لوقا 5 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی اولی شاگردؤن

¹ یکته روز که عیسی جنیسارِتِ دریا ور ایسابو و جَمعیت از هرسو اونه سر دکالسبون که خُدا کلام بشتؤ أن،

² دریا کنار، دو ته نوء بَده که صیادون اوشوناجی بیرون بومئن و خوشونِ سالیِ شورده دبون.

³ پس عیسی یکته او نوئونِ که شعمون شی بو سوارَبؤ و اونای بخواسّه نوءِ، اَنی دریا کناراجی دورَ کونی. بازین خودش نوء میئن بنیشته و بنا بوده مَردم آموتن.

⁴ هیطو که اونه گبون به آخر برسه، شعمونِ بوته: «نوئه یکته جلف جا بَبَر، و سالیِ أن، صید واسه آؤ میئن تَؤدین.»

⁵ شَمعون جواب بَدَه: «اوستاد، تمام شب حَسّابی زحمت بکشیم و هیچّی نیتیم. امّا چون تو گونی، سالیِ آؤ میئن تَودئنیم.»

⁶ وختی ایطوری بُودَن، اَنقَد ماهی بیتن که پُور نوموُنسه بو اوشون سالی پاره بَبی!

⁷ هینه وَسه، خوشؤن شریکؤنِ که اویکته نوء میئن ایسابؤن اشاره امره بخواسّن تا ایشونه کمکِ به بئن. اوشون بومئن و هر دوته نوء اَنقَدَه ماهی جی پُورا گودن که پُر نوموُنسه بو آؤ میئن جیرَ شوئن.

⁸ اما شَمعون پِطرُس هیطو که ایی اتفاق بدِه، عیسی پَائان جیر بکَته و بوته: «ای خُداوند، می جَی دورَ بو، چونکه گناهکار مرداکم!»

⁹ چرِه که خودُش و اوشونی که اونه أمره بوئن از او اتفاقی که صید موقع دکته بو ماتَ بوبوئن.

¹⁰ یعقوب و یوحنا و زِبِدی ریکاکون هم که شعمون شریک بوئن، هی حالِ داشتن. عیسی شعمون بوته: «واهیمه ندار، بازین دِه مَردم صید کؤئنی.»

¹¹ پَس اوشؤن خوشونِ نوءأنه دریاکنار بأردن و همه چیه ویلَه گودَن، اونه دومبالسر راه دکتن.

عیسی یکته جزامیِ شفا دئنه

¹² یکته روز دیگه که عیسی یکته شهرؤن میئن ایسابو، مَرداکی بومه که جزام اونه تمؤم جؤنِ بیته بو. هیطو که عیسی بدِه، خوشِ خو دیمِ أمره زمین سر تؤدَه و مّنت گود و گوت: «آقا، اگه بخوای تینی مَه شفا بدَی.»

¹³ عیسی خوشِ دَس درازا گوده و اونه سرِ بکشه و بوته: «خوانم؛ شفا بگیر!» هو دَم، جزام او مَرداک جونای بوشؤ.

¹⁴ بازین عیسی اونه دستور بده: «هیچّی هیشکس نُگو بعد بوته: بُشو تَه کاهین نیشون بدی و تی شفا گیتنِ به قربؤنی ای که موسی بفرماسّه، پیشکش بکون، تا اوشونه به گوایی بَبی.»

¹⁵ با ایی همه، عیسی خوروم کارون خبر بیشتر و بیشتر پخشَ بو، جوری که خیلی از جَماعت جومَه بُوئن تا اونه گبونِ بشتؤئن و خوشون ناخوشی أنَ جی شفا هگیرَن.

¹⁶ امّا عیسی خلوت جیگان شو و دعا گود.

فلج مَرداک شفا

¹⁷ یکته از او روزون که عیسی مردم آموته دبو، فریسی أن فرقه عالمون و دین عالمؤن که همه جلیلَ جی و یهودیه شهرون و هم اورشلیمای بومابون و اوره نیشتِه بُن، خُداوندِ قوت، ناخوشؤنِ شفادئنِ به عیسی امره بو.

¹⁸ اوره چَن ته مَرداک راهَ جی برسئن که یکته فلجِ تخت سر برده دبون. ایشون تقلّا بؤدَن اونه خونه میئن بَبَرن و عیسی جلو بَنئن.

