لوقا 6 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی مقدس شنبه صاحاب

¹ یکته از مقدس شنبه روزؤن میئن، عیسی گندوم کلِه میئنای امادبو و اونه شاگردؤن گنُدم قوشه أن بچِئن و خوشؤنِ دَس امره بوسؤئسَن، خورده دبون.

² امّا چَنته فریسی فرقه عالمؤن بوتَن: «چرِه کاری کأدرین که مقدس شنبه میئن نباید گودن؟»

³ عیسی جواب بَدَه: «مگه نوخوندین که داوود چی بوده، او زمون که خودش و اینه یاروُن وَشته بُوئن؟

⁴ چوطو او خدا خونه میئن دیرون بوشو و او مقدس نونی که خدا به تقدیم بوبو بؤ و فقط کاهینون تینسن بوخورن بخورده و خوشِ شاگردونم هده؟»

⁵ و اونه دُومباله عیسی بفرماسّه: «انسون ریکه که مو ایسم مقدس شنبه صاحاب ایسّه.»

شفای مرداکی که اینه دست لام بو

⁶ یکته دیگه از مقدس شنبه أن، عبادتگاه میئن بومه و تعلیم دئنه شروع بوده. یکته مَرداک اوره ایسابو که اونه راست دَس خشکَ بوُ بو.

⁷ تورات معلمؤن و فرَیسی أن فرقه عالمون، عیسی پاستن تا بَینَن که مقدس شنبه روز میئن کسیِ شفا دِئنه یا نه؛ چونکه منتظر بهونه بُن تا اونه بهتون بزنن.

⁸ امّا عیسی که اوشونه فکرونای واخُب بو، دَس خشک بو مَرداک بوته: «بیه اِره بیس.» اونم ویریسا و اوره بیسه.

⁹ عیسی اوشونه بوته: شمرای بپورسِئم، کویکته کارِ مقدس شنبه میئن باید انجوم دَئن: خوبی یا بدی، آدمی جؤنِ نجات دَئن یا اونه سر به نیست گودَن؟»

¹⁰ پَس اوشونیِه که اونه دور جومه بوبؤنِ نیگاه گوده و بازین او مَرداک بوته: «تی دَستِ درازا کون!» او مردکه هیطو بوده، و اوَنه دَست خوبَ بوُ.

¹¹ امّا اوشون خیلی برَزَخ بوئن و همدیگر امره گب به بینشتَن که عیسی امره چی بکونیم.

دوازدته رسول دوجین گوودن

¹² یکته از او روزؤن، عیسی دعا واسه کوه جؤر بُشو و شؤِ خُدا پرستش میئن به صوب برسؤنه.

¹³ صوبه دم، خوشِ شاگردؤن دوخونده، و از اوشونه میئن دوازده نفر دُوُجین بوده و ایشونه رسول دوخنده:

¹⁴ شَمعون (که اونه پِطرُس ایسم بنه)، آندریاس (پطرُس برار)، یعقوب و یوحنا، فیلیپُس، بَرتولْما،

¹⁵ مَتّی، توما، یعقوب حلفای ریکه، شَمعون نامدار به وطن پرست،

¹⁶ یهودا یعقوب ریکه، و یهودای اَسْخَریوطی که اونه، خیانت بوده.

’خوشا به شمه حال‘

¹⁷ عیسی ایشونِ اَمرِه کوهای جیر بومه و یکته صاف جا سر بیسه. خیلی ان از او شاگردؤن و خیلی از مَردم سراسر یهودیه، اورشلیم و صور و صِیدون دریا کنار شهرون، اوره ایسَابُوئن.

¹⁸ اوشون، بومه بُن تا اونه گبؤن بشتؤئن و از خوشونه ناخوشی أن شفا بگیرن؛ کَسؤنیم که پلید ارواح دَشتن، شفا گیتن.

¹⁹ مَردم هَمتّه تقلّا گودَن تا خوشونِ دستِ اونه برسونن، چونکه یکته نیرو اونای بیرون اَمَه که همته شفا دَئ.

²⁰ بازین عیسی خوشِ شاگردؤنِ نیگا گوده و بوته: «خوشا به حال شمه که ندارین، چونکه خُدا پادشایی شیمه شِه.

²¹ خوشا به حال شمه که الؤن وشتَه ایسّین، چونکه سیرَ بنین. خوشا به حال شمه که الؤن ونگ زِئدرین، چونکه خنده کُوئنین.

²² «خوشا به حال شمه بازین که مَردم، انسون ریکه واسه که مو ایسّم، شمره پیراسّه بو منِئن و شَمره خوشون مئنای بیرون تودَئن و فحش بَدئن و بَدنومَ کونن.

²³ او روز میئن، ذوق أمره دست و رقص بکُونین، چونکه شیمه پاداش آسمون میئن پیلّه ایسه. چرِه که اوشون پئرون هم پیغمبرون اَمرِه هیطوری بوُدَن.

²⁴ «امّا وای بر شمه که مال و مَنال دئنین، چونکه شمه شیمه خوشی أن بیاتین.

²⁵ وای بر شمه که الؤن سیرین، چونکه وشتَه بنین. وای بر شمه که الؤن خنده کُوئنین، چونکه عزا گینن و ونگ زئنین.

