنَن که مقدس شنبه میئن نباید گودَن؟»

²⁵ عیسی جواب بَدا: «مگه تا الؤن تورات میئن نوخوندین که داوود پادشاه چه بوده اوزمونی که خودوش و اونه یاروُن محتاج و وَشته بن؟

²⁶ چطو او ابیّاتار پیله کاهین زمونه میئن، خُدا خونه دیرون بوشو و مقدس نونِ بُخورده و خوشِ یارؤن هم هَدَه؟ هرچَند که فقط کاهینون تینسَن اونه بوخورَن؟»

²⁷ و ایشونِ بوته: «مقدس شنبه روز، آدمی به بوجود بما، نه، آدمی، مقدس شنبه روز به.

²⁸ هینه واسه، انسونِ ریکه مقدس شنبه صاحب ایسّه.»