لوقا 22 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

یهودا خیانت

¹ عیدِ نؤنِ بی خمیرمایه که به پِسَخ معروف بو نزدیک بو،

² و کاهینونِ سرؤن و تورات معلمون یکته راه دومبال بؤن که عیسی چوطؤ بکوشَن چره که مردمای ترسِئن.

³ هوموقع شیطؤن، یهودا میئن معروف به اَسْخَریوطی که یکته از او دوازده ته شاگرد بو، بوشؤ.

⁴ او کاهینون سرؤن و معبد فرمانده أن ورجه بوشُو و اوشونه أمره گب بزه که چُطو عیسی ایشونه دَس هدای.

⁵ اوشون شادَ بؤئن و قبول بوُدَن أنی پول اونه هَدَئن.

⁶ یهودا هم قبول بوده و یکته فرصت دومبال بو تا مَردمِ نیسابؤنِ میئن، عیسی اوشونه دست هدای.

آخری شؤم

⁷ پَس عید نون بی خمیرمایه روز که باید پِسَخ به برّه قربؤنی ببی، برسه.

⁸ عیسی، پِطرُس و یوحنا سرا دا، بوته: «بشین و پِسَخ شؤم اَمِه به چاکُونین تا بُخوریم.»

⁹ بپورسه ئن: «کوره خوائنی تهیه بَینیم؟»

¹⁰ عیسی جواب بَدَه: «زمؤنی که شهر میئن شنَین، یکته مَردکاکه آؤ گوله أمره اینین. اونه دومبالسر یکته خؤنه میئن بشین که او، اونه میئن شنه

¹¹ و صابخونه بگین: ”اوستاد گونه: ’مِیمؤنخؤنه کوره ایسّه تا پِسَخ شؤم می شاگردؤن امره بُخورم؟“‘

¹² او، یکته پیله تلارخونه، آماده بوبؤ شمره نیشون دِئنه. اوره حاضیرَ کونین.»

¹³ اوشون بُوشُئن و همه چیهَ هیطو بیاتّن که ایشونه بوته بُو، و پِسَخَ حاضیرَ گودن.

¹⁴ وختی که شؤمِ زمون برسه، عیسی خوشِ رسولؤن امره سفره سر بنیشته.

¹⁵ هوموقع ایشونه بوته: «خیلی شوق دَاشتم قبل اونکه سختی بَکَشم، ایی پِسَخَ شیمه امره بُخورم.

¹⁶ چونکه شمره گونَم که اونای نوخوئنَم تا زمونی که پِسَخ، خُدا پادشاهی میئن به انجوم برسی.»

¹⁷ پَس یکته جامِ ویته و شُکر بوده و بوته: «اینه هگیرین و شیمه میئن سَهم بکونین.

¹⁸ چونکه شمره گونَم که از الون تا خُدا پادشاهی زمون، دِه انگورِ بارا جی ووندوشنم.»

¹⁹ و هیطو نؤنِ ویته، شکر بوده و تیکه بوده و اوشونه هَدَه و بوته: «ایی می تن ایسّه که شیمه به هَدَه بنه؛ اینه می یاد واسه انجؤم بدین.»

²⁰ هینه واسه، بعد شؤم جام ویته و بوته: «ایی جام، عهد جدید ایسّه می خونِ میئن، که شیمه واسه فوده بنه.

²¹ امّا اونیکه خیال دئنه مَه تسلیمَ کونی، اونه دست می دَس أمره یکته سفره میئن دره.

²² انسون ریکه هوطو که قرارِ بشی، شنه، امّا وای بحال او کس که اونه دشمن دست هدِئنه.»

²³ بازین اوشؤن همدیگرای پورسِئدبون که کویکته ایی کار کوئنه.

²⁴ یکته بگومگو رسولؤن میئن بپا بوبوُ که کویَکته اوشونِ میئن، پیله تر ایسّه.

²⁵ عیسی ایشونِ بوته: «دیگر قومؤن پادشاهؤن ایشونه سر آقایی کؤئنن؛ و ایشونی که اوشون سر قدرت دئنن ’خان‘ دوخؤنده بنن.

