لوقا 9 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

دوازدته رسول مأموریت

¹ عیسی او دوازده ته رسول جومه گوده و دوخنده و اوشونه قوت و ایختیار هده تا همۀ دیوؤنِ بیرون کونن و ناخوشی أنه شفا بدِئن؛

² و ایشونه سرا دا تا خُدا پادشایی موعظه بکونن و ناخوشؤنِ شفا بَدئن.

³ ایشونه بوته: «هیچّی سفر به وینگیرین، نه دس چو، نه کوله بار، نه نون، نه پول. شیمه أمره دوته پیرهنم وینگیرین.

⁴ هر خونه ای میئن که بوشؤئین، تا زمونی که او محلای شودرین، او خونه میئن بَیسین.

⁵ اگه مَردم شمره قبول نودَن، اوشونه شهرای شوئن زمون، شیمه پائان خاکَ فلاکنین تا بودونن که خدا غضب اوشؤنه سر هنه.»

⁶ پَس رسولون راه دکتن، دهات به دهات شوئن و هر جا که رسِئن، خوروم خبرِ گوتن و ناخوشونِ شفا دئن.

⁷ و امّا همۀ ایی اتفاقؤن خبر، هیرودیسِ حاکم گوشِ برسِه. هیرودیس گیج و سرگردون بومُنسبو، چرِه که بعضی أن گوتَن عیسی هو تعمید دهنده یحیی ایسّه که مُرده أنَ جی ویریسَه.

⁸ بعضی أنم گوتَن ایلیای پیغمبر ظهور بوده، بعضی دیگرم گوتَن یکته از قدیمی پیغمبرون، زنده بوبوُ.

⁹ امّا هیرودیس بوته: «یحیی سرِ مو ببِئم. پَس ایی کیسه که ایی چیزونِ اونه باره ایشتؤنم؟» و اونه دومبال بو که عیسی بَینی.

پنج هیزار نفرغذا دئن

¹⁰ هیطو که رسولون وگرسَن، هرکاری که بوده بُن عیسی بوُتن. بازین عیسی اوشونه خوشِ اَمره یکته شهر به ایسم بِیْت‌صِیْدا ببورده.

¹¹ وختیکه جماعت اینه بفهمسَن عیسی دومبالسر بوشوئن. عیسی هم اوشونه به گرمی قبول بوده و ایشونه أمره خُدا پادشاهی جی گب بزه. و ناخوشونی که شفا خواستنِ، شفا بَده.

¹² الون ده غروب بوئدبو، او دوازه ته رسول عیسی ورَجه بومئن و بوتَن: «جَماعتَ سرادی تا دهاتون وباغ و بیجارونه دورو ور بوشُن، و غذا و سرپناه بیاجن، چرِه که اِره یکته دور دکته جا ایسّه.»

¹³ عیسی اوشونه بوته: «شمه خودِتؤن ایشونِ غذا بَدین.» بوتَن: «اَمه جز پنج ته نون و دوته ماهی هیچّی ندئنیم، مگه اینکه بشیم و همهء ایی مَردم به غذا بَینیم.»

¹⁴ اوره، دوروبر پنج هیزارته مرداک ایسابو. عیسی خوشِ شاگردؤنِ بوته: «مَردم پنجاته پنجاته بنیشؤنین.»

¹⁵ شاگردؤن ایطوری بوُدَن و همه بنیشؤنئن.

¹⁶ هوموقع عیسی پنج ته نون و دوته ماهی ویته، آسمؤنِ نیگاه گوده وبرکت بدا، اوشونه تیکه تیکه بوده و خو شاگردؤنِ هَدَه تا مَردم جلو بنِئن.

¹⁷ همه بُخوردَن و سیرَ بؤئن و زیاد بأرده غذاجی، دوازده ته سبد جوما گودن.

پطرُس اعتراف عیسی باره

¹⁸ یکته روز عیسی خلوت میئن دوعا کائدبو و اونه شاگردؤن فقط اونه امره ایسابُن. عیسی ایشونای بپورسه: «مَردم گونن مو کی ایسّم؟»

¹⁹ جواب بدائن: «بعضی گونن تعمید دهنده یحیی ایسّی، بعضی أنم گونن ایلیای پیغمبری، و بعضی هم تَه یکته از قدیمی پیغمبرون دوئنَن که زنده بوبوُ.»

²⁰ هی موقع عیسی ایشونای بپورسه: «شمه چی؟ شمه مَه کی دؤنین؟» پِطرُس جواب بَدَه: «تو هو مسیح موعود خُدا ایسی.»