²⁶ «وای بر شمه اوزمونی که همه شیمه تعریف بکونن، چونکه اوشونِ پئرون هم دروغی پیغمبرون اَمرِه هیطوری بوُدَن.

شیمه دشمنؤن محبت بکونین

²⁷ «امّا اَی شمه که گوش دائدرین، شیمه به گونم که شیمه دُشمنونَم محبت بکونین و اوشؤنی که پیراسّه بو منِیئن، خوبی بُکُونین.

²⁸ هر کس که شمره لَعن کُوئنه برکت طلب بکونین، و هر کس که شمره آزار دِئنه دوعای خیر بکُونین.

²⁹ اگه کَسی تی یکته دیمِ کشیده بزَنی، تی اوته دیمَم بدار بزنی. اگه کَسی تی قبا تا جی هیته، تی پیرَئنم اونای دریغ نکون.

³⁰ محتاجِ اوچیزی که خوائنه اونه هدی، و اونی که تی مالِ برده دره، اونای پَس هنگیر.

³¹ هو کردوکارونیِ بکُونین که خوائنین مردم شیمه اَمرِه بکونن.

³² «اگه هَچی اوشونه به محبت بکُونین که شمره محبت کأدرن، چی فایده دَئنه؟ حتی گُناهکارون هم خوشونه دوستدارونِ محبت کؤئنَن.

³³ و اگه فقط هوشؤنی به خوبی بکُونین که شمَره خوبی کُوئنَن، شمره چی فایده دئنه؟ حتی گُناهکارون هم هیطو کؤئنَن.

³⁴ و اگه فقط هوشؤنی قرض هَدین که دونین تاوان هدِئنن، شیمه به چه سودی دئنه؟ حتی گُناهکارون هم گنُاهکارون قرض هدِئنَن تا یکته روز ایشونای پساگیرَن.

³⁵ امّا شمه، شیمه دشمنؤنِ به محبت بکُونین و اوشونِ به خوبی بکُونین، و بدون تاوان هَیتن، قرض هَدین، چونکه شیمه پاداش پیله ایسّه، و خُدای متعال زاکؤن بنین، چونکه خدا، ناشکرون و بدکارون أمره مهربؤن ایسّه.

³⁶ رحیم ببین، هیطوکه شیمه پئر رحیم ایسّه.

مردم قضاوت گودن

³⁷ «قضاوت نَکونین تا شمره قضاوت نکونن. محکومَ نکونین تا محکومَ نبین. گذشت بکونین تا شمره گذشت بکونن.

³⁸ هَدین تا شمره هَدَه ببی. یکته پُرا گوده عیار، بتپؤنه، توکون بَدَه شیمه دامن پره مِیئن فُبُوه بنه! چونکه هر عیار أمره که هَدین، هو عیار امره شمره هَدَه بنه.»

³⁹ و عیسی ایی حیکایتم اوشونِ به بارده: «مگه کور تینه یکته کور دیگه دستِ بگیری؟ مگه هردو چاه میئن دَنکِئنَن؟

⁴⁰ شاگرد، خوشِ اوستادای سرتر نیه، امّا هرکس حَسّابی تعلیم بگیری، خوش اوستاد مورسؤن بنه.

⁴¹ «چرِه بیشپیل تی برار چیشم میئن اینی، امّا از یکته کُنده که تی چیشم میئن دئنی واخُوب نیئی؟

⁴² چُطو تینی تی برارَ بوگوی: ”برار، بدا بیشپیل تی چیشمای بیرون بائرم“، ولی کُنده تی چیشم میئن نَینی؟ اَی دورو، اول کنده تی چیشمای بیرون بأر، بازین بهتر دینی تا بیشپیل تی برار چیشمای بیرون بأری.

دار، و اونه بار

⁴³ «هیچ خوروم داری، بَد ‌بار نأبنه و هیچ بَده داری، خوروم بار هندئنه.

⁴⁴ هر داریِ اونه بارَ أمره تینی بشناسی. نه از تیف کوله تینی انجیل چیَن، و نه از بولوش بنه، انگور!

⁴⁵ خوروم آدم خوشِ خوب صندوقِ دیلای خوبی بیرون أبِنه، و بد آدم خوشِ بد صندوق دیلای بَدی. چونکه زوبؤن اوچیزیکه دیل اوناجی پورا گوده ایسّه، گب زِئنه.

بلد معمار و نادون معمار

⁴⁶ «چُطو ایسّه که مَه ”آقا، آقا“ گونین، امّا اوچیزیکه گونَم عمل نوکُئنین؟

⁴⁷ اونی که می ورجه هَنه می گبؤنِ ایشتؤنه و اونه عمل کوئنه، شمره نیشؤن دِئنم کیِ مؤنه.

⁴⁸ اونیه مؤنه که یکته خونه چاگودن به، زمینِ گود کبِئنه و خونه پیِ سنگ سر نِئنه. هیطو که سیل بائ و روته آؤ او خونه سَر فَبی، منئه اونه توکون بَدای، چونکه قُرص بساته بوبوُ.

⁴⁹ امّا او که می گبؤن ایشتؤنه ولی اونه عمل نوکُئنه، اونیه مؤنه که یکته خونه‌ بی پی، خاک سَر بَساتّه. هیطو که روته آؤ او خونه سَر زور بأرده، هو دَم فگرسه و پیله خرابی بجا بنَه.»