²⁶ امّا شمه هیطو نبین. پیله ترین شیمه میئن باید کوشتایترینِ مورسؤن ببی و رهبر باید خدمتکار مورسؤن ببی.

²⁷ چونکه کویکته پیله تر ایسّه، اونی که سفره سر نیشینه یا اونی که خدمت کوئنه؟ مگه اونی نیه که سفره سر نیشَنه؟ امّا مو شیمه میئن خدمتکار مورسؤن اِیسَم.

²⁸ «شمه کَسؤنی ایسّین که می امتحونؤنِ میئن می ورجه ایسابین.

²⁹ پَس هوطو که می پئر یکته پادشایی مَه هَده، مو هم شمرِه هدئنَم،

³⁰ تا می سفره سر می پادشایی میئن بُخورین و وودوشین و تختؤن سر بنیشین و دوازده ته قبیله اسرائیل داوری بکونین.

³¹ «اَی شَمعون، ای شَمعون، شیطؤن بخواسّه که شمره گندم مورسؤن الک بکونی.

³² امّا مو تِه به دوعا بودَم تا تی ایمؤن ازبین نشی. پَس هیطو که وگرسی، تی برارؤنِ قوت بدی.»

³³ امّا پطرس جواب بدا: «اَی آقا، مو حاضیرم تی أمره زندؤنِ میئن بوشوم و جؤن بدِئم.»

³⁴ عیسی جواب بَدَه: «پِطرُس، بودؤن که ایمرو قبلِ اینکه تله اویی بکونی، تو سُه بار حاشا کؤئنی که مَه شناسنی.»

³⁵ بازین عیسی اوشونای بپورسه: «زمؤنی که شمَرَه بی پول کیسه و خورجین و چاروق سرا دأم، هیچّیِ محتاج بُبوین؟» جواب بدئن: «نه، هیچّی به.»

³⁶ عیسی اوشونه بوته: «امّا الؤن هرکس کیسه یا خورجین دَئنه، اونه ویگیره و اَگه شمشیر ندئنه، خوشِ رختَ بَفروشه، یکته شمشیر بهینه.

³⁷ چونکه شمره گونم که ایی خدا کلامِ بنویشته باء می باره به انجؤم برسی که: ”او گُناهکارؤن مورسون محکومَ بنه.“ چونکه، اوچیزی که می باره بنویشته بوبوُ، عملی بؤدره.»

³⁸ شاگردؤن بوتَن: «ای خُداوند، نگاه بکون، دوته شمشیر دئنیم.» ایشونه بوته: «بسّه!»

عیسی دوعا، زیتون کوه سر

³⁹ بازین عیسی بیرون بُشو و بنا‌ به خوشِ عادت، زیتون کوه سو راهی بوبؤ و شاگردؤن هم اونه دومبالسر بوشؤن.

⁴⁰ وختیکه اورهَ برسه أن، خو شاگردون بوته: «دوعا بکونین تا امتحونِ مِیئن دنکاین.»

⁴¹ بازین یکته سنگ تؤدئنه فاصله قد، ایشونای دورَ بؤ زانو بزِه، ایطوری دوعا بوده:

⁴² «اَی پئر، اَگه تی خواسه اینه، ایی جام می جَی دورَ کون؛ امّا نه می خواسه واسه، بَلکه تی خواسه انجوم ببی.»

⁴³ هوسّاتای یکته فرشته‌ آسمؤنای عیسی به ظاهیرَ بؤ و اونه بیشتر قوت بده.

⁴⁴ عیسی او رنج و عذاب میئن که دبو، مصممتر دوعا گود، و اونه عرق، خونِ قطره أن مورسؤن زمین سر کألس.

⁴⁵ هیطوکه دوعا جی ویرسه و شاگردؤن ورجه وگرسه، بدِه اَنیچی غُصه داشتن، بخوتن.

⁴⁶ ایشونِ بوته: «چرِه خوتین؟ ویریسین و دوعا بکونین تا امتحؤنِ میئن دَنکاین.»