¹⁹ امّا چونکه جَمعیت خیلی زیاد بو، راهی نیاتّن، خونه بؤم سر بوشئن و سفالون میئنای فلج او تخته امره جیر سرا دائن و جَمعیت میئن، عیسی جلو بنئن.

²⁰ وختی که عیسی ایشونه ایمونِ بدِه، بوته: «ای مَرداک، تی گُناهون بَبَخشِه بوبوُ!»

²¹ امّا تورات معلمون و فرَیسی أن خوشون امره فکر بودَن: «ایی کیسه که کُفر گونه؟ به جز خُدا کی تینه گنُاهونِ بَبَخشی؟»

²² عیسی بفهمسّه چی فکرِ کأدرن و بپورسه: چرِه ایطوری فکر کُوئنین؟

²³ کویکتِه گوتن سَهل ایسّه: تی گُناهون بَبَخشِه بوبوُ“ یا ایکه ویریس و راه بشو“؟

²⁴ اما هینه وسه که بودؤنین انسؤن ریکه که مو ایسّم زمین سَر، ایی قدرت و ایختیار دئنه که گُناهونِ ببخشی، فلج مَرداک بوته «تَه گونم: ویریس، تی جاجیگه ویگیر و بَشو خونه!»

²⁵ هو دَم، او مَرداک ایشونه جلو پاسر بیسه و او چیِ که اونه سَر خوته بو ویته و خُدا ستایش کونؤن بوشو خؤنه.

²⁶ همه از ایی اتفاق ماتَ بوئن، خُدا ستایش بُودن و هو حالی میئن که ترس ایشونه جؤنِ دکته بو، گوتَن: «ایمرو عجایب غرایب چیزؤن بدِیم.»

لاوی دعوت گودن

²⁷ بازین عیسی او خونه جَی بیرون بومه و یکته خراجگیرِ بدِه، به ایسم لاوی، که خراجگیرجیگا میئن نیشته بو. اونه بوته: «می دومبال بیه.»

²⁸ لاوی ویریسا، همه چیِه ویلَه گوده و عیسی دومبالسر بوشو.

²⁹ او خوش خونه میئن یکته پیله مِیمؤنی عیسی واسه بیته، و یکته پیله جَمعِ خراجگیرون و یسری دیگه، اوشونه امره سفره سر بینشتن.

³⁰ امّا فرَیسی ان و تورات معلمون که اوشون فرقه جی بوئن، عیسی شاگردؤن به میسمیره گودن و گوتن: «چرِه خراجگیرؤن و گُنا کارون امره ‌خؤنین و وودوشنین؟»

³¹ عیسی جواب بَدَه: «ناخوشؤن ایسّن که طبیبَ محتاجن، نه سالیم آدمؤن.

³² مو صالحؤن واسه نومَئم، بَلکه بومئم گُناهکارون توبه گودنِ به دعوت بکونم»

پورسِئن روزه واسه

³³ اوشون عیسی بوتَن: «یحیی شاگردون بیشتر وختون روزه گینن و دعا کُوئنَن؛ فَریسی أن شاگردؤن هم هیطو، امّا تی شاگردؤن خوئنن و وودوشنن.»

³⁴ عیسی جواب بَدَه: «شَئنه عروسی مِیمونؤنِ تا زمؤنی که داماد اوشون امره ایسا، روزه به وادارین؟

³⁵ امّا زمؤنی رسنه که داماد ایشوناجی هَیته بنه. او روزؤن میئن روزه گینن.»

³⁶ پَس ایی حیکایت ایشون به بارده: «هیشکس تازه رخت تیکه نبینه تا اونَ کهنه رخت امره پینک بزَنی. چونکه اَگه ایطوری بکونی، هم تازه رخته پاره کوئنه و هم تازه پارچه کهنه رخته سر پینکی ایسّه ناجور.

³⁷ هیشکسم تازه شراب کهنه خیکؤن میئن دونکؤنه. چونکه اَگه ایطوری بَکونی، تازه شراب خیکون وترکونبِئنه و شراب فبنه و خیکم باطلَ بنه.

³⁸ تازه شرابِ باء تازه خیکون میئن دودَن.

³⁹ و هیشکی کهنه شراب بوخورده پس تازه شراب نخوائنه، چونکه گونه: ”کهنه شراب بهتره.“‌»