متّی 24 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

آخرِ زمؤنِ نشؤنه أن

¹ وختی که عیسی معبدای حرکت بوده و خوشِ راهِ شؤدبو، اونه شاگردؤن بومَئن تا معبدِ ساختمونونِ اونه نیشون بدِئن.

² عیسی اوشونه بوته: «ایشونِ همه دینین؟ راست راستِ شمره گونم که دِه سنگ سنگِ سر نومؤنه، بلکه همه فگردنه.»

³ وختی عیسی زیتون کوه سر نیشته بوُ، اونه شاگردؤن خلوتی اونه ورجه بومئن و بوُتن: «اَمه‌ به بگو ایی اتفاقون کِی دکِئنه و تی أَمئنه و آخر ایی زمؤنِ نیشؤنه چیسّه؟»

⁴ عیسی جواب بدا: «واخُوب ببین که کسی شمره گمراهَ نکونی.

⁵ چونکه خیلی‌ین به ایسم مو هنن و گونن که، ”مو مسیح موعود ایسّم،“ و خیلی​أنِ گمراه کؤئنَن.

⁶ هیطورم جنگؤنِ باره أیشتؤنین و جنگؤنِ خبر شیمه گوش رسنه. امّا واهیمه ندارین، چون ایجور اتفاقون باید دکای، ولی حلِه آخرزمون نرسه.

⁷ قومی بر ضدقوم دیگه و مملکتی بر ضد مملکت دیگه ویریسنَه، و قحطی​أن و زلزله​أن خیلی جاأن هنه.

⁸ امّا ایشون همه فقط شروع زایمؤنِ دردِ موئنه که زمون، از ایی درد تا او درد کمتر و کمتر بنه.

⁹ «او زمون شمره تسلیمَ کوئنن تا خیلی مصیبت بَینین و شمره کوشنَن. هَمَته قومؤن می ایسمِ وسه شمرای نفرت دَئنن.

¹⁰ او روزؤن خیلی​أن خوشؤنِ ایمؤنای وگردنَن، همدیگرِ خیانت کؤئنَن و همدیگرِ پیراسته بو منِئن.

¹¹ دروغی پیغمبرون زیادی ویریسَنَن، خیلی​‌أنِ گمراهَ کؤئنَن.

¹² شرارت اونقدر زیادَ بنه که خیلی أنِ محبت سردَه بنه.

¹³ ولی هرکی که تا آخر بَیسی، نجات پیدا کؤئنه.

¹⁴ و ایی پادشاهی خوروم خبر تموم دنیا اعلؤم بنه تا هَمته قومؤنِ به گوائی ببی، هووخت دنیا به آخر رَسنه.

¹⁵ «پس اوچیزی​که دانیال پیغمبر اونه ’ویرانگری که اونه دئنِ أمره آدمِ اَجیشَ گینه‘ ایسم بنَه، مقدّس جیگاه میئن سرپا دینین

¹⁶ هووخت هر کس یهودیّه میئن بیسه، کوهؤنِ میئن در شنه.

¹⁷ و هر کس خونه بومِ جور بیسه، هیچی ویتنه بِه جیر نَئنه؛

¹⁸ و هر کس زمین سر بیسه، خوشِ قبا ویتنه بِه خونه ونگردنه.

¹⁹ وای بر شوکوم دار زناکون و مئرونی که ایی روزؤنِ میئن خوشونِ زاکونِ شیر دِئنَن!

²⁰ دعا بکونین که شیمه فرار گودن زمستون یا مقدس شنبه روز میئن نبی.

²¹ چونکه او زمون چنون پیله مصیبتی اتفاق دکِئنه که اونه مورسون دنیا بناجی تا اَلؤن اتفاق دنکته بو و هیچوختم اتفاق دنکِئنه.

²² اگه او روزؤن کوتاه نوبوُبی، هیچ آدمی جؤن سالم بدر نبوردَنابو، امّا سیوا بوبوکوئنه کوتاه بنه.

²³ «او زمون اگه ینفر شمره بوگوی، ”بینین، مسیح موعود إرِه ایسه!“ یا ”مسیح اوره ایسه!“ باور نکونین.

²⁴ چونکه دروغِ مسیحی ان و پیغمبرؤن الکی ویریسَنَن، نیشؤنه و پیله معجزه أن أَبِئنَن تا اگه ممکن ببی، حتّی سیوا بوبوکوئنم گمراه بکونَن.

²⁵ بینین، پیشتر شمره بوُتم.

