متّی 25 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقیده ته باکره حیکایت 1 «هو روز میئن آسمون پادشاهی ده ته باکره مورسون بنه که، خوشؤن چراغؤنِ ویتن و دامادِ پیشواز بیرون بوشوُئن. 2 پنج ته از اوشؤن دانا و پنج تأی دیگه نادون بؤئن. 3 نادون باکره أن خوشؤنِ چراغِ ویتَن، امّا روغن خوشؤنِ اَمره نَبوردَن. 4 ولی داناأن، خوشؤنِ چراغؤنِ اَمره دبه أنی پورا گوده روغنَ جی ببوردَن. 5 وختی داماد دیرَ گوده، همته چیشمون سنگینَ بوُ و خوئه شؤئن. 6 نصف شؤ یکته پیله صدا بشتوسَن که گوت: ”داماد أَمَئدَره! اونه پیشواز بشین!“ 7 هووخت هَمته باکره أن بیدارَ بؤئن و خوشؤنِ چراغؤنِ حاضیرَه گودَن. 8 نادونؤن، داناأن بوُتن: ”أَنی شیمه روغنِ اَمره هَدین، چونکه امه چراغؤن دکوشؤنه بؤدره.“ 9 امّا داناأن جواب بدئِن: ”هَندِئنیم، چونکه روغن امه هَمَهدنه بِه کفاف نوکُئنه. بهتره بشین فروشَنده أنَ جی شیمه بِه بَینین.“ 10 امّا زمونی که اوشؤن روغن هِئنه بِه بیرون بوشؤن، داماد برسه و باکرهأنی که آماده بؤئن، اونه اَمره جشن عروسی بوشوُئن و در دوَسّه بوبُو. 11 بازین اوته باکره‌أنم برسِئن و بوُتن: ”آقا، آقا، دَرِ امه بِه بازَه کون!“ 12 امّا داماد اوشونه بوته: ”راست راستِ شمره گونم که، مو شمره نشنأسنَم.“ 13 پس بیدار بیسین، چونکه او روز و ساعتَ جی خبر ندَئنین. قنطارؤنِ حیکایت 14 «آسمونِ پادشاهی مرداکیِ مؤئنه که تصمیم داشت بشی مسافرت. او خوشِ خدمتکارؤنِ دوخونده و خوشِ اموالِ اوشؤنِ بسپورده. 15 هر خدمتکارِ به اندازه اونه قابلیت، یکته پنج قنطار که اندازه صد سال یکته کارگر دستمزد بو و اویکته دو قنطار و اوته یک قنطار هَدأ. هو موقع بوشو سفر. 16 او مرداکی که پنج قنطار هَیته بو، درجا شروع به کاسبی بُوده و پنج قنطار ده سود بُوده. 17 هیطورم اونی که دو قنطار داشت، دو قنطار دیگه أم بدست بأرده. 18 امّا اونی که یکته قنطار هیته بو، بوشو و زمینِ بکنده و خوشِ ارباب پولِ جا بده. 19 «خیلی زمون بگذشته بو که او خدمتکارؤنِ ارباب، وگرسه و اوشونای حیساب کیتاب بخواسّه. 20 او مرداکی که پنج قنطار هَیته بو، پنج ته قنطار دیگرم خوشِ اَمره بارده و بوته: ”ارباب، مَه پنج ته قنطار هَدَبی، بفرما اینم پنج ته قنطار دیگه که سود بودَم.“ 21 ارباب جواب بده: ”آفرین، ای خوروم و اَمین خدمتکار! کوشتای کارؤنِ میئن اَمین بی، پس تَه پیله کارونِ سر نِئنم. بیأ و تی اربابِ شادی میئن شریک ببو!“ 22 او خدمتکاری که دو قنطار داشت، بومَه جلو و بوته: ”ارباب تو مَه دو قنطار هده بی، بفرما اینم دو قنطار دیگه که سود بودَم.“ 23 ارباب جواب بدا: ”آفرین، ای خوروم و اَمین خدمتکار! کوشتای کارون میئن اَمین بی، پس تَه پیله کارون سر نِئنم. بیأ و تی اربابِ شادی میئن شریک ببو!