لوقا 2 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی مسیح بدنیا اَمَئن

¹ او روزؤنِ میئن، آگوستوس امپراطور روم، یکته حکم سرا دا تا مَردمی که تحت سلطه امپراطوری روم بوئنِ هَمته سرشماری بوبؤئن.

² ایی اولی سرشماری، زمونی انجوم بوبؤ که کورینیوس، سوریه فرماندار بو.

³ پَس، هرکس خوشِ شهر طرف وگرسه تا ایسم نویسی بَبی.

⁴ یوسف هم ناصره شهرَ جی که جلیل ولایت میئن هنه بو، بوشو یهودیه ولایت، شهری که داوود زَادگاه بوُ یعنی بیت لحم، چونکه داوود نَسل ونتاج بو.

⁵ او اوره بُشو تا خوشِ نامزد مریم أمره که اونه چِئنه وخت بو، ایسم نویسی بکونَن.

⁶ او زمون که اوره ایسَه بُن، مریم چِئن وخت برسه

⁷ و خوشِ اولی زَاک که ریکه بو بزَاسّه. اونه یکته قنداقِ میئن فیبیته و گَئچه میئن بُخوسؤنه، چونکه مِیمؤن سرا میئن هیچ جا اوشؤنِ به نناء بو.

چوپؤنؤن و فرشته أن

⁸ او مناطقِ میئن، چوپؤنؤنی ایسابون که صحرا میئن زندگی گودن و شبونه خوشونِ گلّه پاستن.

⁹ یدفاری خُداوندِ یکته فرشته اوشونه به ظاهیرَ بوُ، و خُداوند جلالِ نور اوشونه دور، فوتؤسه. چوپؤنؤن خیلی بترسه ئن،

¹⁰ امّا فرشته اوشونه بوته: «واهیمه ندارین، چونکه یکته خوروم خبر شیمه به دَئنم، یکته خبر که همه مردومِ شادَ کوئنه:

¹¹ اِیمروز داوود شهر میئن، نجات‌دهنده‌ای شیمه به بدنیا بومَه. او خُداوندِ مسیح موعود ایسّه.

¹² صفت نیشون شیمه به اینه که یکته کوشتای زاکِ قنداقِ میئن فیبیته، گئچه میئن بخوته پیدا کوئنین.»

¹³ یدفاری یکته پیله لشکر از آسمؤن فرشته أن ظاهیرَبوئن که اویکته فرشته اَمَرِه باهم خدا پرستشِ به گوتَن:

¹⁴ «جلال برخدا، جؤری آسمونؤنِ میئن، و زمین سر صلح و سلامت، مردومؤنی به که خدا اوشؤنای راضیِ!»

¹⁵ هیطو که فرشته أن، ایشون ورَجای آسمؤن سو بوشوئن، چوپؤنؤن همدیگرِ بوتَن: «باین بشیم بیت لِحم و اوچی که اتفاق دکته و خُداوندْ، اَمَرِه اوناجی واخُوبَ گوده، بَینیم.»

¹⁶ پَس تأتأدی بُشوئن و مریم و یوسف و بخوته زاکِ گئچه میئن بیاتّن.

¹⁷ وختی که چوپونؤن اونه بَدِئن، گبیِ که او زاکِ واسه ایشونه بوته بوبؤ بو، همه جا بوتَن.

¹⁸ و هرکی ایشتؤسی، چوپؤنؤنِ گب جی حیرؤنَ بوُی.

¹⁹ امّا مریم، ایشونِ هَمَه خو دیلِ میئن داشت و اوشونِ باره فکر گود.

²⁰ چوپونؤن اوچی واسه که بده بون و بشتوسه بون، هوطو که ایشؤنه بوته بوبؤ بو، خدا ستایش کونُئن وگرسن.

²¹ هشتمی روز میئن، هیطو که قنداق زاک ختنه وخت برسه، اونه ایسم عیسی بنَئن. ایی هو ایسمی بو که او فرشته، قبل از اونکه مریم، شوکومَه گیری، اونه سر بَنابو.

عیسی تقدیم گودنِ رسم، خدا خونه میئن

²² وختی که اوشونِ طهارت زمون عین موسی شریعت بآخر برسه، عیسام بأردَن اورشلیم تا اونه، خُداوندِ به تقدیم بکونَن،

²³ عین خُداوند شریعت حکم که گونه: «هر زأکدؤنِ میئن اولته زأک که نَر ببی، باسی خُداوندِ به وقف بَبی»؛

²⁴ و قربؤنی أم پیشکش بکونَن، عین هونی که خداوند شریعت میئن بومه دئنه، یعنی «یکته جُفت قُمری یا دوته کفتر زَاک».

²⁵ هو زمون میئن، یکته صالح و خداترس مَرداک، به ایسمِ شَمعون، اورشلیم میئن زندگی گود که مسیح موعود ریفاه ایسابو و روح القدس، اونه سر هنّه بو.

