لوقا 15 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

ابیربو گوسند حیکایت

¹ و امّا خراجگیرون و گُناهکارون همته عیسی ورجه جومَه بوئن تا اونه گبؤنِ بشتؤئن.

² امّا فرَیسی فرقه عالمون و تورات معلمون میسمیره گودن و گوتَن: «ایی مَردکه گُناهکارون قَبول کوئنه و اوشون اَمرَه یکته سفره سر نیشنه.»

³ پَس عیسی ایی حیکایت ایشونِ به بأرده:

⁴ «کیسِه از شمه که صدته گوسند بَداری و اگه یکته از اوشون ابیرَ بی، او نود و نه تَه صحرا میئن ننای و او ابیرَ بوُکه دومبال نشی تا اونه بیاجی؟

⁵ وختیکه او ابیرَ بؤ گوسند صحرا میئن بیاته، اونه ذوق امره کولَ گینه

⁶ و هنه خونه، ریفقون و همسایه أنِ دُخوبئنه و گونه: ” می أمره شادی بکونین، چونکه می ابیره بو گوسندِ بیاتَم.“

⁷ شُمَره گونَم که اینه واسه آسمؤن میئن جشن و خوشی پیلّه تری که یکته گنُاهکار توبه کوئنه، بپا بنه تا او نود ونه ته صالح به که نیازی به توبه گودَن ندئنَن.

ابیر بو سکه حیکایت

⁸ «و یا کویکته زناک ایسّه که ده ته نقره سکه بَداری و وختیکه یکته از اوشون ابیر بی، چراغِ وانگیرونی و خونه میئن اونه دومبال نگردی و تا اونه نیاجی، اونه واموتنای نَیسنه؟

⁹ و هیطو که اونه بیاته، ریفقؤن و همسایه أنِ دُخوبئنه و گونه: ”می أمره شادی بکُونین، چونکه می ابیرَ بؤ سکه بیاتم.“

¹⁰ شمره گونَم، هینه واسه، یکته گنُاهکار توبه کؤئنه، خُدا فرشته أن ورجه جشن و خوشی بپا بنه.»

ابیرَ بو ریکه، حیکایت

¹¹ بازین دومبالهَ بَدَه و بفرماسّه: «یکته مَرداک دوته ریکه داشت.

¹² یه روز کوشتای ریکای خوشِ پئر بوته: ”پئر، سهمی که تی دارایی جَی مَه رسنه، الؤن مَه هدی.“ پَس پئر خوشِ داراییِ او دوته میئن تقسیم بوده.

¹³ حله خیلی نوگذشته بو که، کوشتای ریکای هرچیزی که داشت جومَه گوده و بوشو یکته دور دست ولایت و اوره خوشِ دارایی همَه خوشگذرونی امره به باد بده.

¹⁴ وختی هرچی داشت خرج بوده، بدجور قحطی او ولایت میئن بومه و او فقر شدید میئن دکته.

¹⁵ هینه واسه بوشو، یکته از او ولایت مَردُمؤنِ کارگر بوبؤ، و او مردکه اینه خوشِ زمینؤن سر، خوکؤن غذا دئنِ به سرا دا.

¹⁶ او ریکه ناجه داشت خوشِ شُکُم خوکؤن غذا أمره سیَر کونی، امّا هیشکی اونه هیچّی هندَه.

¹⁷ سرآخر بخودِش بومه و بُوته: ”می پئرِ کارگرون، اضافه غذا هم دئنن و مو أره از وَشتایی موردَرَم.

¹⁸ ویریسَنم و می پئر ورجه شنم و گونم: ’پئر، به حق تو و خدا گناه بودَم.

¹⁹ دِه قابیل نیَم تی ریکه دوخونده بوبُم. می أمره تی یکته از کارگرؤن مورسؤن رفتار بکون.‘“

²⁰ «پَس ویرسا و خوشِ پئر خونه بوشؤ. امّا حله خونای دور بو که اونه پئر اونه بَدِه، اونه دیل بسوته و اونه طرف بُودؤسه، اونه کیشایته و ریکه موچّی بزه.

²¹ ریکه بُوته: ”پئر، مو در حق خدا و تو گنُاه بودَم. دِه قابیل نیَم تی ریکه دوخونده بوبُم.“

²² امّا اونه پئر خو کارگرؤنِ بُوته: ”تأتأدی بکونین! بهترین رختَ بأرین و اونه دکونین. یکته انگوشتر اونه انگوشت میئن و چاروق اونه پائانه میئن دکونین.

²³ یکته چاق گؤکوله بارین و سیرا بینین، باین بُخوریم و جشن بگیریم.

²⁴ چونکه می ایی ریکه بمورده بُو، زنده بوبوُ؛ ابیره بؤبوُ، بیاته بوبوُ!“ پس بنا به جشن شادی بودن.

²⁵ «و امّا پیله ریکه زمین سر ایسابو. هیطو که خونه نزدیکی بَومَه و رقص و آواز صدا بشتؤسه،

²⁶ یکته از کارگرون دوخونده و بپورسه: ”چی خبر ایسّه؟“

²⁷ کارگر جواب بَدَه: ”تی برار بومه و تی پئر او چاق گؤکوله سیرابه، چونکه خوشِ ریکَه، سلامتی أمره بیاتّه.“

²⁸ هیطو که اینه بشتؤسه، برزخَ بؤ و نخواس ده خونه میئن بای. پَس پِئر بیرون بومه و اونه منّت بوده.

²⁹ امّا او خوش پِئر جواب میئن بُوته: ” بَین ایی همه سال مو تَه خدمت بودَم و هَرگی از تی فرمون سرپیچی نودَم. ایی حالِ أمره هیچوخت حتی یکته بوزغاله‌ هم مَه هَندای تا می ریفقؤنِ أمره جشن بگیرم.

³⁰ اما الون که تی ایی ریکه وگرسه، هو ریکه ای که تی داراییه روسپی زاناکؤن به باد بده، اونه به او چاق گؤکوله سیرَ بِی!“

³¹ پئر بُوته:”زاک، تو همیشه می أمره ایسای، و هر چیزی که دَئنم، تی شِه.

³² امّا الؤن جشن و شادی موقع ایسه، چونکه تی برار بمورده بو، زنده بوبوُ؛ اَبیر بؤبو، بیاته بوبوُ!“‌»