متّی 23 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

وای بر شمه ای عالمون

¹ هووخت عیسی خوشِ شاگردؤن و مردوم بوته:

² «تورات معلمون و فریسی فرقه عالمون، موسی تخت سر نیشتَن.

³ پس اوچیکه شمره گونَن، بَدأرین و انجوم بدین، امّا اوشونه مورسؤن عمل نکونین، چون اوچیزی که موعظه کوئنن، خودشؤن انجوم ندِئنن.

⁴ اوشون سنگین بارؤنِ دوَدَنَن و مردوم دوش سر نِئنن، امّا خوشؤن حاضر نیئن اونه حرکت دَئَنه بِه حتّی خوشؤنِ انگشتِ توکون بدِئن.

⁵ هر چی کؤئنن، اینه واسه که مردوم اوشونه بَینَن: آسمونی کتاب آیه أنِ نیویسَنن و خوشونِ بازو و پیشونی سر دوَدَنن و خوشؤنِ ردا پره پهنتر چأکوئنَن.

⁶ دوست دئنَن که جشنؤنِ میئن مجلسِ جور بنیشَن و عبادتگاه أنِ میئن بهترین جا بدارن.

⁷ و کوچه بازارِ میئن مردوم اوشونه سلام بوگوئن و ’اوستاد‘ دوخُوئنَن.

⁸ امّا شمه نوگزارین شمره ’اوستاد‘ دوخوئنَن، چونکه شمه فقط یکته اوستاد دئنین، و شمه همته برأرین.

⁹ هیشکسِ زمینِ سر ’پئر‘ دونخؤنین، چونکه فقط یکته پئر دئنین که آسمونِ میئن ایسأ.

¹⁰ و هنده نوگزارین شمره ’معلم‘ دوخوئنن، چونکه فقط یکته معلم دئنین، اونم مسیحِ.

¹¹ اونیکه شیمه میئن از همه پیل تره، شیمه خدمتکار ایسّه.

¹² چون هر که خوشِ پیل ترَه کونی، کوشتاکَه بنه و هر کس خوشِ کوشتاکَه کونی، پیلّه بنه.»

¹³ «وای بر شمه تورات معلمون و فریسی أن، ای ریاکارؤن! شمه آسمون پادشاهی دَرِ مردُم بِه دَودَنین، خودتؤن دیرون نشنین و جلوی اوشونی هم که راه میئن درن و خوائنن دیرون بوشونم گینین. [

¹⁴ «وای بر شمه ای تورات معلمون و فریسی أن، ای ریاکارؤن! شمه از یه طرف بیوه زناکؤنِ خونه چاپنین و از یه طرف دیگه ریاکارؤنِ مورسون شیمه دُعا درازِ دِئنین. هینه وسه، شیمه مکافات خیلی سختترَ بنه.»

¹⁵ «وای بر شمه ای تورات معلمون و فریسی أن، ای ریاکارؤن! شمه دریا و خوشکیه گردنین تا یه نفره شیمه دومباله رو چاکونین و وَختی ایطو بؤدین، اونه دوبرابر بدتر از خودتؤن، جهنّمِ زأک چأکوئنین.

¹⁶ «وای بر شمه ای کورِ راهنماأن که گونین: ”مهم نیه اگه ینفر معبدِ قسم بوخوری، امّا اگه معبدِ طلا قسم بوخوری، باید خوشِ قسّمِ عملی بکونی.“

¹⁷ ای کور نادونؤن! کویکته سرتره؟ طلا یا معبدی که، طلا مقدسَ کؤئنه؟

¹⁸ و هنده گونین: ”مهم نیه اگه ینفر قربونگاه سر​قسم بوخوری، امّا اگه قربونی ایِ که قربونگاه سر هنّه، قسم بوخوری، باید خوشِ قسّمِ عمل بکونی.“

¹⁹ ای کورؤن! کویکته سرتره؟ قربونی یا قربونگاهی که قربونیِ مقدسَ کؤئنه؟

²⁰ پس، اونی که قربونگاه سر قسم خؤئنه، هم به قربونگاه و هم به هر چی که اونه سر هَنّه، قسم خؤئنه.