²⁶ روح‌القدس اونه به نمایون بوده بو که تا خُداوندِ مسیحِ موعود نَینی، خو چیشمِ دنیاجی دَنوَدَنَه.

²⁷ پَس شَمعون روح القدسِ راهنمایی امره معبد صحن میئن بُشو و هیطوکه عیسی پئر و مئر، زأکِ بأردَن تا شریعت رسمَ اونه به بجا بأرَن،

²⁸ شَمعون اونه کیشایته و خُدا ستایش بوده و بوته:

²⁹ «ای خُداوند، الؤن بنا به تی وعده، تی خدمتکارِ آرامش أمره سرا دی.

³⁰ چونکه می چیشمؤن تی نجاتِ بدِه،

³¹ نجاتی که همه مردمؤنِ چیشمؤنِ جلو مهیا بودی،

³² نوری که حقیقتِ دیگر مردمؤنِ به آشکارَ کوئنه و تی قوم اسراییل به جلالِ.»

³³ عیسی پئر و مئر از گبونی که اونه واسه بوته بوبؤ، ماتَ بوئن.

³⁴ شَمعون ایشونه برکت بَدا و اونه مئر مریم بوته: بین «قسمت ایسّه که ایی زَاک بانیِ کتن و ویریسئن خیلی از قوم اسراییل بَبی، نیشونه ای ببی که اینه جلو ایسَنن،

³⁵ و هینه واسه، خیلی انِ فکر آشکارَ بنه. یکته شمشیرم تی دیل میئن فورو شنه.»

³⁶ اوره یکته پیرزناک زندگی گود به ایسم حَنّا، فَنوئیل لاکو از اَشیر قبیله بو و خدا نبوت گود. حنّا از زمؤنی که باکره بو مردِ بوبؤ بو و بعد هفت سال مردداری

³⁷ تا هشتادو چهار سال بیوه بومونسه بو، او هیچ وخت معبد ویلَه نؤد، بَلکه شبند و روز، دُعا و روزه أمره پرستش گود.

³⁸ حَنّا هم هو وخت جلو بومه و خُدا شکر بوده، همه ی اوشؤنی أمره که اورشلیم آزادی ریفا ایسّه بون، عیسی باره گب بزه.

³⁹ هیطو که یوسف و مریم، خُداوند شریعت رسم همه دنَه بجا بأردَن، خوشون شهر ناصرِه سو که جلیلِ ولایت میئن هنه بو، وگرسن.

⁴⁰ او زأک پیلّه بودبو و قوتَ گیت. او پور از حکمت بو و خدا فیض اونه سر هنّه بو.

عیسی نوجووُن خدا معبد میئن

⁴¹ عیسی پئر و مئر هر سال پِسَخ عیدِ به اورشلیم شوئن.

⁴² هیطو که عیسی دوازده ساله بوبوُ، عید رسمِ به بوشؤن اورشلیم.

⁴³ بعد تمنَه بوئنه عید رسم، هیطو که اینه پئر مئر وگرسه دبون، عیسای نوجوؤن، اورشلیم میئن بَیسَه. اونه پئرو مئر ایی اتفاقَای واخُبَ نوبؤن،

⁴⁴ چون خیال گؤدَن کاروؤن میئن ایسَه، تمام روزِ سفر بُودن. سرآخر شروع بودَن عیسی واموتَنه به، خوشؤن ریفِقون و فامیلونِ مِیئن.

⁴⁵ چون اونَ نیاتّن، اونه واموتنِ به اورشلیم وگرسَن.

⁴⁶ سُه روز بعد، سرآخر عیسی معبد میئن بیاتّن. او معلمؤن میئن نیشتِه بو و ایشونه گبؤنِ گوش دائدبو و اوشونه جی سوال گود.

⁴⁷ هرکس او گبؤن ایشتؤس، اونه فهم و جوابؤنَ جی که دای، ماتَ بوی.

⁴⁸ هیطوکه اونه پئر مئر اونه اوره بدِه ئن، غاغَه بوئن. اونه مئر بوته: «ریکه، چرِه امه اَمَرِه ایطوری بُودی؟ منو و تی پئر پریشؤنی امره خیلی تی دومبال بگرسیم.»

⁴⁹ امّا عیسی اوشؤنه بوته: «چرِه می دومبال بگرسین؟ مگه نودؤنسین که مو باء می پئر خونه میئن بَیسَم؟»

⁵⁰ امّا اوشون ایی گب که ایشونِ بوته، نفَهمسن.

⁵¹ عیسی ایشونه امره راه دکته و ناصره سو بُشو و خو پئر و مئر فرمون بر بو. امّا اونه مئر ایشؤنِ همه خو دیلِ میئن داشت.

⁵² و عیسی قامت و حکمت میئن پیلّه بودبو، و خدا و مردم ورجه محبوب بودبو و ترقی گود.