لوقا 18 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقییکته دچیک بیوه زناک حیکایت 1 عیسی شاگردؤنِ به یکته حیکایت بأرده تا نیشون بَدای که باید همیشک دوعا بکونن و هَرگی دیلسردَ نَبؤن. 2 بفرماسّه: «یکته شهر میئن قاضی‌ای ایسابوُ که نه خُداجی ترس داشت، نه خُدا خلقِ محَل گود. 3 هو شهر میئن یکته بیوه زناکم ایسابوُ که یکسره اونه ورجه أمَه و اونای خواست که اینه حق دُشمنَ جی هگیری. 4 قاضی چَن وختی اونه مَحل نوده. امّا سرآخر خوش أمره بُوته: ”هرچَن خُداجی واهیمه ندئنَم و خُدا خلق هم ندِه بو گینم، 5 امّا چونکه ایی بیوه زناک همیشک می مزاحم بنه، اونه دادِ هگینَم، ده نبی که تندتند بأی مَه وازده بأری!“» 6 و عیسای خُداوند دمباله بدا: «بشتؤسین ایی بی انصاف قاضی چی بُوته؟ 7 مگه خُدا خوشِ انتخاب بوبؤکونِ دادِ، که شب و روز اونه درگاه سو منت کوئنن، نرسنه؟ مگه ایی کارِم هیطو، عقب تؤدِئنه؟ 8 شمره گونَم که خیلی زود ایشونه دادِ رسنه. هینه واسه زمؤنی که انسون ریکه بای، زمین سر ایمؤنی پیدا کوئنه؟» فریسی و خراج گیر حیکایت 9 بازین عیسی بعضی أن واسه که ایشون پشت به خوشؤن صالح بوئن گرم بو و دیگرون کوشتای شموردَن، ایی حیکایت بأرده: 10 «دونفر پرستش به معبد سو بُشوئن، یکته فَریسی فرقه عالمون، اویکته خراجگیر. 11 فَریسی بیسه و خوشِ امره ایطوری دوعا بُوده: ”خُدایا، تَه شکر کوئنَم که مَردمون دیگر مورسؤن دزد و ظالیم و زنا کار نیَم، و حتی ایی خراجگیر مورسؤنم نیّم. 12 هفته ای دوبار روزه گینم و از هر چی که به دَست أبِئنَم، دَه یک هدِنَم.“ 13 امّا او خراجگیر دور بیسه و حتی خوشِ سرِ آسمؤن سو جورا نَیت، بلکه خوشِ سینه سر زی و گُوت: ”خُدایا، منه گوناهکارِ به رحم بکون.“ 14 شمره گونَم که او مَردکای نه، بلکه ایی خراجگیر، صالح حیساب بوبؤ و خو خونه بوشؤ، چونکه هرکی خوشِ پیلّه نیشؤن بدای، کوشتاکه بنه، و هرکی خوشِ کوشتاکَه کونی، پیلّه بنه.» بدارین زاکون می ورجه بَئن 15 مَردم حتی قونداق زاکونَم عیسی ورجه اَردَن تا اوشون سَر دَس بنای. شاگردؤن هیطوکه اینه بدِئن، مَردم سر تشر بزئن. 16 امّا عیسی اوشونه خوشِ ورجه جومه گوده و بوته: «بدارین زاکون می ورجه باَئن؛ ایشونِ جُلُو نگیرین، چونکه خُدا پادشاهی هیجور کَسؤنِ شِه. 17 راست راستِ، شمره گونَم، هرکس خُدا پادشاییِ یکته زاک مورسؤن قبول نکونی، اونه میئن نشنه.» دارا رییس 18 یکته از رئیسؤن عیسای بپورسه: «خوروم اوستاد، چی بکونَم تا زندگی ابدی بدست بأرم؟» 19 عیسی جواب بَدَه: «چره مَه خوروم دُخوبِئنی؟ هیشکه خوروم نیه جز خُدا. 20 حُکمؤن دؤنی: زنا نکون، خون فونکُون، دزدی نکون، دروغ گوایی ندی، تی پئر و مئرِ احترؤم بَدار.» 21 دارا رییس بوته: «همۀ ایشونه از وختی که تره جوؤنَی بؤم تا الون بجا بأردم.» 22 عیسی هیطو که اینه بشتؤسه، بوته: «حَله یه چی کم دئنی؛ هرچی که دئنی بفورش و اونه بها ندارون میئن قسمت بکون، که آسمؤن میئن گنج دئنی. بازین بیه و مَه دمبالَ کون.» 23 او مَردکای هیطو که اینه بشتؤسه، غُصه داربؤ، چونکه خیلی مال و منال داشت. 24 عیسی اونه نیگا بوده و بوته: «چنی چی سختِ مالدارون به خُدا پادشاهی میئن دیرون شوئن! 25 شترِ ردّ بؤئن، سوزن سولاغای سهلتره از راه پیدا گودن مالدار آدم خُدا پادشاهی میئنه.» 26 اوکَسونی که اینه بشتؤسَن، بپورسن: «پَس کی تینه نجات پیدا کونی؟» 27 عیسی بفرماسّه: «اوچی که آدمی به ناممکنه، خُدا به ممکن ایسّه.» 28 پِطرُس بوته: «بَین، امه خونه و زندگی ویلَه گودیم و تی دومبال راه دکتیم!» 29 عیسی ایشونِه بُوته: «راست راستِ، شمره گونَم، هیشکی نیه که خوشِ خونه یا زناک یا برارون یا پئر و مَئر یا زاکؤنِ، خُدا پادشاهی واسه ویلَه کونی، 30 و هی دنیا میئن چَن برابر به دَس نأری، و او دونیا میئن هم زندگی ابدی اونه قسمت نبی. عیسی هنده خو موردن پیشگویی کوئنه 31 هووخت او دوازده ته شاگردِ یکته کنارِی هکَشِه و ایشونِ بُوته: «بَینین اورشلیم شوئدریم. اوره هرچی پیغمبرؤن، انسون ریکه باره بنویشتن، به انجؤم رَسنه. 32 چونکه اوره اونه غیریهودی أنِ دست هدِئنَن. تا اونه خیلی توهین بکونن و روخشنَ گیرن و فیلی اونه سر فوکؤنَن. 33 بازین اونه شَلاق زِئنن و اونه کوشنَن، سوم روز میئن ویریسنَه.» 34 اما شاگردؤن هیّته از اونه گبونِ نفهمسن. اونه گبؤنِ معنی اوشؤنای پنهون بومونسبو و نفهمسن چی بوته. کور گدا شفا 35 عیسی هیطوکه اَریحا شهرِ نزدیکی برسِه، یکته کور مَردکای راه کنار نیشت بو و گدایی گود. 36 وختی جمعیت صدا که از اوره ردَّ بودبون بشتؤسه، بپورسه: «چی خبر ایسّه؟» 37 اوشون بوتَن: «عیسای ناصری از أِره شودره.» 38 او کور ژگله بزه: «عیسی، داوود ریکه، مه به رحم بکون!» 39 او کَسؤنی که جمعیت پیشاپیشِ شوئدبون، اونه تشر بزئن و بخواستن تام بزَنی. امّا او بیشتر خو صدا جؤر ببورده که: «داوود ریکه، مِه به رحم بکون!» 40 عیسی بیسه و فرمون بَدَه او کور مَردکأکه اینه ورجه بأرَن. هیطو که پیش بومه، عیسی اونای بپورسه: 41 «چی خوائنی ته به بکونم؟» کورگدا بوته: «آقا، خوائنم بینَم.» 42 عیسی اونه بوته: «بَین! تی ایمون تَه شفا بَدَه.» 43 کور مردکه هو دَم خوشِ بیناییَ بیاتّه و خُدا ستایش کُونوئن، عیسی دُمبالسر بُدُوسه. مَردم هیطوکه اینه بدِه ئن، همته خُدا پرستش بودَن. |
@ 2024 Korpu Company