مَرقُس 14 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی کوشتن نقشه

¹ دو روز به عید پسَخ و فَطیر بمونسه بو. کاهینون سرؤن و تورات معلمون یکته راه دومبال دبوئن تا عیسی فریب أمره جوری که هیچکس متوجه نبی گرفتارَ کونَن و اونه بکوشَن،

² چونکه اوشون گوتَن: «نه ای عید روزؤن میئن، نبی که مَردم شورَش بکونَن.»

³ وختی که عیسی بِیت‌عَنْیا دهات میئن شعمون جذام بیته خونه میئن، سفره سر نیشته بو، یکته زناک مَرمَری ظرف امره عطر جی، خالیص سنبلِ جی، که خیلی گرؤن قیمت بو، عیسی ورجه بومه. او زناک ظرف بشکنه و عطرَ عیسی سر فُوده.

⁴ بعضی از کَسؤنی که اوره ایسه بُوئن برزخَ بوئن، همدیگرِ بوتَن: «چرِه باء ایی عطر ایطوری لا بَبی؟

⁵ تینیسیم اونه بیشتر از سیصد دینار بفورتبیم و اونه پولِ فقیرؤن هَدَبیم.» و اوشون زناک بدجور سرزنش بوُدَن.

⁶ اما عیسی ایشونِ بوته: «اونه کار ندارین. چرِه اونه ناراحت کادرین؟ او خوروم کار می وسه بوده.

⁷ چونکی فقیرؤنِ همیشه شیمه أمره دئنین و هر زمونی بخوائین تینین اوشونه یاری بدایئن، امّا مو همیشه شیمه ورجه نَیسَم.

⁸ ایی زناک اوچی که اینه توان بو، انجوم بده. او ایی کارِ أمره، می تنه جلوتر دفنَ گودنِ به، آماده بوده.

⁹ راست راستِ، شمره گونَم، تمؤم دنیا میئن، هر جا انجیل اعلام ببی، ایی زناک کار هم اونه یاد وسه بوخُونده بنه.»

یهودا عیسی خیانت کوئنه

¹⁰ بازین یهودای اسْخَریوطی که یکته از او دوازده شاگرد بو، کاهینون سرؤن ورجه بوشو تا عیسی اوشونه دَست هدای.

¹¹ اوشون هیطو که یهودا گبؤنِ بِشتؤسَن، خوشحالَ بوئن و وَعده بدائن اونه پول هدِئن. پَس یهودا یکته فرصت دومبال دبو تا عیسی اوشونه دَست هدی.

پَسَخ شام شاگردون أمره

¹² عید فطیر اولین روز میئن که پِسَخ بَرّه قربؤنی کؤئنَن، عیسی شاگردؤن اونه جی بپورسِئن: «کوره خوائنی بشیم و تِه به تهیه بَینیم تا پِسَخ شام بُخوری؟»

¹³ عیسی دو نفر خوشِ شاگردؤنِ سرا دا و اوشونه بوته: «بشین شهر؛ اوره یکته مَرداک یکته گوله آؤ امره شمره اینه. اونه دومبالسر بشین.

¹⁴ هر جا که دیرون بُشو، او صابخونه بوگوین اوستاد گونه، می مِیهمونخؤنه کوره ایسّه تا پِسَخ شام می شاگردؤن أمره بُخورم؟“

¹⁵ او یکته پیله بالاخونه ، فَرش بوبوُ و آماده، شمره نیشون دِئنه. اوره اَمِه به تهیه بینین.»

¹⁶ هووخت شاگردؤن بوشؤئن شهر، همه چیه هیطو که عیسی ایشونِ بوته بو بیاتّن و پِسَخ عید شوم حاضیرَ گودَن.

¹⁷ هیطو که شؤ برسه، عیسی خوشِ دوازده ته شاگرد أمره اوره بوشؤ.

¹⁸ وختی که اوشون سفره سر نیشتبؤئن، غذا خوردبؤن، عیسی بوته: «راست راستِ، شمره گونَم که یکته از شمه که می أمره غذا خوردره، مَه دُشمنِ دَست هدِئنه.»

¹⁹ اوشون پکره بوئن و یکته یکته، عیسی بپورسِئن: «ایا او مو ایسم؟»

²⁰ عیسی اوشونه بوته: «اون یکته از شمه دوازده شاگرد ایسّه، هونی که خوشِ نؤنِ می أمره قاب میئن زِئنه.

²¹ انسون ریکه هیطو که اونه باره خدا کلام میئن بنویشته بوبوُ، شنه، امّا وای بحال او نفر که انسون ریکه دُشمنِ دَس هدئنه. اونه به بهتر ایی بو که هَرگی بَزاسّه نوبؤبی.»

²² حله اوشون خورده دبون که عیسی نؤن هَیته و شکر گزاری بوده، پاره بوده و شاگردؤنِ هَدَه و بفرماسّه: «هگیرین، ایی می تن ایسّه.»