²⁶ پس اگه شمره بوگُوئن، ”او بیابان میئن ایسه،“ اوره نشین. و اگه بوگُوئن: ”خونه میِئن ایسأ،“ باور نکونین.

²⁷ چون هیطو که برق آسمون شرق میئنای بیرون هنه و اونه نور تا غرب هم رسنه، انسونِ ریکه ظهور گودنم هیطو بنه.

²⁸ هر جا لاشه بنای، لاشخورون اوره جومَه بَنن.

²⁹ هو دَم، بعدِ او روزؤن مصیبت «”آفتاؤ تاریک بنه و ماهم ده نوتؤنه ستاره​أن آسمونای جیر کِئنن، و آسمونؤن قوتؤن به لرزه دکِئنه.“

³⁰ هووخت انسونِ ریکه نیشؤنه، آسمونِ میئن ظاهر بنه و همه دنیا قومون خوشؤنِ سینه سر کوتنِئنَن و انسونِ ریکه دینَن که قوت و پیله جلال اَمره، آسمونِ، اَبرؤنِ سر أَمَئدَره.

³¹ او خوشِ فرشته​أنِ شیپور پیله صدا أمره، سرا دِئنه و اوشؤن اونه سیوا بوبوکوئنه چهارکُنج دنیاجی، ایی طرف آسمونَ جی تا اویکته طرف جومَه کوئنن.

³² «الون، انجیر دارَ جی، ایی درسِ بگیرین: وختی اونه شاخه​أن تی تی کوئنه و وَلگ دئنه، فَهمنین که تابستون نزدیکِ.

³³ هیطورم، هروقت که ایی چیزؤنِ بینین، فَهمنین که انسون ریکه اَمَئن نزدیکِ، بلکه دَرِ سر ایسه.

³⁴ راست راستِ شمره گونم که تا ایی همه اتفاق دنکای، ایی نسل از بین نشنه.

³⁵ آسمؤن و زمین از بین شنه، امّا می گبؤن هرگی از بین نشنه.

هیشکس اونه روز و ساعت نودؤئنه

³⁶ «اما هیشکس او روز و او ساعتِ نودؤنه، جز پئر؛ حتّی آسمونِ فرشته​أن و اونه ریکاکَم اونای واخُوب نی​یَن.

³⁷ انسونِ ریکه ظهور وقت، نوح روزؤن مورسون بنه.

³⁸ قبل او روزونی که سیل بای، پیشتر از اونکه نوح کشتی میئن بشی، مردوم خوردَن و وودوشتن و زن گیتن و مَردِ بوئن.

³⁹ و نودونسَن که چی در پیشه، تا اونکه سیل بومَه و هَمَه خوشِ اَمره ببورده. انسونِ ریکه ظهورم هیطو بنه.

⁴⁰ هوموقع از دو ته مرداکی که زمین سر ایسَئن، یکته ویته بنه و اویکته بنَئه بنه.

⁴¹ و از دو ته زناکی که با هم آسیاؤ کأدرن، یکته ویته بنه و اویکته بنَئه بنه.

⁴² پس بیدار ببین، چون ندؤنین شیمه آقا چی روزی هنه.

⁴³ اینه بدونین که اگه صابخونه دؤنسی که دوز چه ساعتی هنه، نوگزاشت اونه خونای دوزی بکونن.

⁴⁴ پس شَمَرَم حاضیر بیسین، چونکه انسونِ ریکه، ساعتی هنه که اونه انتظارِ ندَئنین.»

⁴⁵ «پس او غلامِ اَمین و دانا کی ایسّه که، اونه ارباب اونه خوشِ خونه پیلتر چاگوده تا اوشونه خوراکِ به موقع هدَی؟

⁴⁶ خوش​بحال او غلؤمی که وختی اونه ارباب وگردنه، اونه هو کار سر بَینی.

⁴⁷ راست راستِ شمره گونم که اونه خوشِ تموم دارایی سر نِئنه.

⁴⁸ امّا اگه او غلوم، شرور ببی و خوشِ أمره فکر بکونی که ”می ارباب دیرهَ گوده،“

⁴⁹ و خوشِ همکارؤنِ آزار بدای، و عیاشون اَمره بخوری و وودوشی،

⁵⁰ او زمون اونه ارباب، روزی که انتظار ندَئنه و ساعتی که اونای واخوب نیه، هنه.

⁵¹ و اونَه از وسط دوخائله کؤئنه و ریاکارؤنِ جیگاه میئن تؤدنه، جایی که ونگ زئنن و گاز، گاز سر سوئنَن.