لوقا 14 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

شفا یکته مقدس شنبه میئن

¹ یکته از مقدس شنبه روزؤن میئن که عیسی غذا خوردن به یکته از فریسی فرقه عالمونِ پیلترون خونه بُشو بو، اوشونی که اوره ایسابون اونه حیسابی پاسَن.

² اونه جلو یکته مَرداک ایسابو که اونه جؤن آؤ بأرده بو.

³ عیسی قاضی أن و فرَیسی أنَ جی بپورسه: «شفا دئن، شنبه میئن روا ایسّه یا نه؟»

⁴ اوشون تام بزئن. پَس عیسی او مَردَکا بِیته، شفا بَدَه و سرا ده.

⁵ بازین وگرسه اوشونای بپورسه: «کیسه از شمه که اینه ریکه یا گاؤ، شنبه میئن چاه میئن دکای و تاتادی اونه بیرون ناری؟»

⁶ اوشون ایی گبونِ به، جوابی نداشتن.

جؤرِ جیگه، جیر جیگه

⁷ وختی عیسی بدِه مِیمؤنون چوطؤ تقلا کوئنن مجلس میئن جورجیگه بنیشَن، اوشونه بوته:

⁸ «هیطو که یه نفر تَه عروسی دعوت کوئنه، مجلس میئن جُؤرجیگه ننیش، شاید یه نفر از تو شناس تَر دعوت بوبوُ بی.

⁹ هینه واسه صابمجلس، که هردوته دعوت بوده هنه و تَه گونه: ”تی جا هدی ایی آدمِ.“ بعد مجبوری خِفَّت أمره مهمونی جیرجیگه بنیشی.

¹⁰ پس هروخت یه نفر تَه مِیمؤنَ گوده، بَشو و جیرترین جای مجلس بنیش، تا وختی که صابمجلس باَی، و تَه بوگؤی: ”ریفِق، بفرما جؤرجیگه بنیش.“هووخت اوته مِیمونؤن ورجه سربلند بنی.

¹¹ چونکه هرکس خوشِ پیلّه بَکونی، کوشتاکَه بنه، و هرکس خوشِ کوشتاکَه کونی، پیلّه بنه.»

¹² بازین عیسی صابمجلس بوته: «هیطو که شؤم یا میمؤنی دِئنی، تی ریفوقؤن و برارؤن و فامیلؤن و دارا همسایه أن دعوت نکون؛ نبی که اوشونَم بعدا تَه دعوت بکونَن و تو تی عوضِ هگیری.

¹³ پَس وختیکه مِیمؤنی دِئنی، فقیرؤن و زمینگیرون و شلؤن و کورؤنِ دعوت بَکون

¹⁴ که برکت هگینی؛ چونکه اوشون هیچّی ندَئنَن که تی عوض هَدِئن، و تو تی اجرِ اوزمون که صالحون زنده بنن هگینی.»

پیله میمونی حیکایت

¹⁵ هیطو که یکته از مِیمونؤن که عیسی أمره هم سفره بوبؤ بوُ ایچیزون بشتؤسه، بوته: «خوشا به حال اونی که خُدا پادشاهی میمؤنی میئن نون بُخوری.»

¹⁶ اما عیسی اونه بوته: «یه نفر یکته پیله میمونی بیته و خیلی انِ دعوت بوده.

¹⁷ وختیکه شؤم وخت برسه، خوشِ خدمتکار سرا دا تا دعوت بوبوُ کؤنه بوگوی، ”بائین که همه چی حاضر ایسّه.“

¹⁸ امّا اوشون هرته بهونه باردن. یکته بوته: ” یکته بیجار بَیِم که باید بوشوم اونه بینَم. خواهش کُوئنَم مَه عفو بکون.“

¹⁹ اویکته بُوته: ”پنج جفت گاو بَیِم، و الؤن راه میئن اِیسَم تا اوشونه وارسی بکونم. خواهش کُوئنَم مَه معاف بکون.“

²⁰ سوّمی هم بُوته: ”تازگی زن ببوردَم، اینه واسه منِئم بئم.“

²¹ پَس خدمتکار وگرسه و خوشِ ارباب واخُوبَ گوده. صابمجلس برَزَخَ بو و خوشِ خدمتکار فرمون بَدَه زود شهر کوچه بازار میئن بشو و فقیرون و زمینگیرون و کورون و شلونِ بأر.

²² خدمتکار بُوته: ”آقا، تی فرمونِ عملی بودَم، امّا حله جا هنّه.“

²³ پَس اونه ارباب بوته: ” جاده‌ أن و مالرو کوچه أنی که شهرای بیرون هَنّن بُشو و بزور مَردمَ می میمؤنی میئن بأر تا می خونه پورَ بی.

²⁴ شمره گونَم که هیّته از دعوت بوبوکؤن می شؤمِ وَنچیشنَن.“‌»

عیسی دمبالَ گودنِ بها

²⁵ عیسی او پیله جیمِعتی که اونه همَراهی گودَن وگرسه و بوته:

²⁶ «هر‌کی می ورجه بای و از پئر و مَئر، زن و زاک، برار و خاخور، و حتی خوشِ جؤنای بیزاری نداری، می شاگرد منئه بؤئن.

²⁷ و هرکس خوشِ صلیب خو کول سر ننای و هنکَشِی و می دومبال نای، می شاگرد منئه بؤن.

²⁸ کیسه از شمه که بُرجی بخوای بسازی و اول ننیشی و اونه خرج حیساب کتاب بکونی و بَینی تینه اونه به آخر برسؤنی یا نه؟

²⁹ چونکه اَگه اونه پیِ بکنی، امّا او بنا جور بوردنِ به کم باری، هرکی بَینه، اونه روخشنا گینه،

³⁰ گونن: ”ایی آدم بنا به ساتن بوده، امّا اونه تمنه گودنه به وامؤنسه!“

³¹ «و یا کویکته پادشاه ایسّه که بشی جنگ با یکته پادشاه دیگه، قبل اونکه اول بنیشی و فکر بکونی که تینه دَه هیزارته سرباز أمره، به جنگ کسی بشی که بیست هیزارته سرباز امره هنه؟

³² و اَگه بَینی که منئه اونه جلو بیسی، اوزمون تا دشمن لشکر حله نرسه یکته نماینده سرادِئنه تا چوطو صلح بکونن.

³³ هینه واسه، هیّته از شمه هم تا از تمام خو دارایی دَس نکشین، می شاگرد منیئن بوئن.

³⁴ «نمک خوبه، امّا اَگه خوشِ مزه از دَس بَدَای، چُطو تینیم اونه هنده شورَ کونیم؟

³⁵ نه زمینِ به کار هنه و نه کود به بدرد خؤئنه؛ بلکه اونه فوکوئنَن. هرکس که گوش دئنه ایشتوسنه به بشتوئی!»