لوقا 8 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

زناکونی که عیسای پیروی گودن

¹ بازین، عیسی شهر به شهر و دهات به دهات گردس و خُدا پادشاهیِ خوروم خبر هدَئ. او دوازده ته شاگردم اونه امره بُوئن،

² و چندته از زناکون که پلید روحون وناخوشی جی شفا بیته بُن: مریم نامدار به مَجْدَلیّه که اونای هفتِ دیو بیرونَ بُو بو،

³ یوآنّا خوزا زنائک، هیرودیس مباشر، سوسن و خیلی دِه از زناکون که خوشون دارایی أمره عیسی و اونه شاگردونِ به خدمت گودن.

کشاورز حیکایت

⁴ وختی که مَردم خیلی شهروناجی عیسی دِئن به اَمئن و جَمعیت زیادی جومَه بؤ بُن، عیسی ایی حیکایت بارده:

⁵ «روزی یکته کیشاورز خوشِ دنه فوکونی به، بیرون بُشو. وختی که دنه فوده دبو، أنی راهِ میئن بکالسه، و دمته بوبؤ و آسمونِ پرنده أن اوشونه بوخوردَن.

⁶ أنی کم چؤر زمین میئن بکالسه، و هیطو که سبزَ گوده، خشکَ بوُ، چرِه که او زمین آؤ نداشت.

⁷ أنی کم تیفؤنِ میئن بکالسن و تِیفؤن، دنه امره تی تی بودَن و اوشونه خفه بودَن.

⁸ امّا اَنی از دنه أنم خُوروم زمین میئن بکالسه و سبزَ گوده و صد چندؤن بار بَئرده.» وختی که عیسی ایی حیکایت تمنه گوده، پیله صدا أمره بوته: «هر‌کی گوش، ایشتؤسن به دئنه، بشتؤئه!»

⁹ اونه شاگردؤن ایی حیکایت معنیِ اوناجی بپورسئن.

¹⁰ عیسی بوته: خُدا ایی قدرت شمره بدا که پادشایی رازؤنِ معنیِ بفهمین، اما بقیه مردومِ به حیکایت مورسؤن گب زِئنم، تا: «”نیگاه بَکُونن، امّا نَینَن؛ بشتؤئن، امّا نفهمَن.“

¹¹ «ایی حیکایت معنی اینه: دَنه، خُدا کلام ایسّه.

¹² دَنه أنی که راه میئن کِئنه، هوکَسؤنی ایسّئن که کلام ایشتؤنَن، امّا ابلیس هنه و اونه اوشونه دیلاجی دوزی کوئنه، تا نتونن ایمون بأرن و نجات پیدا کونن.

¹³ دَنه أنی که چؤر زمین میئن کِئنه هو کَسؤنی ایسّن که هیطو که کلام ایشتؤنن، اونه ذوق امره قبول کُوئنن، امّا بنه نوکوئنن. ایشون اَنی زمونِ که ایمؤن دئنَن، امّا محک زِئنه وخت، خوشونِ ایمؤنِ از دَس دِئنَن.

¹⁴ دَنه أنی که تیفونِ میئن کِئنه، هو کَسونی ایسّن که ایشتؤنَن، امّا دومبالتر دیل نیگرونئن، مال ومَنال دنیا و زندگی کیفؤن اوشونه خفه کوئنه و بار نَئبِئنن.

¹⁵ امّا دنه أنی که خوروم زمین میئن کِئنه، هو کَسؤنی ایسّن که خدا کلام ایشتونن یکته دیل پاک و خوب امره اونِ قائیم دَئنن و صبر و تحمل أمره بار أَبِنن.

چراغ حیکایت

¹⁶ «هیشکس یکته گردسوزِ روشنَ نوکئنه تا اونه سَر نوخون بنای یا اونَه تخت جیر بنای! بَلکه گردسوز چراغدؤن سر نِئنَن تا هرکس دیرون بای، اونه روشنایی بَینی.

¹⁷ چونکه هیچّی جا دخوته نیه که آشکارَ نبی و هیچّی جا بدَه نیه که رو نبی.

¹⁸ پَس دقت بَکونین که چُطو اِیشتؤنین، چونکه اونی که دَئنه بیشتر هَدَه بنه و اونی که ندئنه، هو أنی کی هم که گومُؤن کوئنه دئنه، اونای هَیته بنه.»

