متّی 6 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

صدقه هَدَئن

¹ «واخُوب ببین که، شیمه صالحیه مردومِ چیشمونِ جلو بجا نأرین، اینه واسه که شمره بَینَن. وگرنه شیمه پئرِ ورجه که آسمونِ میئن ایسأ، پاداشی ندَئنین.

² «پس وختی که صدقه هَدی، جار نزن، هوطو که ریاکارؤن، عبادتگاه أن و کوچه​أنِ میئن کوئنَن تا مردوم اوشونای تعریف بکونَن. راست راستِ شمره گونم که، ایشون خوشؤنِ پاداشِ هَیتن.

³ اما وختی تو صدقه هَدای، کاری بکون که، تی چپِ دست از اوچیزی که تی راستِ دست کؤئنه، واخُوبَ نبی،

⁴ تا تی صدقه هیشکی نینی و تی پئر که هیچی اونه چیشمونای دخوته نیه، تَه پاداش هدئنه.»

دعا گودن

⁵ وختی که دعا کوئنی، ریاکارؤنِ مورسؤن نَبوُ. چونکه اوشؤن دوست دئنن، عبادتگاه أنِ میئن و کوچه​أنِ گوشه کنار بیسئن و دعا بکونَن تا مردوم اوشؤنه بینَن. راست راستِ شمره گونم، ایشون خوشؤنِ پاداشِ هَیتن.

⁶ امّا تو وختی که دعا کوئنی، تی اتاق میئن بشو، درِ دَوَد و خلوتی، تی پئره ورجه که بدِه نبنه، دعا بکون. و تی پئر که دخوته چی أنِ دینه، تَه پاداش هدئنه.

⁷ «دعا وقت، پوچ گبونِ تکرار نکونین، هیطو که بت​پرستونِ قوم کؤئنن، چونکه خیال کؤئنن زیادی گوتن أمره، ایشؤنه دعا مستجاب بنه.

⁸ ایشؤنه مورسون نبین، چونکه شیمه پئر پیشتر از اوکه اونای تقاضا بکونین، شیمه احتیاجونِ دؤئنه.

⁹ «پس شمه ایطوری دعا بکونین: «ای امه پئر که آسمؤن میئن ایسای، تی ایسم مقدّس ببی.

¹⁰ تی پادشاهی بائ. تی اراده هیطو که آسمؤنِ میئن هنه، زمینِ سَرم بومؤنی.

¹¹ امه روزیِ، امروز اَمره هَدی.

¹² و امه قرضؤنِ ببخش، هوطو که أَمرَم امِه قرضدأرؤنِ بخشنیم.

¹³ و اَمره امتحون میئن توندی، بلکه شریرَ جی رهایی بدی. چونکه پادشاهی و قوت و جلال، تا آخر تی​شِه. آمین.

¹⁴ چونکه اگه مردومِ تقصیرات ببخشین، شیمه آسمونی پئر هم شمره بخشنه.

¹⁵ امّا اگه مردومِ تقصیراتِ نبخشین، شیمه پئرم شیمه تقصیراتِ نبخشنه.

روزه

¹⁶ وختی که روزه گینین، ریاکارؤنِ مورسون شمره زال بأرده نیشون ندین، چونکه اوشؤن خوشؤنه قیافِه رنگ و روئه وگردنئنن تا مردومِ ورجه خوشؤنِ روزه دار نیشؤن بدِئن. راست راستِ شمره گونم که خوشؤنِ پاداشِ هیتَن.

¹⁷ امّا وختی تو روزه گینی، تی سرِ روغن وسین و تی دیمه بوشُؤر

¹⁸ تا تی روزه مردومِ بِه معلومَ نبی، بلکه تی پئر که پنهؤن ایسّه اونه بَینی، و تی پئر که همه چیه دینه تَه پاداش هدئنه.

آسمونی گنج

¹⁹ زمینِ سر گنج جومَه نکونین، هوره که بید و مِئرونه زئنه و اونه ازبین بِئنه و هوره که دوزؤن زمین کبِئنن و دوؤزَی کوئنن.

²⁰ بلکه شیمه گنجِ آسمؤن میئن جومَه کونین، اوره که بید و مئرونه اونه از بین نبِئنه و دوزؤن زمین نکِبِئنن و دوزی نوکُوئنَن.

²¹ چونکه تی گنج هر جا هنّه، تی دیلَم اوره هنّه.

²² «چیشم، تن چراغِ. اگه تی چیشم سالم ببی، تمؤمِ تی تن، روشنایی جَی پورا بنه.

²³ امّا اگه تی چیشم فاسد ببی، تی تن، ظلماتَ جی پورا بنه. پس اگه روشنایی که تی میئن ایسَه، ظلمات ببی، چي پیله ظلماتي بنه!

²⁴ «هیشکس دو ته اربابِ خدمت گوده منه، چونکه یا یکتَه جی نفرت دئنه و اوته دوست دئنه، و یا ینفره مینه و اؤته کوشتای دوئنه. منئین شمه، هم خدا بنده ببین و هم پولِ بنده.»

نیگرون نبین

²⁵ «پس شمره گونم، شیمه زیندیگی نیگرون نبین که چی بخورین یا چی وودوشین، و نه نیگرؤنِ شیمه تن ببین که چی دکونین. مگه زیندیگی خوردناجی و تن رختاجی مهمتر نیه؟

²⁶ آسمونِ پرنده‌أنِ نیگاه بکونین که نه کأرَنن و نه بیئنَن و نه کندوج میئن ذخیره کؤنن، اما هنده شیمه آسمؤنی پئر اوشونه روزیِ هدِئنه. مگه شمه اوشأنای با ارزشتر نیئن؟

²⁷ شیمه میئن کیسه که بتؤنی نیگرؤنی اَمره یه ساعت خو عمرِ اضافه بکونی؟

²⁸ «و چرِء رخت بِه نیگرؤن ایسین؟ صحرا میئن سوسنؤنِ نیگاه بکونین که چوطو پیلّه بؤدرن نه زحمت کشنن و نه بافنن.

²⁹ اما هنده شمره گونم که حتّی سلیمؤن پادشام خوشِ تمومِ شکوه و جلالِ اَمره، ایی سوسنؤن قشنگی مورسون نبو.

³⁰ پس اگه خدا صحرا وَش که، ایمروز ایسأ و فرده تنوره میئن باگده بنه، ایجور پوشنِئنه، ای کم ‌ایمؤنؤن مگه شمره بهتر نپوشنِئنه؟

³¹ پس نیگرؤن نبین و نوگوین چی بوخوریم و یا چی وودوشیم و یا چی دکونیم.

³² چونکه ایی دونیا قؤمون، ایجور چیزؤن دومبال ایسّن. امّا شیمه آسمؤنی پئر دؤئنه که هَمَهء ایشونِ احتیاج دَئنین.

³³ بلکه شمه اوّل خدا پادشاهی و اونه عیدالت دومبال ببین، بازین ایشونَم همه شمره هَده بنه.

³⁴ پس، فرده نیگرؤن نبین، چونکه فرده خو نیگرؤنیِ دئنه. امروزِ سختی أن، امروز بِه بسّه!