²¹ بازین عیسی ایشونه جُلُوئه بیته و دستور بَدَه اینه هیشکس به نگین،

²² و بوته: «انسون ریکه که مو ایسم بایسّی خیلی رنج بَکشی و شیخؤن و کاهینون سرؤن و تورات معلمون اونه رّدَ کونَن و بکوشته ببی و سُومی روز میئن ویریسی.»

²³ بازین هَمَته بفرماسّه: «اگه کسی بخوای می دومبال بای، باید خوشِ حَشا بکونی، هر روز خوشِ صلیب ویگیری و می دومبال بَای.

²⁴ چونکه هرکی بخوای خوشِ جؤنه نجات بَدای، اونه از دَس دِئنه امّا هرکی می واسه خوشِ جؤنِ از دَس بدای، اونه نجات دِئنه.

²⁵ چی فایده دئنه که آدمی تمام دنیا بداری، امّا خوشِ جؤنِ دبازی یا اونه تلفَ کونی.

²⁶ چونکه هرکس از مو و از می گبون عار بداری، انسون ریکه هم هوزمون که خوشِ جلال و خوشِ پئرجلال میئن و مُقدس فرشته أن میئن هنه، اونای عار دئنه.

²⁷ اما راست راستِ شمره گونَم، یسری أن اِره ایسَئن که تا خُدا پادشایی نینَن، موردَن مزَه ونچیشَنَن.»

وگرسنِ عیسی دیم

²⁸ دورَه وَر هشت روز که ایی گبونای بُگُذشته، عیسی، پِطرُس و یوحنا و یعقوبَ ویته و یکته کوه جؤر بُشو تا دوعا بکونی.

²⁹ هو حال میئن که دوعا کائدبو، اونه دیم وگرسه و اونه رخت و لیباس سفیدَ بؤ و سوسو زی.

³⁰ یدفاری دوته مَرداک، موسی و ایلیا، پیدا بوبؤن، اونه امره بنا بودن به گب زئن.

³¹ اوشون جلال میئن ظاهر بوئن و عیسی أمره مردم آزادیای که اونه موردن أمره انجوم بو گب زئن که خیلی زود اورشلیم میئن اتفاق دکِئنه.

³² پِطرُس و اوشونی که اونه أمره بوئن خیلی ایشونه خوء دبو، امّا هیطو که واخوبَ بوئن، عیسی جلال و او دوته مَرداک که اونه وَرجه ایسابُن بدِئن.

³³ زمونی که او دوته ان عیسی ورجائی شوئدبون، پِطرُس بوته: «اوستاد، امه ایسأئن اِره خوبه! بدا سوته سرپناه بسازیم، یکته تئبه، یکته موسی به و یکته هم ایلیای به.» پطرس نودُنَس چی گوتدره.

³⁴ ایی گب حله پِطرُس زوبؤن سر هنّه بو که یکته ابر پیدا بوبو و اوشونه سر سایه توده. هیطو که ابر میئن شوئدبون، ترس بوخوردَن.

³⁵ هوموقع یکته صدا ابر مِئنا جی بیرون بومه که «ایی ایسّه می ریکای می انتخاب بوبؤ؛ اونه گوش بدین!»

³⁶ و هیطوکه صدا قطَع بو، عیسی تنهایی بدِه ئن. شاگردؤن هیچی نوتن و او زمون از اوچیکه بدِه بُن، هیشکسِ بروز ندئن.

دیو بزِه ریکه شفا

³⁷ فردایی روز، هیطو که کوهَای جیر بومَئن جیمِعته زیادی عیسی بدِئن.

³⁸ یدفاری یکته مَرداک جَمعیت میئنای داد بزِه: «اوستاد، تَه منّت کوئنم لطف أمره می ریکه سر نظر تؤدی، چونکه می هی یکته زاکِ.

³⁹ یکته روح یدفائری اونه ‌گینه و او هودَم نعره کشنه و پرکنه و غش کوئنه، جوری که اونه دَهَن کَف کوئنه. ایی روح به زور اونه ویلَه کوئنه و اونه نیمه جون اوره نِئنه.

⁴⁰ تی شاگردؤن منّت بودَم او روحِ اونای بیرونا کونَن، امّا نُتونسّن.»

⁴¹ عیسی جواب بَدَه: «ای نسل بی‌ایمون و کج رُو، تا کی شیمه اَمَرِه بوبُم و شَمَره تحمل بکونم؟ تی ریکاکه اِره بأر.»

