مَرقُس 16 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی زنده بوئن

¹ هیطو که مقدس شنبه روز بوگذشته، مریم مَجَدلیهَ و مریم یعقوب مَئر و سالومه، عطرون و ادویه ون بیئن تا بوشُوئن و عیسی جنازه بزنن.

² پَس هفته اولی روز، صوبه دَم، وختی که آفتاؤ جؤر آمأدبو، زناکون مقبره سو راه دکتن.

³ اوشون همدیگر گوتَن: کی خوائنه سنگِی که مقبره جُلُو هنه أمه به یکته گوشه گرادِئ؟»

⁴ امّا وختی نیگاه گودَن، بدِئن او سنگ که خیلی هم پیله بو، مقبره جُلُو جی یکته کنارَی گرادا بوبوُ.

⁵ وختی مقبره میئن بوشؤئن، یکته جوؤن بدِئن که راست طرف نیشته بو و یکته سفید رخت هم دوده بو. زناکون اونه دِئنای بترسِئن.

⁶ او جوؤن ایشونِ بوته: «واهیمه ندارین. شمه عیسای ناصری دومبال بوماین اون که صلیب سر هَکِشِه ئن. او زنده بوبؤ؛ اِره نَیسَه. او جیگا که اونه جنازه بَنائنِ بَینین.

⁷ ألؤن، بشین و اونه شاگردؤن و پطرُسِ بوگوین که او شمرای جلوتر جلیل ولایت شنه؛ اوره اونه اینین، هیطو که پیشتر شمره بوته بو.»

⁸ پَس زناکون بیرون بومَئن، مَقبره جی فرار بودَن، چونکه ایشونِ جؤن پرکسی و حیرؤنَ بؤبُوئن. اوشون هیشکسِ هیچّی نوتَن، چرِه که تَرِسه ئن.

⁹ وختی عیسی اولی روز هفته میئن صوبه دَم زنده بوبو اول، مریم مجدَلیَه به که اونای هفت ته دیو بیرونَ گوده بو، ظاهیرَ بوُ.

¹⁰ مریم هم بُوشؤ و اونه شاگردون که ماتم بیته بوئن و ونگ زِئنِ خبر بَدَه.

¹¹ امّا اوشون وختی بشتوئسَن که عیسی زنده بوبوُ و مریم اونه بدِه، باور نودَن.

¹² بازین، عیسی یکته دیگه قیافه أمره دو نفر از ایشونِ به که زمینؤن سر شوئدبؤن، ظاهیرَ بُو.

¹³ او دوته وگرسَن و بقیه شاگردون ای اتفاق جی واخُب گودَن، امّا شاگردون ایشونِ گبَم باور نودَن.

¹⁴ بازین عیسی او یازده ته شاگردِ به، وختی که غذا خورده دبؤن، ظاهیرَ بؤ و اوشونه، ایشونه بی ایمؤنی وَسه و سنگ دیلی وَسه تشر بزه، چونکه اوشؤن او کسانی گبه که عیسی بعد اونکه زنده بوبؤبو بدِه بُن، باور نودَن.

¹⁵ بازین عیسی ایشونِ بفرماسّه: «سرتاسر دنیا بشین و انجیل همۀ خلایق به اعلام بکونین.

¹⁶ هر کس ایمؤن بأری و غسل تعمید بگیری، نجات پیدا کوئنه. امّا هرکس ایمؤن نأرده، محکومَ بنه.

¹⁷ و ایی نیشانه أن اوشونه شی ایسه که مه ایمون دئنن : می ایسم امره دیوؤنِ بیرونَ کوئنَن و تازه زبؤنؤنِ امره گب زِئنَن

¹⁸ و میلونؤنِ خوشونِ دَستؤن امره گینَن، و هر وقت که زهر وودوشَتن، هیچی اوشونه نبنه، و ناخوشؤنِ سر دست نِئنَن و اوشون شفا دئنن.»

¹⁹ پس، عیسای خُداوند بعد اونکه ایی گبؤن ایشونِ بوته، آسمؤنِ سو جؤر بَبَرده بوبوُ و خُدا راست دَس وَر بنیشته.

²⁰ شاگردونم بیرون بوشؤئن، همه جا تعلیم دئن. خُداوند ایشونِ امره کار گود و خوشِ کلام او نیشانه أن و معجزه أن أمره که شاگردون انجوم دئن، ثابت گود.