لوقا 16 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقیقاب باز مباشیرِحیکایت 1 بازین عیسی خوشِ شاگردؤنِ بوته: «دارا مَرداکی یکته موباشیر داشت. هیطو که گِلِگی اونه به برسه که او موباشیر تی اموال هدر دائدره، 2 اونه دوخؤنده و بپورسه: ”ایشون چیسه که درباره تو ایشتؤنَم؟ تی حساب کیتابِ بکون تحویل بدی دِه منئی می موباشیر بوئن.“ 3 مباشیر خوشِ امره فکر بُوده: ”چی بکونم؟ ارباب خوائنه مَه از کار برکنارَ کونی. نه زور زمین کندن دئنَم و نه تینَم گدایی بکونَم چون مَه عار هنه. 4 دؤنَم چی باید گودَن تا هیطوکه از مباشیری برکناَر بوم، کَسؤنی بیسَن که مَه خوشونه خونه أن میئن راه بدِئن.“ 5 پَس، خوشِ اربابِ قرضدارؤنِ یکته یکته دوخونده. اوّلی جی بپورسه چنی چی می ارباب قرض دئنی؟“ 6 جواب بَدَه: صد ته پیله خُم روغن.“ بُوته: تی کاغذ ویگیر و زود بنیش بنویس، پنجاته پیله خُم!“ 7 بازین دومیای بپورسه: ”تو چنی چی قرض دئنی؟“ جواب بَدَه: ”صد خروار گندم.“ بُوته: ”تی کاغذ ویگیر، بنویس هشتاد خروار!“ 8 «ارباب، او قاب باز مباشیرِ زرنگیای تعریف بوده؛ چرِه که ایی دنیا زاکون در مقایسه با خوشؤنه همسُرامالون از روشنایی زاکون عاقلترن. 9 شمره گونم که ایی دنیایِ فاسدِ مالِ، ریفق یاتّنِ به خرج بکونین تا وختیکه او مال تمنه بو، اوشون شمره ابدی خونه ان میئن قبول بکونن. 10 «او کسی که کوشتای کارون میئن امین ببی، پیله کارؤن میئن هم امین بنه، و اونی که کوشتای کارؤن میئن امین نبی، پیله کارؤن میئن هم امین نبنه. 11 پَس اَگه مال و منالِ ایی دنیای فاسدِ امین نبین، کیسه که حقیقی ثروت شمره بسپوری؟ 12 و اَگه یه نفر دیگرِ مال و منال به امین نبین، کیسه که شیمه مالِ شمَرَه هَدای؟ 13 هیچ غلومی دوته اربابَ منِئه خدمت بکونی، چونکه یا از یکته نفرت پیدا کوئنه و یکتای دیگرِ به محبت کوئنه، و یا یک نفر به فدا بنه و یکتای دیگرِ کوشتای دؤئنه. منئین هم خُدا بنَده ببین، هم پول بَنده.» شریعت و خدا پادشایی 14 فریسی فرقه عالمون که پولدوست بوئن همه ایی گبؤنِ ایشتوسن امره، عیسی روخشنایتن. 15 عیسی اوشونه بوته: «شمه او کَسونی ایسیّن که خودتونِ مَردم به صالح نیشون دئنین، امّا خُدا شیمه دیلؤنای خبر دَئنه. چونکه اوچیزی که مَردم اونه خیلی ارزش دِئنَن، خُدا دید میئن ناپسند ایسّه! 16 «تورات و پیغمبرون تا یحیی تعمید دهنده زمون بو، بازین خدا پادشاهی خوروم خبر بدا بنه و همته تلاش کوئنین بزور او راهه دیرون بشین. 17 هینه واسه، آسمؤن و زمین فگردی سهلتره تا اینکه یکته نقطه توراتَ جی بی اعتبار ببی! 18 «هرکس خوشِ زناکِ طلاق بَدای و یکته دیگه زناک بگیری، زنا بوده، و هرکس یکته طلاق بَدَه زناکه، به زنی بگیری، اونم زنا بوده. دارا مرداک و ندار ایلعازر 19 «یکته دارا مرداکی بو که گرونقیمت رخت ارغوانی و نرم کتان دُود و همه روز خوشگذرانی دومبال بو. 20 یکته ندار مرداک به ایسمِ ایلعازَر هم اونه خونه درِ کنار نائن که اونه جؤن جیجاکی امره پُر بو. 21 ایلعازَر ناجه دَاشت خرده غذاأن امره که او دارا، سفره سرای کالس، خوشِ سیرَ کونی. حتی سَگؤن هم اَمئن و اونه جیجاکِئن ولیشتَن. 22 او ندار مردکای بمورده و فرشته أن اونه ابراهیم ورجه بُبوردن. دارا هم بمورده و اونه گلَ گودن. 23 امّا هیطوکه خوشِ چیشمِ، مُرده أن دنیا میئن بازَ گوده، خوشِ رنج و عذاب میئن بدِه. از دور، ابراهیم بدِه و ایلعازَرَم اونه ورجه. 24 پَس بلند بلند بوته: ” می پئر ابراهیم، مِه به رحم بکون و ایلعازَر سرا دی تا خوشِ انگشت نوکِ، آؤِ میئن ترَه کُونِی و می زوبؤن خنکَ کونی، چونکه ایی آتش میئن عذاب کَشئدرم.“ 25 امّا ابراهیم جواب بَدَه: ” زاک، به‌یاد بأر که تو تی زندگی میئن، خوروم چی أناجی بهَره بَیتی و بد چیزؤن ایلعازَر قسمت بو. اما الؤن او اِره آسایش میئن ایسا و تو عذاب میئن. 26 اینای بُگُذشته، امه میئن و شیمه میئن، یکته پیله پرتگاه هَنّه؛ اوشؤنی که بخوائن از أره تی ورجه بائن منئن، و اوشون هم که اوره ایسان منئن امه ورجه بائن.“ 27 دارا مرداک بُوته: ”پَس، ای پئر، تمنّا کوئنم ایلعازَر می پئر خونه سرا دای، 28 چونکه مو پنج ته برار دئنم. اونه سرا دی، تا می برارؤنَ واخُب کونی، نبی که اوشونم ایی عذاب جا میئن دکِئن.“ 29 ابراهیم جواب بَدَه: ”اوشون موسی و پیغمبرؤنِ دئنَن، پَس بدار ایشونِ گبؤن گوش بدئن.“ 30 بوته:”نه، امه پئر ابراهیم، بَلکه اَگه کَسی از مُرده أن اوشون ورجه بشی، توبه کوئنَن.“ 31 ابراهیم اونه بُوته: ”اگه موسی و پیغمبرون گوش ندین، حتی اَگه کَسی مُرده أنای زنده ببی، قانع نَبَنَن.“» |
@ 2024 Korpu Company