عیسی مَئر و برارون

¹⁹ ایی میئنه، عیسی مئر و برارون بومَئن تا اونه بَینَن، امّا جَمعیت جوری بو که نتونسّن اونه ورجه بوشُوئن.

²⁰ پَس عیسی به خبر بأردن که: «تی مَئر و برارون بیرون ایسَئن و خوانَن تَه بَینَن.»

²¹ اما عیسی در جواب بوته: «می مَئر و برارون کَسونی ایسّن که خُدا کلام ایشتؤنَن و اونه عمل کؤئنَن.»

عیسی دریا کولاکَ آرومَ کوئنه

²² یه روز عیسی خوشِ شاگردؤنِ أمره یکته نوء سوارَ بو و اوشونه بوته: «او طرف دریا بشیم.» پَس پیش بوشوئن.

²³ و هیطو که دریا میئن شوئدبون، عیسی خوء بیته. یدفاری یکته کولاک بومَه، جوری که نوء، آؤَ جی پُرا بو و اوشونه جؤن به خطر دکته.

²⁴ شاگردؤن عیسی ورجه بوشؤئن و اونه ویریسؤئنِئن، بوتَن: «اوستاد، اوستاد، دَموردیم!» عیسی ویریسَه و باد و دریا کولِ تَشَر بزِه. کولاک بخوته و دریا آروم بیته.

²⁵ پَس خوشِ شاگردون بوته: «شیمه ایمؤن چی بوبؤ؟» شاگردؤن بترسه بوئن و مات بزه همدیگرِ گوتن: «ایی کیسه که حتی باد و آؤِ فرمون دِئنه و اوناجی فرمون بِئنَن.»

دیو بزِه مَرداک شفا

²⁶ پَس اوشون نوء أمره جراسیان ولایتِ برسِئن که اوطرفِ دریا، جلیل ولایت روبرو بو.

²⁷ وختی که عیسی دریاکنار وَر قدم بنا، یکته دیو بزِه مَرداک از او شهر مَردمون اونه بدِه. او خیلی وخت بو رخت دوندُبو و هیچ خؤنه‌ای نداشت، بَلکه قبرون میئن خوشه زندگی گود.

²⁸ هیطو که او عیسی بدِه، نعره بَکشِه و خو دیم أمره اونه پا جیر بَکَته و ژگله بوده و بوته: «اَی عیسی، خدای متعال ریکه، تو می اَمرِه چی کار دَئنی؟ تَه منّت کوئنَم مه عذاب ندی!»

²⁹ چونکه عیسی پلید روحِ دستور بَدَه بو که اونای بیرون بای. او روح چَن بار اونه بِیته بو و با اونکه اونه دَست و پائنه غل و زنجیل امره دَوَسّبون و اونه پاستَن، زنجیلِ وُئسنی و دیو اونه بیابؤن سوهکشی و بورد.

³⁰ عیسی اونای بپورسه: «تی ایسم چیسّه؟» جواب بَدَه: «قُشون» چونکه خیلی دیوؤن، اونه میئن بُشوبُن.

³¹ اوشون عیسی، منّت بودن و بخواسن دستور ندای که ایشون، جهنم چاه میئن بوشوئن.

³² او نزدیکی، یکته پیله گله خوک ایسابون که یکته پوشته ور غذا خوردبون. دیوؤن عیساجی منّت بوُدَن ایجازه بدای خوکؤن میئن بوشوئن، و اونم اجازه بدا.

³³ پَس، دیوؤن او مَرداکاجی بیرون بومئن و خوکؤن میئن بوشؤئن، و خوکؤن فوتولَ بوئن و پوشته جورای دریا مِیئن دکتن و دموردَن.

³⁴ وختی که خوکبونون اینه بدِئن، فرار بودن و شهر و دهات میئن ایی جریونِ نقل بودَن.

³⁵ هی موقع مَردم بیرون بومَئن تا اوچی که پیش بمابو بَینَن، هیطو عیسی ورجه برسئن و بدِئن او مَرداکی که دیوؤن اوناجی بیرون بومه بون، خو رخت دوُده و عاقیلؤن مورسؤن عیسی پائنِ ورجه نیشته، بَترسه ئن.