²¹ هر که معبدِ سر قسم خؤئنه، معبد و هر چیزی که اونه مِیئن هنّه، قسّم بوخورده.

²² و هر کی آسمونِ سر قسّم بوخوری، خدا تختِ و اونی که اونه سر نیشته، قسّم بوخورده.

²³ «وای بر شمه ای تورات معلمون و فریسی أن، ای ریاکارؤن! چونکه شمه کوتکوتو و شیوید و زیره جی ده یک هدَئنِ حوکم بجا اَبِئنین. ولی عدالت و رحمت و امؤنتِ، که شریعت حوکمونِ میئن مهمتره، ندِه بو گینین. بأیستی ایشؤنِ عمل بکونین، بدون اینکه اوشونم خاطرَ جی ببرین.

²⁴ ای کورِ راهنماأن! شمه شوکوز الک سولاخای ردّه کؤنین، امّا شترِ فَوَرنین!

²⁵ «وای بر شمه ای تورات معلمون و فریسی ان، ای ریاکارون! چونکه شمه کاس پیاله بیرونِ پکَه کؤنین، امّا اونه میِئن طمع و عیاشی جی پورا گوده ایسه.

²⁶ ای کور فریسی! اوّل کاس پیاله میئنه پکَه کون که، اونه بیرونم پکَه بنه.

²⁷ «وای بر شمه ای تورات معلمون و فریسی ان، ای ریاکارؤن! چونکه شمه سفید‌َ بُو قبرؤنِ مورسونین که بیرونای قشنگ بنظر هنه، امّا اوشونِ میِئن مُرده​أنِ خاش و جورواجور نجیسی أناجی پور ایسّه!

²⁸ هینه واسه، شمرَم خودتؤنِ مردوم به صالح نیشون دِئنین، امّا شیمه باطن میئن ریاکاری و شّرَ جی پورا گوده ایسّه.

²⁹ «وای بر شمه ای تورات معلمون و فریسی ان، ای ریاکارؤن! چونکه شمه پیغمبرونِ بِه مقبره چأکونین و صالحونِ مزارِ تزئین کؤنین.

³⁰ و گونین: ”اگه أمِه پئرونِ دورؤن ايسأبيم، هرگی پیغمبرون خونِ فودنِ واسه اوشونِ اَمره شریک نوبونابیم.“

³¹ هینه واسه، شیمه ضد گوایی دِئنین که پیغمبرون قاتلؤنِ زاکؤنین.

³² الؤن که ایطوره، پس اوچیزیکه شیمه پئرون شروع بودَن، شمه به آخر برسؤنین.

³³ ای میلونؤن! ای افعی بزاسه أن! چطو مجازات جهنّمای فرار کؤنین؟

³⁴ چرِء که مو پیغمبرون و حکیمؤن و معلمونِ شیمه ورجه سرا دِئنَم و شمه بعضی​أنِ کوشَنین و صلیب سر هکشَنین، و بعضی​أنِ شیمه عبادتگاه​أنِ میئن شلاق زِئنین و شهر به شهر عذاب دِئنین.

³⁵ پس همته صالحون خون که زمینِ سر فوده بوبؤ، خون هابیل صالحای بِیته تا زکریا، بَرَخیا ریکه خون که اونه محرابگاه و قربونگاه میئن بکوشتَن، شیمه گردن دکئنه.

³⁶ راست راستِ شمره گونم که ایشون همه ایی نسلِ سر هنه.

³⁷ «ای اورشلیم، ای اورشلیم، ای شهری که پیغمبرونِ کوشنی و رسولؤنیِ که تی ورجه سرا دا بنن سنگسار کوئنی! چند بار خوأسّم یکته کولوشکن مورسون که خوشِ چیره أنِ خو پرِ جیر جومَه کؤئنه، تی زاکؤنِ جومَه کونم، امّا نخوأستی.

³⁸ بَین، شیمه خونه ویلَه گوده بومنسه مؤنه.

³⁹ چونکه شمره گونم که بازین مه نَینین تا روزی که گونین: ”موبارک ایسّه اونی که خداوند ایسمِ أمره هنه.“»