²³ بازین جامَ هَیته و بعد اونکه شکر گزاری بوده، اوشون هده و همته اونه جی وودوشتَن.

²⁴ و عیسی ایشونِ بوته: «ایی ایسّه می خون، خون عهد، که خیلی أنِ به فبنه.

²⁵ راست راستِ، شمره گونَم دء انگور محصول جی ووندوشنَم تا او روزی که اونه، خُدا پادشایی میئن، تازه تازه وودوشَم.»

²⁶ اوشون بعد اونکه یکته سرودِ ستایش بوخوندَن، زیتون کوه سو راه دکتَن.

عیسی پطَرس حشا گودَن پیشگویی کوئنه

²⁷ عیسی شاگردون بوته: «همته شمه مه ویلا کوئنین چونکه زکریای پیغمبر کیتاب میئن بنویشته بوبوُ، «‌”چوپؤنِ زئنم و گوسندون پخشَ بنَن.“

²⁸ امّا بعدِ اینکه زنده بنم، شمرای جلوتر جلیل ولایت شنَم.»

²⁹ پِطرُس عیسی بوته: «حتی اگه همه ته ویلا کوئنن ، مو هَرگی ته ویلا نکوئنم.»

³⁰ عیسی پطرس بوته: «راست راستِ، تَه گونَم که امشو، قبل اونکه تله دو بار اوئی بکونی، تو سُه بار مَه حشا کوئنی!»

³¹ امّا پِطرُس خوش گب سر بیسا بوته: «اگه لازم ببی تی أمره بمیرم، تَه حَشا نوکُئنَم.» بقیه شاگردؤنم هیطو بوتَن.

عیسی جِتسیمانی باغ میئن دعا کوئنه

³² هووخت یه جا که جِتْسیمانی ایسم داشت بوشؤئن. اوره عیسی خوشِ شاگردؤن بوته: «اِره بنیشین، تا مو دوعا بَکونم.»

³³ و پِطرُس و یعقوب و یوحنا خوشِ أمره بَبَرده و خیلی پریشون و دیل نگرؤن بوبو بو، ایشونِ بوته:

³⁴ « اینقد می جون زیادی غُصه دئنه، که مورده درم. اِره بَیسین و بیدار بمونین.»

³⁵ بازین عیسی أنی جلو بُشو، گلِ سر بکته و دوعا بوده که اگه ممکن ایسّه او ساعت اونای ردَّ بی.

³⁶ و ایطو بوته: « ای اَبّا، پئر، همه چی تِه به ممکن ایسّه. ایی جامَ می جی دورَ کون، امّا نه به می خواسته بَلکه به تی خواسّته.»

³⁷ وختی عیسی وگردسه، بدِه اوشون خوتَن. پَس پطرسِ بوته: «شَمعون، خوتی؟ منیسی یه ساعت بیدار بیسی؟

³⁸ بیدار بَیسین و دوعا بکونین تا امتحونِ میئن دنکاین. راست راستی روح خوائنه امّا جسم منِئه.»

³⁹ پَس عیسی یه بار ده بُشو و هو دعاءِ بوده.

⁴⁰ وختی که وگرسه، ایشونِ هنده خواب میئن بده، چونکه اوشؤنِ چیشمؤن خیلی سنگینَ بوُبو. اوشون نودؤنسَن عیسی چی بوگؤئن.

⁴¹ بازین عیسی سوّمی بار شاگردؤن ورجه بومه و ایشونِ بوته: «هنده خوتین و استراحت کأدرین؟ دِه بسّه! او ساعت برسه. الؤن انسون ریکه گُناهکارؤن دَس تسلیم بنه.

⁴² ویریسین، بشیم. نیگاه بکوئنین، الؤن اونی که مَه اوشونِ دست هدِئنه راه جی رسنه.»

عیسی گرفتارَ بنه

⁴³ عیسی هیطو گب زئدبو که یدفاری یهودا، یکته از او دوازده شاگرد، یکته گروه أمره که کولاکَت و شمشیر داشتن أمه دبون. اوشون کاهینون سرؤن و تورات معلمون و شیخؤن طرف جی بومَئن.

⁴⁴ اونی که عیسی تسلیم کا دبو، اوشونِ که اون أمره بوئنَ علامت هده بو و بوته بو: «اونی که موچّی زِئنم، هو ایسّه؛ اونه بگیرین و اونه مراقبت أمره ببرین.»

⁴⁵ وختی یهودا اوره برسه، درجا عیسی ورجه بومه و بوته: «اوستاد!» و اونه موچّی بَزِه.

⁴⁶ بازین او آدمؤن عیسی سر دکالسَن، و اونه بَیتَن.

⁴⁷ امّا یکته از اوشونی که اوره ایسابو شمشیر هکشه، پیله کاهین خدمت کار بزِه و اونه گوشَ ببه.