³⁶ هو کَسؤنی که ایی جریون خوشون چیشم امره بدِه بُوئن، ایشونه به بوُتَن که دیو بزِه مَردکای چُطو شفا هَیته بو.

³⁷ پَس همۀ جَراسیان دوروبر مَردم عیسای بخواسّن ایشونه ورجای بشی، چونکه وحشتناک ترسی اوشؤنِه بیته بو. عیسام نوء میئن بنیشته و وگرسه.

³⁸ او مَردکاکم که دیوؤن اوناجی بیرون بومه بُن، عیسی منّت بوده ایجازه بدای اونه امره بَشی، امّا عیسی اونه سرا دا و بوته:

³⁹ «تی خونه سو وگرد و اوچیزیکه خُدا تِه به بوده، مردمِ بگو.» پَس او مردکه بوشُو و تموم شهر میئن جار بزه که عیسی اونه به چی بوده.

ناخوش زناک شفادئن و یایروس لاکو زنده گودن

⁴⁰ هیطو که عیسی وگرسه، جماعت گرمی امره اونه پیشواز بوشُئن، چونکه همه اونه چیشم براه بوئن.

⁴¹ ایی میئنه، یکته مَرداک به ایسم یایِروس، که عبادتگاه یهود پیلتر بو، بومه و عیسی پا جیر بکته، منّت بوده که بأی اونه خونه،

⁴² چونکه اونه یکدنه لاکو که دوازده سال سین داشت، مُرده دبو. وختی که عیسی راه میئن دبو، جمعیت سربسر اونه سر زور بئردن.

⁴³ او میئنه، یکته زنکای بُو که دوازده سال خونشویی داشت و [با ایی که تمام خوشِ داراییَ طبیبونِ به خرج بوده بو،] هیشکس منّیس اونه علاج بُکُنی.

⁴⁴ او زنکای پوشت سرای خوشِ عیسی برسونه و اونه ردا پرَه دَست بکشه. هو دَم اونه خونشویی بَند بومه.

⁴⁵ عیسی بپورسه:«کی مَه دست بزه؟» وختی همه حَشا بودَن، پِطرُس بوته:«اوستاد، مَردم از هرسو تَه دورَه گودَن و تی سر زور اَردرن!»

⁴⁶ امّا عیسی بوته:«یه نفر مَه دَست بزه! چونکه بفهمسم یکته نیرو می جی بیرون بومَه!»

⁴⁷ او زناکم بدِه منئه جا بوخوری، هیطو که ترسون بو و پَرکَسده بو جلو بومه و اونه پا جیر بکته و همکس جلو بوته که چرِه اونه دست بزه و چُطو هو دَم شفا بیته.

⁴⁸ عیسی اونه بوته: «لاکو، تی ایمؤن تَه شفا بَدَه. بشو بسلامت.»

⁴⁹ عیسی حله گب زئدبو که یه نفر از یایروس خونه، که عبادتگاه پیلتر بو بومه و بوته: «تی لاکوی بمورده، دِه اوستاد زحمت ندین.»

⁵⁰ عیسی هیطو که اینه بشتؤسه یایروسِ بوته: «واهیمه ندار! فقط ایمؤن بَدار و تی لاکو شفا هَگینه.»

⁵¹ وختی که یایروسِ خونَه برسه، نوگذاشته هیشکی جز پِطرُس و یوحنا و یعقوب و او لاکو پئر و مَئر اونه امره خونه میئن بائن.

⁵² همۀ مَردم او لاکو به شیوُن گودن و ونگ زِئن. عیسی بوته: «ونگ نزنین، چونکه نمورده بَلکه خوته.»

⁵³ اوشون عیسی روخشنای تَن، چرِه که دونَسَن که او لاکو بمورده.

⁵⁴ امّا عیسی او لاکؤکه دَستِ بیته و بوته: «لاکوی، ویریس!»

⁵⁵ لاکوکه روح وگرسه و هو دَم خوشِ جا سرای ویریسا. عیسی بفرماسّه «یچی هدین او بوخوری.»

⁵⁶ او لاکو پئر ومئر غاغه بوبُن، امّا عیسی اوشونه حُکم بوده که ایی اتفاق هیشکسِ نوگُئن.