“ 24 هوموقع خدمتکاری که یکته قنطار هَیته بو، جلو بومَه و بوته: ”ارباب چونکه دؤنَسم که بداخلاق مرداک ایسی و از جایی که نکاشتهبی، بینی و از جایی که فوندبی، جومَه کوئنی، 25 پس بترسِئم و تی قنطارِ زمینِ میئن جا بدئم، بفرما اینم تی مال!“ 26 اما ارباب جواب بده: ”ای شرور خدمتکار و تنبل! تو که دونَسی از جایی که نکاشتم، بینَم و از جایی که فوندَم جومَه کوئنم، 27 پس بایسی می پولِ صرافّون هَده بی تا وختی که سفرای وگردنم، پولِ با اونه سود پسا هگیرَم. 28 پس او قنطارِ اونای هگیرین و هَداین اونیه که ده قنطار دئنه. 29 چون هر کس که دئنه، بیشتر هَدأ بنه تا زیادتر بدأری؛ امّا اونی که ندئنه، حتّی اوچیزییم که دئنه، اوناجی هَیته بنه. 30 ایی خدمتکار بیفایده‌َ بیرون تاریکی میئن باگنین، اوره که ونگ و گاز، گازسر بوسوئسه بنه.“ داوری روز 31 «وختی که انسونِ ریکه خوشِ جلال و شکوه اَمره بائ و هَمته فرشتهأن اونه اَمره، هوموقع خوشِ پادشاهی تختِ سر نیشَنه 32 و همته قومؤن اونه ورجه حاضیرَ بنن و مردومؤنِ همدیگرَ جی سیوا کوئنه و هوطو چوپؤنی مورسون که گوسندؤنِ بُزؤنای سیوا کأدره؛ 33 او گوسندؤنِ خو راست طرف و بُزؤنِ خو چپ طرف دَئنه. 34 بازین پادشاه اوشؤنی که اونه راستِ طرف أیسَئن، گونه: ”بأین، ای که می پئرای برکت هَیتین، و او پادشاهیِ به ارث ببرین که، دنیا بناجی شیمه بِه آماده بوبُو بو. 35 چونکه وَشته بوم، مه غذا هَدَین؛ تشنه بوم، مه آؤ هَدَین؛ غریب بوم، مه جا هَدین. 36 لخت بوم، مه بپوشونین؛ ناخوش بوم، می عیادت بوماین؛ زندونی بوم، می ملاقات بوماین.“ 37 هوموقع صالحؤن جواب دِئنن: ”آقا، کی امه تَه وَشتَه بدِیم و تَه غذا هدَیم، یا تشنه بدیم و تَه آؤ هدَیم؟ 38 کی تَه غریب بدِیم و تَه جا هدَیم و یا تَه لخت بدِیم و تَه بپوشونیم؟ 39 کی تَه ناخوش یا زندونِ میئن بدیم و تی ملاقات بومایم؟“ 40 پادشاه جواب دِئنه: ”راست راستِ شمره گونم، اوچیزی که یکته از می کوشتای برارونِ بِه بؤدین، مهبِه بؤدین.“ 41 بازین اوشؤنی که اونه چپ طرف أیسان، گونه: ”ای ملعونؤن، می جَی دورَ بین و ابدی آتش میئن بشین که، ابلیس و اونه فرشتهأنِ بِه آماده بوبو. 42 چونکه وشتَه بوم، مَه غذا هَنداین؛ تشنه بوم، مه آؤ هَنداین؛ 43 غریب بوم، مه جا هَندَین؛ لُخت بوم، مه نپوشونِین؛ ناخوش و زندؤنی بوم، می ملاقات نومأین.“ 44 هوموقع اوشونم جواب دِئنن: ”آقا، کِی تَه وَشتَه و تشنه و غریب و لخت و ناخوش و زندونی بدیم و تَه خدمت نؤدیم؟“ 45 هوموقع پادشاه جواب دِئنه: ”راست راستِ شمره گونم، اوچیزی که یکته از ایی کوشتاکونِ نوُدین، مه بِه نوُدین.“ 46 پس اوشون ابدی مجازات میئن دیرون شنن، امّا صالحون به زیندیگی ابدی.» |
@ 2024 Korpu Company