⁴² هو وخت که ریکای عیسی طرف أمادبو، دیو اونه به گِل بزه و به غَش تؤده. امّا عیسی او پلید روحِ تَشَر بزِه و او ریکه شفا بَدَه و اونه خو پئر دَس پسپورده.

⁴³ مَردم همته خدا بزرگی جی حیرونَ بوئن هو زمون میئن که همته عیسی کارونا جی در عجب بوئن، او خوشِ شاگردؤنِ بوته:

⁴⁴ «اوچیزیکه خوانَم شمره بوگُم خوب گوش بکونین: انسون ریکه که مو ایسّم مَردم دَس امره تسلیمَ بنه.»

⁴⁵ امّا شاگردون اونه منظورِ نفَهمسن. چونکه اوشونای جا بده بومؤنسه بو تا اوشونه حالی نبی و ترسِئن ایی قضیه اوناجی بپورسن.

کی از همه پیلتر ایسّه؟

⁴⁶ یکته روز شاگردؤن میئن ایی بگو مگو بوبؤ که کویَکته از اوشون همه کسای پیلّه تره.

⁴⁷ عیسی که دونَس اوشون دیل میئن چی گوزرنه، یکته زاکِ کیشَیته و بأرده خوش کنار،

⁴⁸ و اوشونه بوته: «هر‌که ایی زاکِ می ایسم واسه قبول بکُونی؛ مَه قبول بوده و هرکی مَه قبول بکونی، می سرا داکه قبول بوده. چونکه شیمه میئن اونی پیله تره که از هَمه کوشتایتر ببی.»

⁴⁹ یوحنا بوته: «اوستاد، یکنفره بدِئم که تی ایسم امره دیو بیرونَ گود، امّا چون از اَمه نُبو، اونه جُلُوئه بَیتیم.»

⁵⁰ عیسی بوته: «اونه جُلُوئه نگیرین، چونکه هرکی برضد شمه نیه، شیمه اَمَرِه ایسّه.»

عیسی قبول نوبُئن سامِره میئن

⁵¹ وختی که زمون وگرسن عیسی به آسمؤن نزدیکَ بؤ، او مصممَ بو که اورشلیم سو بشی.

⁵² پَس خوشای جلوتر، چندنفر سرا دا که یکته از سامریون دهاتون بوشؤئن تا اونه به همه چیه حاضر کونن.

⁵³ امّا اوره مردومؤن اونه قبول نُودَن، چونکه اورشلیم سو شوئدبو.

⁵⁴ وختیکه اونه شاگردؤن، یعقوب و یوحنا، اینه بدِئن، بوتَن: «ای آقا، خوائنی بوگویم آتش آسمونای بواری و همۀ اوشونه سر به نیست بکونی [هیطو که ایلیا بوده]؟»

⁵⁵ امّا عیسی اوشونه وگرسه، تشر بزه [و بوته: «شمه نودُنین از کویَکته روح ایسّین!

⁵⁶ چونکه انسون ریکه که مو ایسم نومَه که مَردم جونِ بگیری بَلکه بومه تا نجات بَبَخشی.»] بازین یکته دهات دیگه میئن بوشؤن.

عیسی دومبال گودن بها

⁵⁷ راه میئن، یه نفرعیسی بوته: «هر‌جا بشی، تی دُومبالسر هنم.»

⁵⁸ عیسی جواب بَدَه: «شالؤن خوشؤنِ به لونه‌ دَئنن و آسمون پرنده انم فک، امّا انسون ریکه که مو ایسّم هیچ جا ندَئنه خوشِ سر بنای.»

⁵⁹ عیسی یه نفر دیگه بوته: «می دُمبال بیه.» امّا او جواب بَدَه: «آقا، اول بدا بوشوم تا می پئر بمورده پس، گلَ کونم و بائم.»

⁶⁰ عیسی اونه بوته: «بدا مُرده أن، خوشونه مُرده أن گلَ کونن؛ تو بَشو و خُدا پادشاهی به موعظه بَکون.»

⁶¹ یکته دیگه بوته: «آقا، تَه دُمبال کوئنَم، امّا اول بدا تا وگردم و می خانواده امره خداحافظی بکونم.»

⁶² عیسی جواب بده: «کَسی که خو دستِ شخم زئنه ببری و خو پشت سر نیگاه کونی، خُدا پادشاهی به قابیل نیه.»