عیسی گرفتارَه بوئن

⁴⁷ عیسی حله گب زئدبو که گروهی از راه برسئن. او مردکه که اینه ایسم یهودا بو و دوازده ته شاگرده امره بو، اوشونه راهنمایی گود. او عیسی ورجه بومه تا اونه موچّی بَزنی،

⁴⁸ امّا عیسی اونه بوته: «ای یهودا، انسون ریکه یکته موچّی أمره تسلیمَ کوئنی؟»

⁴⁹ هیطوکه عیسی دومباله روئون بفهمسَن چی خبر ایسّه، بوتَن: «آقا، امه شمشیرِ أمره بزنیم؟»

⁵⁰ و یکته از اوشون پیله کاهین غلؤمِ شمشیر امره بزِه و اونه راست گوش ببه.

⁵¹ امّا عیسی بُوته: «ایی کارِ نکونین!» و او مَردکاکه گوشَ دست بکشه و شفا بَدَه.

⁵² بازین عیسی کاهینون سرؤن و معبد فرمانده أنِ و شیخؤنی که اونه گیتنه به بومَه بؤن، بوته: «مگه مو راهزنم که شمشیر و کولاکت أمره می دومبال بوماین؟

⁵³ هر روز معبد میئن شیمه اَمرَه بوم، و شیمه دَس می رو درازا نودین. اما ایی شیمه وخت ایسّه و ظلمات قدرت وخت.»

پِطرُس حَشا گودَن

⁵⁴ بازین عیسی بیتَن و پیله کاهین خونه میئن بَبوردَن. پِطرُس دورادور ایشونِ دومبال راه دکته.

⁵⁵ خونه صاراکی میئن، آتشی روشن بو و چندنفر اونه دور نیشته بُن. پِطرُس هم اوشون میئن بنیشته.

⁵⁶ هوموقع یکته کلفَت اونه آتش روشنایی میئن بدِه و اونه چال بزه بوته: «ایی مَرداک هم اونه امره بو.»

⁵⁷ امّا پطرس حَشا بوده و بُوته: «زناک، اونه نشناسنم.»

⁵⁸ أَنی ده بوبؤ، یه نفر دیگه اونه بده و بُوته: «تو هم یکته از اوشؤنی.» پِطرُس جواب بدا: «مَرداک، مو از اوشون نیم.»

⁵⁹ یه ساعت بُگذشتبو که یه نفر دیگه اصرار امره بُوته: «بی شک ایی مَرداک هم اونه امره بو، چونکه جلیل شی ایسّه.»

⁶⁰ اما پِطرُس اونه بُوته: «مَرداک، نودؤنَم چی گونی.» حله گب زئدبو که تله اویی بوده.

⁶¹ بازین عیسای خُداوند خو روئه واگردونه و پِطرُسَ نیگا بوده، و پِطرُس اونه گب به‌یاد بأرده که بوته بو: «ایمرو قبل اینکه تله اویی بکونی، سه بار مَه حَشا کوئنی.»

⁶² پَس بیرون بُشو زرخ ونگ بزه.

عیسی روخشنایتَن

⁶³ اوشؤنی که عیسی بیته بون، اونه روخشنایتن و زِئن،

⁶⁴ اونه چیشمؤن دَوَسّن و گوتَن: «غیباغیبی بگو کی تَه زِئدره؟»

⁶⁵ و خیلی گبون أمره اونه توهین بودن.

عیسی محاکمه یهود شورا ورجه

⁶⁶ وختی صوباین بوبوُ، شورای شیخؤن قوم، هم کاهینون سرؤن و هم تورات معلمون، یکته جلسه بنائن و عیسی خوشونه ورجه دوخوندَن.

⁶⁷ اوشون بوتَن: «اَگه تو مسیح موعودی، اَمره بگو.» اما عیسی جواب بَدَه: «اَگه بوگُوم، می گب باور نوکُئنین،

⁶⁸ و اَگه شمَره بپورسَم، مَه جواب ندِئنین.

⁶⁹ امّا بازین، انسون ریکه، خُدا راست دَس قوت وَرجه نیشنه.»

⁷⁰ همته ای بوتَن: «پَس تو خُدا ریکاکی؟» عیسی جواب بده: «شمه گونین که ایسَّم.»

⁷¹ پَس اوشون بُوتن: «ده چی نیازی به گوایی ایسّه؟ خودمؤن اونه زوبؤنای بشتؤسیم.»