⁴⁸ عیسی اوشونه بوته: «مگه مو راهزنم که کولاکت و شمشیر أمره می گیتنه به بوماین؟

⁴⁹ مو هر روز شیمه جلو عبادتگاه میئن تعلیم دَئم و مَه نَیتین. امّا مُقدس کتاب بنویشته أن باء عملی ببی.»

⁵⁰ هووخت همۀ شاگردؤن اونه ویله گودن و فرار بودَن.

⁵¹ یکته جوؤن که فقط یکته پارچه‌ خوشِ فیبیته بو، عیسی دومبالسر راه دکته. اوشون اونم بَیتن،

⁵² ولی اوچیکه دوده بؤ ویلَه گوده و لُخت فرار بوده.

عیسی محاکمه یهود شورا ورجه

⁵³ عیسی پیله کاهین ورجه بَبوردن. اوره همۀ کاهینون سرؤن و شیخؤن و تورات معلمون جومَه بوبُوئن.

⁵⁴ پِطرُس هم دورادوری عیسی دومبالسر بوشؤ تا پیله کاهین خونه صارا میئن برسه. پَس اوره، آتش ورجه، نیگَهبونؤنِ أمره بنیشته تا خوشِ گرمَ کونی.

⁵⁵ کاهینون سرؤن و تموم شورا آدمؤن، عیسی ضد چندته گواه دومبال بوئن تا اونه بکوشَن، ولی هیچ چی نیاتن.

⁵⁶ با اونکه خیلی أن دروغ گُوائی عیسی ضد بَدئن، امّا ایشونِ گُوائی أن همدیگرِ امره جور در نومَه.

⁵⁷ هووخت چند نفر جلو بومَئن و عیسی ضد دروغ گُوائی بدَئن، بوتَن:

⁵⁸ «امه خودمؤن بِشتؤسیم که گوت ”ایی معبدِ که آدم دَست أمره بساته بوبؤ فوکوئنم و سُه روز میئن، یکته ده معبد چأکؤنَم که آدمِ دَست جی بساته نوبؤبی.“‌»

⁵⁹ ولی حتی اوشونه گُوائی أن هم جور در نومَه.

⁶⁰ بازین پیله کاهین ویریسه و همته جلو عیسی جی بپورسه: «هیچ جواب نَدِئنی؟ ایی چیسه که تی ضد گُوائی دِئنَن؟»

⁶¹ اما عیسی هوطو تام بزِه و جواب نَدهَ. یه بار ده پیله کاهین اونای بپورسه: «تو مسیح موعود، خُدای متبارک ریکه ایسّی؟»

⁶² عیسی اونه بوته: «ایسَم، و انسون ریکه اینین که خدای قادرِ راست دَس نیشته و آسمؤن ابرؤن أمره هنه.»

⁶³ هووخت پیله کاهین خوشِ یخه چاک بده و بوته: «دِه چه احتیاج به گُواه ایسّه؟

⁶⁴ اونه کُفر بِشتوئسین. شیمه حُکم چیسه؟» اوشون همته عیسی محُکوم بوئدن که اونه سزا موردَن ایسّه.

⁶⁵ بزین یسری أن بینا بوُدَن اونه سر فیلی فودَن؛ اوشون عیسی چیشمؤن دَوَسّن و هوطو که اونه زئن، گوتَن: «غیباغیبی بگو کی ته بزئه!» نیگَهبؤنؤنم عیسی بیتَن و بزِئن.

پطُرس حشا گودَن

⁶⁶ هو موقع که پِطرُس حله جیر، صارا میئن ایسابو، یکته پیله کاهین کنیزونم اوره بومه

⁶⁷ و پطرس بدِه که آتش ورجه خوشِ گرمَ کأدره. او زناک بقایده اونه نیگاه گوده و بوته: «تو هم عیسای ناصری أمره بی.»

⁶⁸ امّا پِطرُس حشا بوده و بوته: «نودُئنَم و نفهمنم چی گونی!» اینِ بوته و خونه صاراکی سو بُشو. هو میئنه تله اویی بوده.

⁶⁹ یه بار دِه او کنیز چیشم اونه دکته و اوشونیِ که اوره ایسه بوئن، بوته: «ایی مَرداک یکته از اوشون ایسّه.»

⁷⁰ امّا پِطرُس دومرته حشا بوده. ایسکَلی ده، اوشونی که اوره ایسابوئن، هنده پطرُسَ بوتَن: «بی‌شک تو هم یکته از اوشؤنی، چونکه جلیل شی ایسّی.»

⁷¹ امّا پِطرُس بینا بوده لَعن‌ گودَن و قسّم بُخورده، بوته: «مو ایی مَردکاکه که گونین، نشناسنم!»

⁷² هو دَم، تله دومین بار اوئی بوده. بازین پِطرُس عیسی گبؤن یاد بأرده که اونه بوته بو: «قبل اونکه تله دو بار اویی بکونی، تو سه بار مَه حشا کوئنی». پَس اونه دیل بشکسه و ونگ بزه.